Reisverslag Zweden

Inleiding

Het was weer een keer zover: we gingen op vakantie. Het was al wel een poosje terug, dus we moesten wel weer een aantal dingen op een rijtje zetten. Wat nemen we mee, welke koffers enz. Maar het was al snel weer als vanouds, dus we hebben weer veel teveel meegenomen. Gelukkig is de kofferruimte groot genoeg, en op de achterbank kon ook nog wel wat. Opvallend aan deze reis waren wel een paar dingen. Het zijn natuurlijk westerse landen, dus drinkwater uit de kraan en warm water in de douche. Het water was zelfs in de meeste restaurants gratis, en werd al ingeschonken en neergezet voordat je ook maar iets besteld had. Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren.Het verkeer is er heel erg rustig, met name buiten de grote steden, en vooral heel geduldig. Je kunt er als voetganger tenminste gewoon oversteken ook al is er geen zebrapad. Bumperkleven kennen ze niet en voorschieten om nog net één auto in te halen ook niet. Soms moesten we uitkijken om een auto in te halen met een rode driehoek achterop, dat zijn namelijk 45 kilometer voertuigen die wel gewoon op de provinciale (snel)wegen mogen rijden. Maar je merkt wel dat de levensstandaard daar wel hoger ligt, € 5,00 voor een cappuccino is gelukkig bij ons nog niet helemaal normaal, en € 9,00 voor een biertje ook niet, ook al is dat dan wel 0,4 liter. En wat ze ook bijna niet kennen is betalen met contant geld. We hebben geen enkele keer kronen uit de muur gehaald, niet in Zweden en ook niet in Denemarken. Alles met de creditcard of de pinpas, beiden werden overal geaccepteerd. De enige Kronen die ik in mijn handen heb gehad was een in de museumshop geleend muntje van tien Kronen voor het kluisje voor de rugzak in het Royal Palace in Stockholm. En voor de mensen die gaan, en net als wij boven een bepaalde leeftijd zijn. Let op met Citycards, in heel veel musea en zelfs in het openbaar vervoer krijg je als pensionaris (boven 65 en soms zelfs boven 60) korting. Dat wordt dan weer niet verteld als je kijkt naar een Citycard. Bovendien zit niet in elke Citycard het openbaar vervoer inbegrepen.

Donderdag 19 mei naar Lubeck-Travemunde, overtocht naar Malmö 561 km

We zijn op tijd uit Den Bosch vertrokken, want we hadden wel een boot te halen, we hebben namelijk de overtocht op de nachtboot geboekt, en die kun je niet missen anders heb je minstens één dag vertraging (als je al mee kunt de volgende dag). Maar het was nog geen 600 kilometer, dus we deden rustig aan. Iets verderop in Duitsland hebben we getankt, want we zouden niet verder als met een halve tank doorrijden, we hebben tenslotte slechte ervaringen met een bijna lege tank langs de snelweg, je zult er maar geen tankstation tegen komen. Tanken in Duitsland langs de snelweg wordt je echter ook niet heel vrolijk van : € 2,449 per liter, is dat even schrikken. Denk je in Duitsland goedkoop te kunnen tanken, zoveel hadden we in Nederland nog niet betaald. We waren de eersten in de rij, en ik ging naar het havenkantoor om in te checken. Dat bleek helemaal niet nodig, omdat we al gereserveerd en betaald hadden. Het wachten was op de opening van het loketje om 19:00 uur. Toen we een beetje tussen het loketje en de auto aan het rondlopen waren kwam er een Spaanse fietser die wilde weten hoe laat de boot eigenlijk vertrok. Het koste wel kracht want mijn Spaans is echt roestig, maar gelukkig had hij een vertaalapp. Met handen, voeten en de app hebben we hem kunnen vertellen dat hij tijd genoeg had (net als wij). En toen was het toch zeven uur, en werd het loketje geopend. Toen ik onze paspoorten liet zien, en ze daarmee had gecheckt dat we de tickets hadden en hadden betaald vertelde ze dat de boot mogelijk wel later zou vertrekken omdat hij vertraging had.

We moeten het maar gewoon afwachten. Toen we op onze plek voor de ketting stonden te wachten kwam er een verschrikkelijke hoosbui over ons heen, compleet met windhozen en bliksem. We waren even bang dat de prullenbak die er stond tegen de auto zou vliegen, maar gelukkig zat die vastgeketend aan een blok beton. Maar het betekende wel dat we niet eens uit de auto konden om een beetje rond te lopen. En de ramen sloegen natuurlijk ook aan, dus hebben we de auto maar een paar keer aangezet om de “mist” van de voorruit te verwijderen met de airco. Gelukkig bleef het niet heel de tijd regenen, en konden we op een gegeven moment toch wel even naar buiten. Het was intussen al donker, toen er een boot aan kwam waarvan wij dachten dat het de onze was, en werden we opgehaald door een busje dat voor ons reed zodat we naar de juiste boot gingen. De Spaanse fietser was al eerder in een droog moment die kant op gebracht. Uiteindelijk konden wij om 22:40 uur inschepen. En dan nog wel op een boot die er heel de tijd al lag, dus niet op de boot die net aan was komen varen. We zijn meteen naar de hut gegaan, die was ruim, en netjes en voorzien van een volledige badkamer. We hebben de spullen daar neergelegd en een paar foto’s gemaakt. En toen natuurlijk eerst maar eens wat drinken De bar was voornamelijk gevuld met Nederlanders, en een paar Duitsers. Ik had het idee dat ik daar wel aardig los zou gaan met het geld, maar dat viel echt wel mee: € 5 voor twee flesjes Heineken, en € 2 voor een zakje chips. Drie rondjes gedaan, een paar appjes gestuurd en een foto gemaakt voor twee Nederlandse jongens die een spelletje aan het spelen waren. Die hadden ook een biertje genomen, maar ook een literfles Kwak bier bij zich. Waarschijnlijk ook in de veronderstelling dat het allemaal wel heel duur zou zijn aan boord.

Het zal er wel mee te maken hebben dat het aan boord taxfree is. Toch ook nog even een paar foto’s en een filmpje gemaakt van het vertrek uit Travemunde, het was donker, maar de haven was natuurlijk verlicht. De boot ging om 23:17 varen, en wij lagen iets na twaalf uur in bed voor onze eerste nacht van de vakantie. Natuurlijk twee wekkers gezet, we konden ons toch niet verslapen? We hadden ook ontbijt geboekt, dus moesten wel op tijd op, wie weet hoe druk het zou zijn, en we zijn intussen wel gewend aan lekker op ons gemak ontbijten.

Vrijdag 20 mei naar Stockholm 621 km

Na een (te) korte nacht waren we snel aangekleed en gewassen, de douche hebben we maar even overgeslagen. Die was er wel, en er zal ook vast wel warm water uit gekomen zijn, maar we wilden ook wel graag op ons gemak ontbijten. Aangekomen in het restaurant was het nog heel rustig, we hadden dus alle tijd en ruimte. Het was een prima ontbijtbuffet, met alles erop en eraan, inclusief de beroemde Zweedse balletjes. Die hebben we meteen maar eens genomen, maar dat was dan ook meteen geen succes. Misschien was het op de boot wel heel basis, maar ons ding is het niet. Misschien zouden we het nog wel een keer proberen in een restaurant. Verder was er van alles te eten, dus het hing gelukkig niet af van de balletjes, er was ook ei, spek en allerlei brood en beleg. Na het ontbijt zijn we terug gegaan naar onze hut, en heb ik ook nog wat foto’s gemaakt van de boot en de omgeving, zeker toen we ook nog onder de brug naar Denemarken voeren. Door de mist is er niet veel van terecht gekomen, maar het gaat om het idee. In de hut werd ook nog omgeroepen dat iedereen wakker moest worden omdat we snel zouden aanmeren.

