Reisverslag Polen

Inleiding

Al een paar jaar hebben we het over een bezoek aan Auschwitz in Polen. Toen in 2015 in het Kerstreces er weer eens een documentaire op Discovery kwam over concentratiekampen en de Tweede Wereldoorlog was het klaar: ik sprong achter mijn computer en boekte een vlucht, en even daarna een appartement. We zouden in april vier nachten gaan.

Dinsdag 12 april 2016

Lekker uitgeslapen begonnen we aan onze reis naar Krakau. We namen een bus eerder dan we hadden gepland, thuis blijven zitten wachten is ook niet heel leuk, dus we konden net zo goed gaan. Toen we aankwamen op Eindhoven Centraal stond de bus naar het vliegveld al klaar, dus ook dat liep soepel. We waren dus ruim op tijd. We zijn na het eten van onze broodjes en een kop cappuccino door de veiligheidszone gegaan, je kan dat maar gehad hebben en we weten dat er achter gewoon wat te drinken valt. De controle viel mee, Piet moest alleen zijn schoenen weer uit, ik kon voor de verandering gewoon doorlopen. Aangekomen bij de taxfree shops vroeg ik aan een van de wel erg jonge verkoopsters of ik een 100 ml aftershave mee mocht nemen naast mijn eigen spullen en dat kon, als het allemaal maar in het zelfde zakje paste. Helaas pas die aftershave niet eens in eens in zo’n zakje dus heb ik die maar laten staan. Nadat de gate bekend was zijn we er maar naar toe gelopen, het liefst hebben we de bagage in de cabine om zo snel mogelijk weg te kunnen uit het vliegveld en onze weg verder te gaan. We zaten al snel op onze plek, we zaten met twee in een rijtje van drie, de plek bij het raam was niet bezet. Na een beetje schrijven, en een beetje slapen waren we na anderhalf uur al op de plaats van bestemming. Omdat we alleen handbagage hadden en Polen een Schengen land is waren we zo buiten de aankomsthal. Daar heb ik eerst een poging gedaan om te pinnen. Bij snel geld pinnen ging het apparaat uit van € 250, die hoop ik hier niet contant te hoeven betalen dus heb ik dat niet gedaan. Uiteindelijk in de vertrekhal een normale pin automaat gevonden die gewoon voor € 130 Zloty’s gaf, dus prima. Toen naar het treinstation, eerst een kaartje uit de automaat gehaald, en intussen reed de trein weg. Pech gehad, liever even rustig kijken. Twee kaartjes gekocht, we zouden wel zien of ze goed waren, de juiste naam stond er in ieder geval niet op. Toe de trein er aan kwam vroeg ik de conducteur of hij naar de stad ging, en dat was zo. Ons kaartje was niet goed, maar we mochten toch instappen. De trein was veel te vroeg, maar na twintig minuten ging hij toch rijden, en kwamen we gewoon aan waar we moesten zijn: Glowny Station midden in de oude stad. Toen we aankwamen in het appartement werden we vriendelijk ontvangen door de barman, die mijn koffertje naar boven droeg en ons naar ons stulpje bracht. Dat was helemaal prima, weliswaar maar één ruimte, maar ruim genoeg en heel erg schoon. Voorzien van koelkast, linnengoed, pannen en een kookplaat, waterkoker en koffiepotje. Ook de koffie, thee en suiker stond voor ons klaar. En dat allemaal voor nog geen dertig euro per nacht. We zijn meteen gaan lopen voor het eten, eerst langs een afhaal pizzeria en een heel klein en veel te rustig Pools tentje. Maar iets verder was er een kleine Italiaan, Vulcano. Die was prima, en daar hebben we voor 70 Zloty (€ 17,5) zitten eten. Gewoon hoofdgerecht met frietjes en salade, vergezeld door een paar biertjes.

Helemaal goed. Onderweg terug naar het hotel zijn we wat boodschappen gaan doen voor de volgende ochtend, en hebben meteen een paar biertjes meegenomen. We zouden in de bar van het hotel wat gaat drinken, maar daar kwam nogal veel herrie uit, dus dat hebben we maar niet gedaan. Toen ik naar beneden ging om te kijken zag ik waarom er zoveel herrie was: de tent zat vol met mensen die voetbal zaten te kijken.