We zijn dan ook maar meteen naar de auto gegaan. Die stond redelijk vooraan, achter een Nederlandse vrachtwagen. De chauffeur gaf ons ook nog de tip om onze paspoorten bij de hand te houden, soms was er ook controle. Er was natuurlijk ook een “verkeersregelaar” die de auto’s en vrachtwagen liet rijden wanneer het hun beurt was, dus het ging allemaal heel erg soepel. Om 7:41 uur waren we van de boot af, dus niet al teveel vertraging ondanks het late vertrek de vorige dag. Verder was het gewoon de andere auto’s en de navigatie volgen en al snel waren we echt op weg. Toen we eenmaal weg waren uit de omgeving van Malmö werd het erg rustig. We hebben onderweg ook getankt, dat was een stuk voordeliger dan de vorige dag: € 2,08. Voor de lunch zouden we op hetzelfde plekje even naar McDonalds of Max (ook zoiets) gaan voor wat frietjes of zo. Maar daar was net een heel regiment militairen binnen gevallen, en de manier van bestellen is ook heel anders: eerst bij een terminal bestellen en afrekenen en dan wachten in de rij totdat jouw bestelling klaar was. Ik had daar niet veel zin in: veel te druk om even goed te kunnen kijken wat en hoe het werkt. Dus maar naar het pompstation zelf gegaan, dat viel niet tegen: lekkere Starbucks koffie. En toen doorgereden naar een volgende gelegenheid waar we wat konden eten, want het zou nog wel even duren voordat we in Stockholm aan zouden komen. We zijn terecht gekomen bij een truckersrestaurant Wardshuset Tuppen op de Herbeta Ratplats. Daar nam ik een broodje ei en Piet een broodje garnalen. Wat fris er bij en het buikje was weer rond. Toen we weer weg gingen was het nog steeds heel rustig op de weg. Het begon wel een beetje te regenen, maar niet heel veel of heel lang. Uiteindelijk kwamen we toch redelijk op tijd bij ons hotel Goodmorning- Hagersten aan, om vier uur. Het ziet er goed uit en we konden onze auto mooi op de parkeerplaats achter het hotel zetten. Het hek ging ’s-avonds en in het weekend dicht, als we eruit wilden hadden we een code. Maar voorlopig zou hij daar wel goed staan. Nadat we de koffers op de kamer hadden gezet en een beetje hadden uitgepakt zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we een (gratis) kopje koffie gedronken in de hal. Daarna namen we een (net niet helemaal gratis) biertje in de ongezellige bar. We mochten € 6,66 per glas aftikken, wel 0,4 liter, dat dan weer wel. En meteen afrekenen, dus de creditcard kwam weer tevoorschijn zoals dat ook al heel de reis hier naar toe was gebeurd. Ik vroeg om de menukaart, maar er stond niet veel op. Eigenlijk alleen maar een pizza en fish&chips. We besloten dus maar in de wijk te gaan eten. Via Google maps hebben we wat restaurantjes in de buurt gevonden, en zijn we naar Parma KöK&Bar gelopen. Dat was een kwartiertje lopen, wat helemaal geen kwaad kon na de lange rit. Dat is een restaurant in een winkelcentrum in de wijk van ons hotel. Het was er gezellig druk, maar er was nog wel een plekje voor ons. We hebben heerlijk gegeten, allebei vis met frietjes en groenten. Vergezeld van een paar biertjes uit plastic flessen, helemaal top. We zijn terug gelopen naar het hotel, daar hebben we gekeken wat we de volgende dag zouden doen. We besloten om een OV kaart voor bus/metro/tram te kopen, en de GoCity card voor alle attracties en musea.

Zaterdag 21 mei Stockholm

We hebben allebei goed geslapen, dat was ook wel nodig na de lange rit van gisteren en de korte nacht die daar aan vooraf ging. Het is even wennen na zo’n lange tijd zonder een echte vakantie hoe je de dingen ’s-morgens doet (voor mij dan), even de goede volgorde vinden. Maar het bed is goed, de douche helemaal prima en na het douchen en tutten was het tijd voor het ontbijt. Ook over het ontbijt is er helemaal geen klagen mogelijk, uitgebreid en allemaal lekkere spullen. Nadat we boven onze spullen hadden opgeruimd zijn we naar het metrostation gelopen.

Dat is toch echt geen twaalf minuten lopen zoals de receptionist gisteren zei, maar net iets meer dan zes. Dat is natuurlijk alleen maar gunstig. We kochten daar twee 72-uurs passen (samen 220 SKE). Gelukkig dacht ik nog net op tijd aan de seniorenkorting, en gelukkig vroeg de man aan het loket niet om een identiteitsbewijs. Want we hadden net de rijbewijzen in de koffer gelegd, zodat we die zeker niet kwijt zouden raken, en ik was de paspoorten vergeten in mijn rugzakje te doen. De metro kwam al snel, dat is het fijne aan metro’s, daar is geen spoorboekje van, die rijden gewoon om de tien minuten overdag. We zijn eerst naar het centraal station gegaan, daar was het toeristeninformatie centrum waar ik ging navragen hoe dat met de aanschaf van de GoCity card gaat. Helaas was die balie niet een algemeen informatiekantoor, maar speciaal voor het boeken van excursies. De jongeman zei me wel dat de GoCitycard alleen online gekocht kon worden. En hij waarschuwde me dat het OV er niet bij in zit. Dat wisten we al, we hadden al een SL kaart voor het OV gekocht. Ik zag een Starbucks en we gingen daar maar een koffie doen omdat Starbucks altijd Wifi heeft, en we daar de GoCitycard wel zouden gaan kopen. Twee cappuccino besteld (94 Kronen), maar bij navraag bleken ze geen eigen Wifi te hebben, maar het station wel. Helaas kwam ik daar niet op, ik moest mijn telefoonnummer opgeven, daar zou dan een activatiecode op gestuurd worden. Die moet ik nog steeds krijgen. Dan dus maar een Go City card kopen via de data we zullen er wel niet failliet van gaan. Maar op één of andere manier lukte het niet, ik heb wel zes keer de gegevens van de creditcard ingegeven, maar de site pikte ze gewoon niet. Dan niet, doen we wel zonder, want na een half uur proberen waren we er allebei helemaal klaar mee. Na de (natuurlijk overheerlijke) Starbucks cappuccino zijn we een beetje gaan lopen, er was nog niet veel open. We zouden naar het Nobel museum gaan, en naar de kathedraal, maar allebei waren ze nog dicht. De Duitse kerk was wel open, en daar zijn we dan ook maar even naar binnen gegaan. We hebben vanaf net voorbij de ingang wat foto’s en film gemaakt. Buiten in de tuin van de Duitse kerk hebben we nog een poging gewaagd om de creditcard op de GoCitycard site te kunnen registreren. Helaas, toen ging het maar helemaal over, we zouden wel zien of het veel duurder was zonder. Als eerste hebben we de kathedraal (Storkyrkan) bezocht, daar hoefden we niet eens entree te betalen, dat was er al één waarvoor we de GoCitycard voor gekocht zouden hebben. Het is een echte kathedraal, heel erg mooi was het standbeeld van Sint Joris en de draak.

Na de kathedraal hebben we het Nobelmuseum bezocht, met pensionaris korting voor ons allebei. Pensionaris korting is in Zweden op een heel aantal plekken vanaf 65 jaar, dus mooi meegenomen. In het Nobel museum hebben we eerst de expositie over het Nobel diner bekeken. Dat is kennelijk een belangrijke avond, er zijn ook foto’s van royals en andere belangrijke mensen. Daarna hebben we de zuilen van de verschillende periodes en Nobelprijswinnaars gelezen. Mooi opgezet. Ook de Nobelkamer hebben we bezocht, daar staan voorwerpen en verhalen uit zijn leven. Daarna hebben we een expositie gezien waarin belangrijke voorwerpen van Nobelprijswinnaars getoond worden, met de verhalen die daarbij horen. Een leuk museum, wel kleiner als we zelf hadden gedacht, maar de inhoud maakt veel goed. Toen we uit het museum kwamen hebben we bij het paleis een deeltje van de wisseling van de wacht gezien. De volgende dag zouden we zorgen dat we op tijd zouden zijn om de hele wisseling te zien, het staat in de boeken als een bijzonder schouwspel. We zijn met de metro zo ver mogelijk naar het museumkwartier gegaan, daar wilden we het Vasa museum gaan bezoeken. Bij het Vasa museum stond een rij voor de ingang. Aan het loket mocht ik 380 Deense Kronen (€ 35,47) aftikken, helaas geen pensionaris korting. Maar het was goed dat we even geduld hadden opgebracht, want het is een prachtig museum. Het Vikingschip de Vasa, staat gewoon volledig gerestaureerd midden in het museum. Je kunt er aan alle kanten omheen lopen, over vier verdiepingen. Zo kun je dus alles goed bekijken, van de onderkant met de kanonnengaten tot het boegbeeld aan de voorkant van het schip.

Behalve het schip zelf is er ook heel veel omheen te zien aan exposities met voorwerpen uit de tijd van de bouw van het schip. We hebben ons daar een hele middag kunnen vermaken. Aan het einde was er ook nog een soort van verhaal met beelden, maar dat was ons nou weer net iets te modern, het had ook niet heel veel te maken met het verhaal zoals wij dat in het museum gehoord en gelezen hebben. Maar gelukkig was er ook een gewone film, daar zijn we maar even voor gaan zitten, want de benen en voeten werden zo langzaamaan toch wel moe. We zijn met de tram terug gegaan naar T-centralen (het centraal station) om met de metro naar Gamla Stan (de oude binnenstad) te gaan. Het was heerlijk weer, dus na even rond gelopen te hebben namen we een biertje op het terras van The Secret Garden, niks mis mee. Na nog even rondgelopen te hebben zijn we gaan eten bij Stortorgs Källare, een sjieke tent. Dat was ook wel te merken aan de prijzen, € 52 voor een flesje Spaanse huiswijn. Hij was wel lekker, en het eten ook. Prima eten, maar € 133,50 voor twee hoofdgerechten, een flesje wijn en twee bakjes koffie is niet heel goedkoop.

Zondag 22 mei Stockholm

We hebben de wekker om zeven uur laten aflopen, een lekkere douche genomen, en daarna een prima ontbijt voordat we weer op pad gingen. Natuurlijk met de metro naar de stad, maar we hebben eerst een rondje metrostations gedaan voor de kunst die daarin is gemaakt. Er waren al mooie schilderingen op het centraal station waar we waren, alleen een beetje verder omdat we naar de perrons voor een andere lijn moesten lopen. Daarna zijn we op de blauwe lijn naar Kungsträdgarden, het meest gefotografeerde metrostation van Stockholm, en dat is ook wel terecht.

We hebben moderne schilderingen gezien, met veel kleur en abstracte vormen. Maar er waren ook stukken gemaakt alsof er archeologische vondsten waren gedaan, compleet met (nagemaakte) Romeinse beelden en kolommen. Er was zelfs ook een “scene” met een watervalletje. Een van de wanden langs het perron was ook gemaakt als een Romeinse beelden galerij, met beelden van Romeinse goden. Heel bijzonder allemaal, zouden ze dat van Moskou hebben afgekeken? Met de metro zijn we terug gegaan naar Gamla Stan, waar we even hebben rondgelopen voordat we een fikaatje gingen doen bij koffietentje Krans. Lekker cappuccino met een kaneelbroodje. Je moet er hier alleen niet over nadenken wat het kost, de cappuccino was per kop duurder als het broodje, en we moesten voor ieder twee bakjes en een kaneelbroodje € 24 aftikken. Het was wel lekker en het hoort er hier nou eenmaal een beetje bij (de prijs ook). Na de koffie zijn we op zoek gegaan naar het kleinste standbeeld, de Järnpojke oftewel IJzeren Jongen. Het is echt een heel klein beeldje, op een rustig pleintje. Daarna zijn we op zoek gegaan naar het steilste en smalste straatje, dat vol graffiti zou zijn. We hebben wel even moeten zoeken, zelfs met Google Maps kwamen we er niet gemakkelijk uit. Uiteindelijk vonder we het, maar helaas was de graffiti er niet meer. Misschien waren de wanden wel overgeschilderd zodat er nieuwe graffiti op gemaakt kon worden. Het straatje was wel afgesloten met aan de boven- en onderkant met een hek dat waarschijnlijk ’s-avonds dicht ging. We zijn daarna naar de overkant van de brug gelopen om het parlement te bekijken, helaas stond daar ook een deel van in de steigers. We hebben wat film en een aantal foto’s gemaakt van de rivier en de omgeving en zijn toen terug gegaan zodat we op tijd zouden zijn voor de wisseling van de wacht. Daar hebben we wel 45 minuten moeten wachten, maar de complete wisseling meemaken was ook wel leuk, en er werd ook nog een klein concert gegeven door de harmonie die ook de koninklijke familie begeleidt bij officiële ceremonies. Onderweg naar het Nordiska museum hebben we weer een broodje, wat drinken en fruit voor de lunch gehaald bij de supermarkt Munkbrohallen in het Gamla Stan metrostation. Met de metro (wat een gemak zo’n kaart) naar het museumkwartier gegaan, waar we gisteren ook het Vasa museum hebben bezocht. In het park tegenover het Nordiska museum hebben we eerst onze lunch opgegeten, en toen waren we weer helemaal klaar voor ons volgende museum. Daar kregen we aan de kassa ook weer pensionado korting. De eerste expositie in het museum ging over tradities in Scandinavië, het was een soort Knus zoals ook ooit in het Noord Brabants museum was geweest. Het volgende deel ging over de invloed van Engeland en Frankrijk op de kleding van de Zweden. Daarna was er een expositie van allerlei juwelen uit verschillende kringen in Scandinavië.

En vervolgens een mooi opgezette expositie over de invloed van klimaatverandering op de Noordpool, die was wel heel interessant, niet belerend of verwijtend, maar wel zaken goed uitgelegd en getoond. En nog een kleine expositie over de Sami en hoe zij leven, ook leuk. Na het bezoek aan het museum waren we wel toe aan een biertje. Dat hebben we genoten op het terras van Breeze, lekker onderuit in de zon op luie banken met uitzicht op de boten in de haven. Je moet er wel zelf je drankje gaan halen bij een centrale bar, maar dat is hier bijna overal, dus daar zijn we al een beetje aan gewend. Het beviel daar zo goed dat we er nog maar eentje deden.

Daarna zijn we met de tram weer terug gegaan naar Gamla Stan voor het eten. We zijn terecht gekomen bij Ristorante Paganini, daar hadden ze nog wel een tafeltje over. Het is hier wel allemaal heel druk, in ieder geval deze tent was dat. We hebben lekker een plankje vooraf genomen, Piet nam spaghetti met zeevruchten en ik had een lekkere ravioli met funghi en kaas. We namen er maar een biertje bij, van een flesje wijn zijn we sinds gisteren even genezen.

Maandag 23 mei Stockholm

Het was prachtig weer, 18 graden en strakblauw, en dat zou het ook blijven. Mooie dag dus om de Skyview te doen. We gingen na het ontbijt dan ook op tijd op pad met de metro en tram, om rond tien uur daar te zijn voor de eerste rit. Ze gingen een paar minuten nadat wij aankwamen open, maar we hoorden tegen een stelletje voor ons zeggen dat de eerste beschikbare rit pas weer om half twaalf was. We besloten daar niet op te wachten en liepen terug naar de metro. Daar aangekomen bedachten we ineens dat we de volgende dag ook nog zouden kunnen, het is tenslotte maar een uurtje of vijf rijden naar Munkfors. Dus terug gelopen en een kaartje gekocht voor de volgende dag half twaalf. We zouden met de auto gaan, de OV kaart was toch al verlopen en dan konden we zo door naar Piet en Marga. We zijn terug gegaan naar het “museumkwartier” om het ABBA museum te bezoeken.