Woensdag 13 april

Gedoucht in de prima douche, die helaas wel bijna helemaal nat werd. Maar snel er onder uit en aangekleed. Naar de bakker gelopen voor verse broodjes, dat is toch wel ideaal. Terug in het appartement had Piet al thee water gekookt en kookten we een eitje. Prima ontbijt en meteen broodjes gesmeerd voor de lunch. Na de afwas gingen we op pad, eerst naar het Wawel-paleis. Dat is gigantisch groot, en het was er ook heel erg druk. Veel schoolklassen met Italiaanse kinderen, maar ook veel anderstalige groepen. We hebben kaartjes gekocht voor de statenzalen en de kroonjuwelen. Bovendien ook een kaartje voor het schilderij van Leonardo Da Vinci, De Dame met de Hermelijn. De statenzalen waren overweldigend mooi, met prachtige wandtapijten en schilderijen. Maar ook de wanden en plafonds mochten er zijn, prachtig allemaal. De Dame met de Hermelijn was ook heel mooi, maar het was wel even wachten voordat we die konden zien door al die groepen. Daarna zijn we naar de kroonjuwelen en de zwaarden & kanonnen gegaan, ook mooi. Toen was het wel goed geweest, zonde van het mooie weer om heel de dag binnen te zijn, ook al is het allemaal nog zo prachtig. Intussen werd het heel erg druk in en om het paleis, dus het was ook daarom genoeg geweest. We begonnen ons buitenzijn met een bakje koffie op het terras van het paleis, lekker in het zonnetje. Daarna zijn we naar het grote Glowny plein gelopen en de Lakenhal. Daar liep het ook vol met toeristen, en de toeristentreintjes en koetsen waren niet aan te slepen. Wij hebben lekker rond gelopen op het plein en in de straten rondom. Aansluitend liepen we naar de Barbakan poort, ook een van de bezienswaardigheden van het toch wel heel mooie Krakau. Na de poort liepen we weer verder en werden we ontroerd door een blinde jonge vrouw die stond te zingen. Onderweg terug naar het plein liepen we een kleine kerk binnen, de buitenkant was rood met een beeltenis van Maria.

Binnen was het vredig en stil, er zat slechts een non te bidden, verder waren we alleen. Op het plein aangekomen maakte Piet nog wat extra foto’s, de zon ging ook steeds harder schijnen. Toen was het tijd voor een biertje op een zonovergoten terras, goed plan. Lekker gezeten en daarna een tafel gereserveerd voor het diner in hetzelfde restaurant. Er zou die avond ook een folklore optreden zijn, dus dat kwam mooi uit.Na al die lastige dingen zijn we naar de Mariakerk gegaan, ook op het plein. Prachtig versiert, met een altaar uit de 15e eeuw, dus heel bijzonder. Hij werd ook goed onderhouden, dat kon je wel zien. Dan maar betalen voor entree, bovendien konden we dan dichter bij het altaar komen. We kochten ook voor Piet een kaartje om foto’s te maken. Een heel aantal mensen had dat niet gedaan, en die werden ook erop gewezen dat ze geen foto’s mochten maken, dus dat was wel goed geregeld. Daarna zijn we naar de Joodse wijk gelopen. Daar is het ook heel gezellig, met veel restaurantjes en een gemoedelijke sfeer. We hebben de Oude Synagoge niet bezocht, die was maar tot vijf uur open. Dat zouden we dus een andere dag doen, we hebben nog even in Krakau.