Daar was ook een seniorenkorting van toepassing, maar het was nog steeds wel duur ten opzichte van de andere musea die we intussen bezocht hadden. Je kon de prijs 250 SKE per persoon niet aflezen aan het bezoekersaantal, het was er goed druk. Maar wel leuk om te zien, veel jaren zeventig en tachtig. Dus bijvoorbeeld ook het behang wat we vroeger hadden. Een hoop muziek natuurlijk, en film, maar ook gouden platen en kleding die gedragen werd tijdens de concerten. Na het ABBA museum zijn we terug gegaan naar Gamla Stan, en hebben we eerst een fika gedaan bij Cafe Runsten, als een soort lunch. In het tentje waar we zaten kwam ook een ouder Nederlands echtpaar binnen. Die waren met een caravan groep van 17 caravans on tour in Scandinavië. Ze waren op 5 mei vertrokken en zouden 7 juli weer thuis zijn, dus twee maanden onderweg. Het grote voordeel van met pensioen zijn dus. Na de koffie zijn we kaartjes gaan kopen voor het Royal Palace 210 SKE PP, De Treasury hebben we als eerste bezocht, helaas waren daar geen kluisjes en moest ik mijn rugzakje op mijn buik dragen. Dat was niet echt fijn, het was intussen goed vol met alle spullen én twee jasjes.

Maar het waren maar twee ruimtes, en het was ook wel erg mooi. Na dat bezoek zijn we eerst in het paleis naar de kluisjes gegaan. Daar aangekomen liepen we tegen een klein probleempje aan: in deze kluisjes moest een muntje en dat had ik niet. We hebben hier nog geen contact geld gezien en/of gebruikt. Zelfs de watjes van twee euro in de supermarkt kon ik met de pinpas of creditcard afrekenen. De pinpas had ik gebruikt om te testen en die werkt hier ook. Dat is eigenlijk best een geruststelling, want één creditcard om te kunnen afrekenen is wel link, een soort single point of failure: als je die verliest kun je niks meer, want hier wordt bijna geen contant geld meer geaccepteerd. Maar de dame van de museum winkel was zo aardig dat ze me een muntje leende, zolang ik het maar terug bracht. Zonder rugzak konden we dus verder, eerst nog even naar het toilet (toegang met het ticket van het paleis) en naar de andere exposities. We hebben zalen gezien met versierselen van de verschillende ordes die door de Koninklijke familie worden uitgegeven, en de bijbehorende galauniformen. Na al die galauniformen en bijbehorende versierselen te hebben bewonderd zijn we naar de Koninklijke appartementen gegaan. Het is toch wel heel bijzonder dat je in de vertrekken van de Koninklijke familie mag komen (als zij er zelf even niet zijn). Normaal gesproken wonen ze dan zelf ergens anders. Het gasten appartement was open, en ook het Bernadotte appartement en de bijbehorende galerij met de vele portretten. Je ziet dan dat die mensen toch ook wel in een museum wonen, het moet je smaak maar zijn. Of zouden ze ergens ook nog hun eigen appartement hebben, geheel naar eigen smaak ingericht? Helaas was het appartement waar de koning zijn gasten altijd ontvangt nog dicht, ze waren nog aan het opruimen van het vorige staatsbezoek. We hadden op de website gelezen dat het na 14:00 uur open zou zijn, maar kennelijk was het een grotere opruimklus dan ze zelf bedacht hadden. Na het paleis te hebben bekeken zijn we naar het Gustav antiquiteiten museum geweest. Daar stonden veel bustes van Romeinen en beelden van Griekse en Romeinse goden.

Als laatste bezienswaardigheid van het paleis zijn we naar de Koninklijke Grafkerk Riddarholmskyrkan gegaan, dat was even een stukje lopen, maar daar hebben we geen hekel aan. Daar hingen plaquettes van edelen die in één of andere orde waren opgenomen en intussen overleden waren. We kwamen daar ook gedenkplaquettes tegen van Wilhelmina en Juliana tegen, die worden dus ook in die kerk herdacht. Daarna was het wel weer eens tijd voor een rustpauze, en we namen dan ook een biertje op een zonnig terras van het Italiaans restaurant Ristorante Rodolfino. Lekker weer, prima biertje. We hebben nog even overwogen om daar te eten, maar het was nog wel erg vroeg. We zijn terug naar het hotel gegaan, en zijn meteen doorgelopen naar een restaurantje voor die avond. Het was weer zo’n wijkrestaurantje op een kwartiertje lopen van het hotel. Deze keer was het Falken, het was er rustig. Er zaten alleen wat mensen op het terras een biertje te drinken, wij waren de enigen in het restaurant zelf. We kregen de kaart, maar daar kon ik geen chocola van maken, en de vrouw van de bediening (waarschijnlijk de eigenaresse) kon ons ook niet helpen, ze sprak geen woord over de grens en ons Zweeds is ook niet alles. Gelukkig kwam de eigenaar, hij adviseerde een schotel met vlees en groenten. Die nam ik, Piet nam een pepersteak, die konden we wel uit de menukaart halen. Mijn eten was uiteindelijk een schotel met rijst, groenten en een soort goulash. Dus een beetje Mediterraan / Balkan. Biertjes er bij, niks mis mee, en zeker niet voor nog net geen € 54,00. Terug in het hotel heb ik Marga geappt, en de koffers gepakt. Daarna hebben we nog een biertje gedaan in de bar van het hotel.

Dinsdag 24 mei naar Munkfors 397 km

Vandaag gaan we rijden naar Piet en Marga in Munkfors. Ondanks dat ze afgelopen september nog bij ons op bezoek waren zien we er erg naar uit om henzelf weer te zien en ook hoe en waar ze wonen.

Maar voordat we gingen rijden hadden we nog het uitje naar de Skyview staan. Daar hadden we gisteren kaartjes voor gekocht. Het was nog geen elf kilometer van het hotel, dus we waren er zo. De tip van de baliemedewerkster van Skyview om te parkeren in Globen Shopping center hebben we natuurlijk opgevolgd. De eerste twee uur gratis parkeren pikken we natuurlijk mee. Omdat we veel te vroeg waren hebben we eerst maar een koffie met wat lekkers (goede gewoonte) genomen bij La Creme Konditori, een koffietentje in het winkelcentrum. Ze hadden daar ook belegde broodjes, dus die hebben we meteen meegenomen voor onderweg. Om half twaalf gingen we in de Skyview naar boven, was leuk om in een gondel langs de koepel omhoog te gaan en daar te genieten van het uitzicht over Stockholm. Na de rit met de Skyview zijn we meteen naar de auto gegaan, we waren nog binnen de twee uur, dus gratis parkeren. Geen gedoe, hier doen ze ook aan kentekenherkenning in de parkeergarages. Op de rondweg hebben we een stukje verkeerd gereden, jammer, maar we komen er toch wel. Een afslag verder en weer terug zorgde er voor dat we weer op de goede weg zaten. Onderweg hebben we getankt bij de Ikea, daar hebben we ook ons broodje op de parkeerplaats opgegeten. Als we hadden geweten dat we bij de Ikea terecht zouden komen, hadden we daar wel wat gegeten. Aan de andere kant is het zo ook wel goed. We konden in ieder geval wel even op ons gemak naar het toilet. We besloten de weg 66 te nemen, dat was wel een stukje om, maar een veel mooiere route. Je moest wel de snelheid van de weg aanhouden, want het was hele stukken één baan per rijrichting, natuurlijk wel met stukken waar ook ingehaald kon worden, afwisselend per rijrichting. Onderweg zagen we twee kraanvogels, en wij maar denken dat die alleen in Afrika voorkomen. Misschien waren ze hier wel voor de zomer en vliegen ze in de winter weer naar het zuiden voor de warmte. Om half zes kwamen we aan bij Piet en Marga, en kregen zoals we van elkaar gewend zijn een warm welkom. Ze wonen in een leuk dorp, op korte afstand van het centrum met een paar winkels, kappers en het gemeentehuis. Natuurlijk kregen we eerst een rondleiding door het huis, en mochten we kiezen in welke logeerkamer we wilden slapen. Ik koos voor de kamer op de begane grond, die in de kelder was mij te koud. Daarna eerst koffie, natuurlijk gevolgd door een wijntje op hun mooie veranda. Daar hebben we ook gegeten, Piet had de BBQ aangezet. Het was helemaal goed, maar vooral heel gezellig. We hebben na het eten lekker nog even zitten kletsen. Daarna was het tijd om de koffers uit te pakken, en om half twaalf ging het licht uit.

Woensdag 25 mei Munkfors

Na het slapen en douchen hebben we een prima ontbijtje gedaan, gezellig ook zo met vieren aan tafel in de keuken, en namen boterhammen mee voor ons uitstapje naar Värmlands Moose Park, de elandenfarm waar we een reservering voor hadden gemaakt. Toen we daar aankwamen zagen we dat we niet de enige Nederlanders waren. Er was ook een groepje docenten / stagebegeleiders van een MBO die een rondje deden langs de studenten die op dat moment op stage waren in de omgeving. Ze waren natuurlijk ook op zoek naar nieuwe stagebedrijven, toen wij weg gingen na de rondleiding waren zij daar met de eigenaar nog over aan het praten. Na het betalen van de 200 SK entree hebben we nog even moeten wachten, maar al snel was de groep compleet en konden we beginnen.

We kregen eerst uitleg over elanden, en hun gewei. Helaas begon het bijna aan het einde van de uitleg te stortregenen, maar gelukkig was er ook een afdak waaronder we even konden schuilen. Toen het weer droog was zijn we naar de elanden zelf gegaan. Die staan wel achter een hek, maar dat is misschien ook wel goed: ze zijn behoorlijk groot. En om dat het nog wel jonkies zijn, zijn ze ook soms wat baldadig. We namen appels en brokken mee om ze te voeren. Tijdens het voeren kregen we ook nog allerlei uitleg over de dieren en de farm zelf. Het begon soms ook wat te miezeren, maar dat mocht de pret allemaal niet drukken. Toen we alles wisten over elanden zijn we onderweg terug naar Munkfors gegaan, via een andere weg, we hadden tijd genoeg. We hebben samen in Hagfors ook nog bij bakkerij Kaffestugan een koffietje met iets lekkers gedaan, dat zijn we intussen zo gewend. Na thuiskomst in Munkfors bij Piet en Marga hebben we met vieren heerlijk op de veranda gezeten met een wijntje, het leven is goed. Marga heeft lekkere mie met kip en groenten gemaakt, een fruitsalade toe maakte het weer helemaal af. Omdat we zo thuis zijn hebben we met elkaar Met het mes op tafel gekeken, ook de aflevering van de dag ervoor. Om twaalf uur ging het licht uit en gingen we naar bed.

Donderdag 26 mei Munkfors

Het was Hemelvaartsdag, dus er was niet veel open, ook niet in de omgeving. Sowieso gaat er pas veel open na 1 juni, dan begint het seizoen hier pas echt. Na het weer prima ontbijtje en de koffie zijn we naar het pakketafgiftepunt in de supermarkt gegaan, Marga moest een pakketje met haar noeste arbeid versturen. Ze maakt Tiffany glas figuren. Voor haar hobby, dus de verkoop is eigenlijk alleen maar om de materiaalkosten van te kunnen kopen om aan de slag te kunnen blijven.

Na het afgeven van het pakketje zijn we de kunstroute van Munkfors gaan lopen. Dat is een kleine rondwandeling langs kunstvoorwerpen die door een bekende kunstenaar aan de stad waren geschonken. Ze waren allemaal gemaakt van ijzer, en (gelukkig) herkenbaar zonder dat je eerst de beschrijving moest ontcijferen. Na de korte wandeling zijn we doorgegaan naar een oude ijzerfabriek, maar ook die was helaas niet open. Het is wel het gebouw waar in het seizoen exposities worden gehouden, en ook jaarmarkten waar ook Marga met haar producten staat. Op het terrein was ook een waterkrachtcentrale, het buitengedeelte daarvan was natuurlijk wel open. Bij het rondlopen kwamen we ook nog in een klein fantasiebos, opgezet door lokale kunstenaars, leuk om te zien. Op het terrein was ook een grote muur gezet waar lokale graffiti kunstenaars zich hadden kunnen uitleven, ook bijzonder om te zien dat graffiti niet altijd lelijk hoeft te zijn. Dat wisten we natuurlijk al wel van de muur in Berlijn, maar toch. Thuis hebben we een lunch gedaan met loempia’s, weer eens wat anders, maar zeker niet minder lekker.

Na de lunch zijn we gaan wandelen in het bos achter het huis van Piet en Marga, het was een mooie wandeling van ongeveer vijf kilometer naar het meer en terug. Natuurlijk hebben we weer een stukje verkeerd gelopen, maar dat hoort nou eenmaal bij wandelen waarbij je loopt te kletsen en niet op loopt te letten. Het was jammer dat het halverwege een beetje begon te regenen, en aan het einde wat harder, maar Marga en ik hadden een capuchon, mijn Piet een pluutje en andere Piet gewoon nat haar. Ik was wel blij dat ik de aangeboden stokken bij me had, want gedurende de wandeling had ik er toch wel een paar keer profijt van. Toen we weet “thuis” waren hebben we lekker een warme thee gedronken, en daarna natuurlijk een borrel. We hebben op tijd gegeten, heerlijk spaghetti met roomsaus en spinazie en een stukje zalm of kabeljauw, het was weer helemaal top. Die avond hebben we alleen een beetje TV gekeken en verder niets, lekker dat dat zo kan, iets met goede vrienden waar je niet perse altijd hoeft te praten.

Vrijdag 27 mei Munkfors – Karlstad

Het was weer als de vorige dagen: lekker rustig opstaan, ontbijten en dan eerst koffie voordat we iets gaan ondernemen. Als dit het leven van een pensionaris is zou ik er zo maar aan kunnen wennen. Er was nog steeds niets open, dus we zijn op de koffie gegaan bij Rob en Sunny. Wij hadden hen al ontmoet op een feestje van Piet en Marga in Franeker, dus het was niet helemaal vreemd. Sunny had de dag ervoor taarten gebakken (ze had een bakkerijtje gehad in Zweden), dus we vielen met ons neus in de boter. We hebben ook nog even een rondleiding door de tuin gehad, Sunny probeert wat groenten en kruiden betreft helemaal onafhankelijk te zijn, en daar slaagt ze aardig in. De tuin is er ook groot genoeg voor, en Rob maakt wel alles om het haar gemakkelijker te maken zoals plantentafels voor de groenten en kruiden. Na de koffie bij Rob en Sunny zijn we naar de supermarkt gegaan om boodschappen te doen voor de lunch en voor onze broodjes de volgende dag wanneer we naar Gotenburg zouden gaan rijden. De lunch hebben we simpel gedaan met cup-a-soup en een broodje, toch helemaal goed.