We zijn wel bij de Tempel Synagoge naar binnen gegaan, Piet natuurlijk met keppeltje op. We mochten daar gewoon foto’s maken, hij was ook best mooi. Daarna zijn we via een supermarkt terug naar het appartement gegaan omdat het wel klaar was. Even uitrusten, opfrissen en dan gaan eten op het grote plein. Daar hebben we heerlijk luxe Pools gegeten voor € 65, inclusief fles wijn en koffie na. Het was wel grappig, want er zou een folklore show zijn, maar uiteindelijk was die niet voor alle gasten uit het hele restaurant, maar voor een groep Chinezen die twee tafels bezetten. De dansgroep van twee dansers en twee muzikanten richten zich dus alleen maar naar hen. Na het eten zijn we terug naar het appartement gegaan, en lagen we op tijd in bed omdat de wekker vroeg zou aflopen voor de excursie naar Auschwitz.

Donderdag 14 april

Na het ontbijt waren we ruim op tijd beneden waar we zouden worden opgehaald voor het hoofddoel van deze trip, het bezoek aan Auschwitz-Birkenau. Het busje was er om vijf over zeven, dus mooi op tijd. De tocht er naar toe verliep voorspoedig, onderweg werd een film getoond over de bevrijding van het kamp door de Russen. Daar werden al beelden in getoond die de verschrikkingen in die tijd heel duidelijk lieten zien. Zelfs tijdens de film keek ik al een paar keer weg, kennelijk vinden ze het in Polen minder vervelend om heel erge beelden te laten zien.

Aangekomen in Auschwitz regende het al flink, het weer paste wel bij de bestemming, maar droog was toch wel fijner geweest. Om niet al te nat te worden kregen we plastic poncho’s uitgereikt. We hebben ze wel aangenomen, maar niet gebruikt, we hadden twee parapluutjes bij ons. We kregen een goede gids mee, en wat vooral heel fijn was is dat ze sprak door een ontvanger waarbij iedere gids zijn of haar eigen kanaal had. Dat betekende wel heel de tijd een koptelefoon op, maar ook het verhaal kunnen volgen als je niet in de buurt van de gids was en wat achterbleef om te kijken of foto’s te maken. We hebben een zeer uitgebreide toer gehad, en zijn in verschillende barakken geweest, onder het “genot” van de verhalen die door de gids werden verteld. Je zou het zelf niet kunnen verzinnen, en dat er mensen zijn die dit gedaan en in stand gehouden hebben is niet te bevatten. De foto’s en verhalen kennen we natuurlijk allemaal, maar het Auschwitz museum is zo verschrikkelijk confronterend. De stapels kleren, schoenen, brillen, en potten & pannen waren al verschrikkelijk om te zien.

Maar in de ruimte waar van mannen en vrouwen afgeschoren haren op hele grote stapels lagen werd me echt te veel. Hoe is dit in Gods naam mogelijk geweest??? Na dit overweldigende bezoek hebben we met dezelfde gids een bezoek gebracht aan Birkenau. Waar Auschwitz nog een werkkamp was, was Birkenau puur voor vernietiging opgezet. Ook hier wordt een mens niet vrolijk van, maar is het goed dat het niet vergeten wordt. Na al dit mentale geweld zijn we terug naar ons appartement gebracht en hebben we daar eerst geluncht voordat we verder gingen. Omdat het slecht weer bleef gingen we naar Schindler’s Factory, het museum over de geschiedenis van Krakau. Dat begint heel onschuldig met de oprichting van Polen en dus Krakau zelf, maar gaat al heel snel over de Joodse gemeenschap en wat hen is aangedaan.

En hoewel het museum prachtig is opgezet is dit ook weer stuitend. In Polen zijn de nazi’s vele malen erger geweest dan in de rest van Europa, is mijn idee. Na al die ellende zijn we een cocktail gaan drinken in de Joodse wijk, een leuke tent, maar niet heel goedkoop. Terug bij het grote plein zijn we in die omgeving rond gaan lopen om te kijken waar we zouden eten. Uiteindelijk hadden we beiden het idee om maar gewoon weer terug te gaan naar Vulcano, het kleine Italiaanse restaurantje waar we de eerste avond hadden gegeten. Dat was ook heel erg prima, Piet nam zalm en ik een gewone pizza. De serveerster wist nog dat we een biertje wilden. Dus het eten, de biertjes, de komkommer-tomatensalade en koffie toe dus prima voor nog geen 19 euro.