En daarna was het tijd om weer wat te gaan ondernemen, we reden naar Karlstad. We gingen daar naar een oude stenen brug kijken en zijn het Värmland museum in geweest. Het had een hoog Knus gehalte, zoals ook de tentoonstelling een paar jaar terug in het Noord-Brabants museum. Maar leuk om een keer doorheen te lopen, want er waren natuurlijk ook wel veel dingen te zien die wij niet kennen omdat we nou eenmaal niet in Scandinavië wonen, Natuurlijk zijn we daarna wat gaan drinken, dat hebben we gedaan in de Orangerie van Pitcher’s. Dat was een prima plekje. Voor het diner had Piet een tafel gereserveerd bij Texas Longhorn Steakhouse, waar we heerlijk hebben gegeten, natuurlijk met een lekker wijntje en vooral prettig gezelschap. Toen we thuis kwamen hebben we nog één wijntje gedaan en toen ging toch echt het licht uit.

Zaterdag 28 mei naar Gotenburg 391 kilometer

Zoals we intussen gewend zijn hebben we eerst lekker gedoucht, daarna ontbeten en koffie gedronken voordat we gingen rijden naar onze volgende bestemming: Gotenburg. We hadden een tip van de eigenaar van de elandenfarm gekregen om binnendoor te rijden.

Dat is een veel mooiere weg, en misschien zouden we dan ook nog elanden in het wild zien. Hij vertelde ons ook waar we op moesten letten. De route was inderdaad ook heel erg mooi, heel veel groen en nergens harder dan tachtig kilometer per uur. Je komt er ook werkelijk niemand tegen, zo af en toe een tegenligger, maar dat was het dan ook wel. Maar uiteindelijk hadden we toch niet de weg die we de dag ervoor hadden bedacht, en hebben we ook geen wild gezien, dus ook geen eland. Onderweg zijn we gestopt bij een kleine parkeerplaats met een prachtig uitzichtpunt. Daar hebben we ons meegebrachte broodje opgegeten en hebben we een plasje in de natuur gedaan, zoals altijd het schoonste toilet wat je kunt vinden. Na nog een poosje op de binnendoor weg gereden te hebben was het wel een beetje klaar. Hoewel het wel heel ontspannen rijden is, schiet het natuurlijk niet echt op. Bovendien kom je niet echt een gelegenheid tegen waar je ook een kopje koffie kunt drinken. Tenzij je natuurlijk echt een dorp in gaat, maar die zijn er langs die weg niet zo veel. Zo af en toe kom je één of twee huizen tegen en dat was het wel. Piet ging dus op zoek naar een oprit naar een snelweg en toen we eenmaal op de E6 waren stopten we daarom maar bij het eerste grote benzinestation voor een bakkie. Daarna waren we ook heel snel bij ons volgende hotel, dat ligt namelijk maar 600 meter van de snelweg af, helemaal goed. We hebben natuurlijk de standaardprocedure voor aankomst in een hotel uitgevoerd, spullen op de kamer en terug naar de bar voor een biertje. Dat hebben we rustig opgedronken, hier was het namelijk wel een beetje gezellig in de bar, we konden in ieder geval hangen op een luie bank. We besloten ook maar in het restaurant van het hotel te eten. Dat had een prima kaart, een beetje jammer dat de kippenvleugeltjes die we als voorgerecht hadden besteld tegelijk kwamen met het hoofdgerecht. De vleugeltjes hebben we dus maar mee naar de kamer genomen om later op de avond wat te snoepen. Terug op de kamer hebben we de koffers zo goed als het kon uitgepakt, er was namelijk maar één kast met wel vijf hangertjes en verder geen kastjes of lades. Niet heel veel voor vier dagen, maar het is niet anders. Onder het genot van een glaasje wijn, een biertje en de kippenvleugeltjes heeft Piet de Champions League finale gekeken en ik wat gelezen en puzzeltjes gemaakt. Daarna hebben we samen nog gekeken wat we de volgende dagen zouden gaan doen.

Zondag 29 mei Gotenburg

Na het douchen namen we de tijd voor het uitstekende ontbijt, we hadden tijd genoeg. We hadden de dag ervoor al besloten om eens rustig aan te doen. We zijn naar de bushalte gelopen, zonder kaartje want die verkochten ze niet in het hotel en ook niet bij het benzinestation er naast. Dat was wel wat we gelezen hadden, en ook werd verteld door de receptioniste van het hotel. We zouden wel zien hoe het af zou lopen, maar overal staat wel aangegeven dat je in de meeste bussen geen kaartjes kunt kopen.

Aangekomen bij de bushalte bleek dat inderdaad het geval te zijn, maar gelukkig mochten we toch mee. Meteen toen we uitgestapt waren hebben we bij de 7Eleven een driedaagse Västtrafik OV kaart gekocht van 230SK (€ 22) per persoon. Zoals we eigenlijk altijd doen, omdat we in een stad altijd meer gebruik maken van het openbaar vervoer en dan is dat handiger dan met losse kaartjes. Als eerste zijn we naar de Feske Korkan gelopen, de vismarkt die in een kerk gehuisvest is. Helaas was die gesloten voor een renovatie. Ondanks dat we dat wisten gingen we toch maar even kijken. Je weet tenslotte maar nooit, en we wilden toch ook de buitenkant op de foto en film zetten. We zijn daarna rustig terug gelopen voor een fika op het zonnige terras van Café Cappuccino. Daar deden we natuurlijk cappuccino met iets lekkers. Een soort appelcakeje en bessencakeje met vanillesaus. Het water werd gratis geschonken, maar daar bleef het wel bij. Het lijkt wel of de koffie en iets lekkers daarbij steeds duurder worden. Of het ligt aan het tentje waar we dan op dat moment neerploffen. Na de koffie zijn we naar Dom Kyrkan (de kathedraal) gelopen op de navigatie, helaas was daar een mis bezig, dus daar konden we niet op ons gemak rondkijken.

Het alternatief was het Maritiman museum wat de dochter van Sunny ons had aanbevolen. Het leek leuk, en ook weer eens wat anders dan beelden en schilderijen, dus we kochten kaartjes. Ook deze keer met pensionaris korting, blijft leuk, zo is er toch nog een klein voordeeltje te behalen als je ouder wordt. We hebben heerlijk over de boten gelopen, compleet met kruip-door-sluip-door naar de onderdekken. Er lag ook een onderzeeër waar je in kon, maar daar paste ik voor. Ik vond het veel te eng op door dat smalle luik naar beneden af te dalen, dus Piet ging alleen. Toen hij, door een ander luik, weer naar boven kwam zei hij dat ik het toch echt moest proberen, het was alleen al leuk om te zien hoe er op zo’n duikboot wordt geleefd. Ik heb me dus laten overhalen, maar vond het doodeng om er in af te dalen. In de duikboot zelf was het wel leuk om te zien, dus Piet had weer eens gelijk. Maar toen moest ik er ook weer uit, dus weer over zo’n rechtop staande laddertje en door zo’n smal luik. Dat ging niet vanzelf, maar gelukkig stond Piet me op te wachten en had hij de rugzak van me over genomen. Na dat avontuur zijn we nog meer schepen gaan bekijken, het was best de moeite waard. Na het bezoek kwamen we al wandelend langs weer een kerk die ook dicht was, en zijn we doorgelopen naar de Kronan toren in de wijk Haga. Onderweg kwamen we door een leuke wijk / straat met allemaal kroegjes en restaurantjes. De toren zelf ligt op een heuvel, en je moet best veel trappen op om er te komen. Maar och: je komt vanzelf boven, er is maar één pad. De toren zelf was dicht, dus we hebben er een beetje rond omheen gelopen. Daarna zijn we maar weer terug gegaan naar de Dom Kyrkan. Voor we daar waren kwamen we eerst langs de Freriks kerk, daar zijn we ook maar even naar binnen gegaan.

We besloten om met de tram naar de Dom Kyrkan te gaan, het werd aardig warm, we hadden al heel wat stappen gemaakt en we tenslotte niet voor niets een OV kaart. Bij de Dom Kyrkan zijn we natuurlijk ook naar binnen gegaan, en kennelijk waren we weer net op tijd: toen we uit het toilet kwamen werd de voordeur dicht gedaan. Vervolgens zijn we maar weer met de bus terug gegaan naar Haga voor een biertje, want daar zag het er wel heel gezellig uit. Helaas kwamen we ergens anders uit, dus moesten we nog een stukje lopen. Gelukkig herkende Piet de speeltuin met de schommelstoel, dus had hij snel een referentiepunt. We hebben een biertje genoten op het terras van Hemma Hos, maar ik vond het te vroeg om te eten dus gingen we terug naar het hotel. Na wat rusten zijn we na een poosje toch weer terug gegaan naar de stad om te eten. Maar wat was het daar een dooie boel, er was bijna niets open en de terrassen waren leeg. Misschien wel logisch, het koelde natuurlijk wel af, en het lijkt in Zweden ook veel meer een lunchcultuur te zijn. Dat had Marga ook al verteld, maar in Gotenburg was dat wel heel duidelijk te zien. We hebben een beetje rondgelopen op zoek naar een leuke tent, en kwamen terecht bij La Piccola Gondola, een Italiaans restaurant met een soort orangerie, overdekt en met glazen wanden, en verwarmd. Eigenlijk net zoiets als waar we in Karlstad wat hadden gedronken. Daar was het wel warm en ook gezellig, we waren zeker niet de enigen. We hebben lekker als voorgerecht wat knoflookbrood genomen met aioli en olijven, en allebei een pastaschotel als hoofdgerecht. Een flesje wijn kon er ook wel weer eens bij, dus dat hebben we ook maar genomen. Al met al € 101 kwijt, het blijft een duur land. Aan de andere kant weten we dat en eten we niet twee keer per dag uitgebreid in een restaurant. Maar het water is hier wel steeds gratis, je hoeft er niet om te vragen en als je fles half leeg is komen ze gewoon met een nieuwe. We zijn met de bus terug gegaan naar het hotel.

Maandag 30 mei Gotenburg

Het werd tijd voor een tochtje in één van de archipels van Zweden, en wij hadden gekozen om dat in Gotenburg te doen.

Dus na het ontbijt gingen we met de bus en de tram naar de haven waar we de ferry zouden nemen naar het eiland Vrångö. Fijn dat al dat vervoer gewoon in onze OV kaart zit. Je kunt ook een pleziertocht boeken naar de eilanden, of rond de archipel, en daar is natuurlijk ook een gids bij. Maar daar hadden wij geen zin in, de ferry is prima en op het eiland vermaken wij ons zelf wel. Ik had sowieso gelezen dat er een lekker lunchrestaurant met vis zou zitten, dus het zou helemaal goedkomen. Op het dek van de ferry was het koud, maar het was droog en zo konden we lekker van het uitzicht over het water en de eilanden waar we langs voeren genieten. Op het eiland zijn we eerst naar het uitzichtpunt gegaan, dat was wel even zoeken omdat de trap naar boven een beetje verdekt opgesteld was. Natuurlijk toch gevonden en even naar boven gelopen. De eilanden zijn maar klein en het was ook heel erg rustig, we hebben tenminste weinig mensen gezien. Na het uitzichtpunt zijn we naar het lunchrestaurant Lotsen gegaan. In eerste instantie deden we buiten op het terras een speciaal Ocean biertje, maar het werd toch wat fris.

Toen zijn we in de serre gaan zitten en hebben daar onze lunch en nog een biertje genuttigd. Piet had een garnalenschotel, en ik een lekkere schotel met zalm en gebakken aardappeltjes. Tijdens de lunch begon het te regenen, maar wij zaten gelukkig binnen. Er kwamen natuurlijk meer mensen binnen die eerst buiten zaten, maar er was plek genoeg. Toen het weer droog was zijn we een korte wandeling over het eiland gaan maken. Voor de zekerheid aan de kant van de haven, zodat we zeker op tijd zouden zijn voor de boot die we gepland hadden. Toen we na de wandeling terug waren bij de haven kwam er al snel een ferry aan. Dat was niet degene die wij bedacht hadden, maar om nou te gaan staan wachten is ook niet alles. Dus ik vroeg aan de gastvrouw of deze ook naar Gotenborg ging, en ze vertelde dat deze zelfs helemaal naar het centrum ging. Dat betekende dat we ook niet nog met de tram en bus terug zouden moeten gaan naar het centrum, prima toch? In deze ferry zijn wel lekker binnen gaan zitten, en dat was maar goed ook, want na een poosje begon het flink te regenen. We namen lekker een kopje koffie met iets lekkers, en we zaten dus goed. Toen we na anderhalf uur varen aankwamen in de haven midden in Gotenburg zagen we dat het daar ook flink geregend had, in de straten lagen flink wat plassen. We zijn naar de Sulahallen gelopen, misschien dat we daar wel wat zouden kunnen drinken. Die hal viel een beetje tegen, er was niet veel te doen en het zag er ook niet zo heel gezellig uit, dus we liepen maar weer naar buiten toen we een rondje hadden gelopen. We hebben nog een beetje door de stad gelopen, maar het was een trieste boel. Misschien had dat wel met het weer te maken, maar het zag er allemaal niet zo heel gezellig uit. Uiteindelijk hebben we een biertje genomen in een tent tegenover de Dom die wel een beetje op een studentenkroeg / eetcafé leek. Prima biertje verder, een overvolle halve liter. Daarna hebben we bij de 7Eleven nog even wat kaneelbroodjes en chocolade croissants gehaald voor het diner, de lunch was al uitgebreid genoeg geweest. Nadat we de blauwe bussen en trams even op de film hadden gezet zijn we terug gegaan naar het hotel. Daar kwamen we op de kamer en zagen we dat er niet was schoongemaakt, terwijl ik dat wel had gevraagd. Dan maar zelf schone handdoeken gehaald en meteen hotel koffie meegenomen. Die is hier namelijk in Zweden ook gewoon gratis voor gasten. Na het kaneelbroodje met de koffie zijn we nog even naar beneden gegaan voor een laatste biertje in het hotel, en namen we daarna de chocolade croissant als toetje. Een beetje raar diner was het wel.

Dinsdag 31 mei naar Malmö 331 kilometer

We zijn op tijd opgestaan om te gaan douchen en daarna te gaan ontbijten. Het ontbijt is maar tot negen uur, maar we hadden tijd genoeg. Na het ontbijt hebben we de koffers gepakt. Omdat we geen zin hadden om zinloos op de kamer te blijven zitten zijn we op tijd naar onze volgende bestemming gegaan: het Aeromuseum, ook weer een tip van de dochter van Sunny. Het is eigenlijk een oude vliegtuighangar, gebouwd in een berg, dus wel bijzonder en daarom een bezoekje waard.

Aangekomen bij het museum waren we te vroeg en hebben we dus even moeten wachten totdat de slagboom open ging. We waren dus ook al eersten binnen, maar dat is niet erg, later kwam er nog een hoop schooljeugd aan. Het zal hier ook wel de tijd voor schoolreisjes zijn. Je mocht in het museum in allerlei vliegtuigen en helikopters klimmen, en de schooljeugd maakte daar ook grif gebruik van. In de kantine van het museum hebben we nog koffie gedaan met een schuimrol, en toen was het weer tijd om op pad te gaan. Eerst gingen we nog even naar het toilet, en daar in de lange gang was ook nog wel wat te zien. Kamers met geluiden als van een commandocentrum in oorlogstijd en morsecode, eigenlijk ook wel weer leuk. Om half zes kwamen we aan bij ons appartement in Malmö, ik heb de gastvrouw gebeld die ons kwam ontvangen. Gelukkig vertelde ze ons dat de auto verkeerd stond. We wisten dat eigenlijk al wel, maar waren dat helemaal vergeten omdat we steeds op parkeerplaatsen stonden en dat daar geen punt is. Je mag namelijk in Zweden niet tegen de rijrichting in parkeren, en dat hadden we nou net wel gedaan. Het is een appartement in de kelder van hun eigen huis. Het ziet er keurig uit, met een aparte slaapkamer en badkamer en een klein keukentje. Alles aan spullen en eten wat er stond mochten we gebruiken, bv. wat pasta, theezakjes en rijst.

Maar er was maar één kookplaatje, en geen pannetjes, dus van koken zou wel niet heel veel terecht komen, bovendien zou ik dat toch niet doen. Na het rondkijken hebben we de spullen een beetje uitgepakt en georganiseerd. Er lagen suggesties voor restaurantjes klaar, en voor bezorgdiensten. Maar we hadden ook gezien dat er een supermarkt in de buurt is, dus we zijn eerst daar naar toe gelopen om wat in te slaan voor het ontbijt en voor ’s-avonds bij de borrel. Het afrekenen was nog wel een dingetje. Voor ons stond een vrouw die kennelijk onvoldoende saldo op haar pas had staan, en dus naar huis moest om contant geld te halen. En toen wij aan de beurt waren deed de pinautomaat het niet. Dat is voor ons wel lastig, wij hebben geen contant geld. Maar nadat er een collega van de kassier kwam die het apparaat resette kwam het toch allemaal nog goed. Het aparte is wel dat er een speciale kassa is voor contant geld, terwijl er bij ons in Nederland aparte kassa’s zijn waar je alleen kunt pinnen. Zo zie je maar dat dingen in elk land anders georganiseerd zijn. We hadden natuurlijk al wat biertjes en wijn koud gezet in de koelkast van het appartement, en daar konden de boodschappen mooi bij. Daarna zijn we gaan lopen naar restaurant Vagabond, een pub waar je ook prima kunt eten. Het was er gezellig druk, maar gelukkig was er ook nog een plekje beschikbaar voor ons. Lekker vlees met een biertje, helemaal prima en niet al te duur, kant en klaar voor € 58, dat hebben we hier wel eens anders meegemaakt. Onder het genot van een wijntje en een biertje met wat te snoepen erbij de foto’s en film veiliggesteld en steekwoorden opgeschreven. Thuis wacht een grote taak om daarvan een volledig reisverslag te maken. We hebben ook nog even opgezocht wanneer en waar de bus naar de stad rijdt.

Woensdag 1 juni Malmö

We zijn om half acht opgestaan, we hoefden tenslotte niet naar het restaurant voor het ontbijt, maar konden / moesten het zelf maken. Dat is overigens ook prima, we doen dan ook niet ingewikkeld met vers sinaasappelsap en gekookte eitjes. Daarna een beetje opruimen, we willen ook niet in een rommelig appartement terugkomen nadat we in de stad zijn geweest. We hebben ook eerst nog wat kaartjes gekocht via de Skänetrafiken openbaar vervoer app, dat ging eigenlijk best prima. En toen maar gaan lopen naar de bushalte. Die was, zoals Piet al had uitgezocht, niet heel ver weg en bovendien kan een beetje lopen geen kwaad. Bij de bushalte heb ik de kaartjes pas geactiveerd, dat werd ook aangeraden.

Vanaf de bushalte in de stad zijn we eerst naar de Turning Torso gelopen, een gebouw waar Malmö om bekend staat (net zoals de brug naar Denemarken). Dat was wel een aardig eindje lopen, maar zoals gezegd kan dat geen kwaad. We weten als we dit soort dingen doen dat we aardig wat kilometers maken op een dag. Bij de toren hebben we flink wat foto’s en film gemaakt voordat we weer terugliepen voor een fikaatje. Die hebben we genoten op het zonnige terras van Bistro Wolski’s, waar ook al wat dames zaten te kletsen met elkaar. Het was in een soort winkelstraat, dus er kwamen ook wel wat mensen langs. Na de koffie zijn we naar de kathedraal gelopen, ook daar was weer een mis bezig, dat lijkt wel steeds het geval te zijn als wij een kerk in willen gaan. Toen was het intussen lunchtijd. Op het pleintje met allemaal restaurantjes / terrasjes / kroegen streken we neer op het terras van Friday’s American Bistro voor een Dagens lunch voor €11 per persoon. De lunch bestond uit varkensfilet met saus en wat geroosterde groenten, was goed voor zo tussen de middag.

Na de lunch zijn we naar het Malmöhus Slott gelopen, we namen de ingang via de tuinen. Het entreekaartje was geldig voor het museum en ook voor het kasteel zelf. We zijn heel even door het natuurmuseum gelopen, dat was eigenlijk meer een overzicht van alle dieren op de wereld en meer voor kinderen bedoeld. Daarna zijn we snel doorgelopen naar het kasteel zelf, via een aantal moderne kunstwerken met bv. een stellage met allemaal van de Chinese katten die naar je zwaaien, mooi goud is niet lelijk. Het kasteel was eigenlijk opgedeeld in een hoofdgebouw en verschillende torens. In de ruimtes stonden soms oude meubels, maar we hebben ook moderne dingen gezien, of eigenlijk oude voorwerpen die op een speciale manier tentoongesteld werden. Zoals een harnas wat aan het plafond hangt. Maar ook hedendaagse gezichten op schilderijen (of foto’s) van oude koningen. Heel bijzonder, ik moest wel even kijken of ik het wel goed zag. Met hetzelfde kaartje konden we ook naar het techniekmuseum een paar straten verder en dat hebben we natuurlijk ook gedaan, we zijn er nu toch. Het techniekmuseum was eigenlijk het leukste van allemaal, veel oude auto’s en brommers. Maar ook de geschiedenis van de techniek, inclusief stoommachines die je kon laten werken en zelfs een fiets waarmee je lampjes kunt laten branden als je maar hard genoeg trapt. Best vermoeiend om je eigen energie op te wekken heb ik ontdekt. Het is wel leuk dat musea zo zijn opgezet dat je ook als vanzelfsprekend op zo’n fiets gaat zitten om het te proberen. En dat aan de hand van voorbeelden dingen worden uitgelegd, zoals de zuigers waardoor een auto voortbewogen wordt. Je kon ook nog in een onderzeeër kijken, en deze keer zonder door een luikje te hoeven klimmen, dus dat hebben we nog maar een keer gedaan. En toen was het wel weer genoeg geweest met al dat bezichtigen en bekijken en werd het weer tijd voor een alcoholische versnapering. We zijn naar hetzelfde terras (Friday’s American Bistro) gegaan en hebben daar lekker op een lounge bank een drankje gedaan. Maar we zouden ook nog even naar de brug gaan kijken om wat foto’s te maken. De brug tussen Zweden en Denemarken waar we de volgende dag overheen zouden gaan. Het idee is dat je geen foto’s kunt maken als je er overheen rijdt. Dus we gingen met de bus naar het uitzichtpunt. Dat was niet zomaar een tien minuten ritje, maar een flink lange met ook nog een overstap. Helaas was het nog niet helemaal zeker dat de foto’s en film gelukt zouden zijn, het licht stond natuurlijk weer aan de verkeerde kant, dus er was veel tegenlicht.

We hebben daar een beetje rondgelopen om te kijken wat het beste plekje was voor de foto’s en zagen tot onze verbazing dat een vader met zijn dochter gingen zwemmen. Toen ik vroeg of het niet te koud was zei hij dat het wel meeviel, het water was zeker al wel 13 graden. De dochter was niet heel blij, maar papa dacht dat dat lag aan het zeewier dat kriebelde aan haar benen. Voordat we terug gingen naar de bushalte namen we een ijsje. Met de bus zijn we terug gegaan naar het centraal station waar we voordat we verder naar “huis” gingen bij de 7Eleven wat broodjes hebben meegenomen voor het avondeten. ’s-Avonds natuurlijk het standaard ritueel: foto’s en film veiligstellen, en steekwoorden opschrijven voor het te schrijven verslag. En nog steeds nul contant geld nodig gehad. Het is een bijzonder land waar je werkelijk overal en alles met je pinpas of creditcard kunt afrekenen.