Vrijdag 15 april

De laatste hele dag in Krakau, en we hadden weer een vol programma. We werden om tien over negen opgehaald voor de geboekte excursie naar de zoutmijn van Wieliczka . We hadden ook deze dag weer een prima busje waarmee we opgehaald werden, en zo waren we er zo. Het is namelijk niet zo heel ver van de stad. Daar aangekomen werden we weer voorzien van een ontvanger met een oortje. De ervaring van gisteren leerde dat die manier heel erg prima is.

De gids was een jonge man die leuke grapjes maakte, maar zeker ook veel vertelde over alles wat er vroeger in de mijn gebeurde en wat er nu te zien is. Het was een interessante tocht, dus zeker aan te raden en helemaal niet vergelijkbaar met een toeristisch trip in een druipsteengrot. We zijn met de trap afgedaald naar 135 meter onder de grond. Het eerste stuk was echt in een keer en wel liepen dus via 386 treden naar beneden. In de zoutmijn hebben we vele standbeelden gezien, een kleine kapel die steeds door de mijnwerkers verhuisd werd zodat ze konden blijven bidden, en een grote kapel die helemaal versierd was met zoutbeelden. Zelfs de kroonluchters waren van zout, in de puurste vorm dus ze leken wel van een soort mat glas gemaakt. Aan het einde van de toer zijn we (gelukkig) met de lift naar boven gebracht waar we afscheid namen van onze gids. Na de rondleiding hebben we ons laten afzetten in de buurt van de Joodse wijk, en zijn we eerst wat gaan drinken op een zonnig terras. Daarna was het tijd om de Oude Synagoge te gaan bezichtigen.

Het was een museum en ik vraag me af of er ooit nog een dienst wordt gehouden. Zo zag het er in ieder geval niet uit. Na het bezoek aan de synagoge zijn we naar de Wawel- kathedraal bij het paleis gegaan. Die was wel weer bijzonder, we hadden kaartjes voor de tomben, de grote klok en het museum. Voor de grote klok moesten we natuurlijk weer klimmen, beetje jammer want daar was ik nou net klaar mee na al die trappen in de zoutmijn. Maar evengoed leuk om te doen en mooi om te zien. Maar toen was het echt op, ik zat helemaal vol van alle indrukken en was toe aan rust in mijn hoofd.

En dat betekent meestal een biertje op een terrasje. Gelukt!!!! Lekker, met zoute stengeltjes. Na het terrasje ben ik de rekening van het appartement gaan betalen, hebben we nog een bakje thee gedaan en zijn we gaan lopen naar de Joodse wijk om te gaan eten. Daar hebben we genoten van een Pools voorgerecht, een Jiddisch hoofdgerecht, een fles Italiaanse rode wijn en Franse cognac onder Joodse muziek door een combo van violiste, accordeonist en fluitiste. Een bijzondere avond, en een mooie afsluiting van een paar fijne dagen.

Zaterdag 16 april

Voor de vierde keer het standaard ritueel: Piet kookt eitjes en zet thee, en ik ga naar de bakker voor verse broodjes. Na het ontbijt was het een kwestie van de koffertjes inpakken, en het appartement opruimen. En weg naar het station. Dat leek doordat we de weg wisten een stuk korter dan op de heenweg. Aangekomen kochten we kaartjes naar het vliegveld in een automaat. Dat ging de eerste keer goed, de tweede keer bleef de machine hangen, en de derde keer ging het weer wel. Dat kostte dus drie kaartjes, maar het zijn gelukkig geen wereldbedragen, dus we zullen het wel redden. Toen we naar het perron gingen bleek de trein al na drie minuten te komen, dus het verliep prima. Aangekomen op het vliegveld zijn we niets gaan drinken, maar meteen door gegaan naar de veiligheidscontroles, we konden het maar gehad hebben. En achter de douane zou ook nog wel wat te drinken zijn. De controle verliep soepel, de vloeistoffen hoefden er niet uit. Helaas was achter de security geen restaurantje, maar gelukkig wel wat kiosken. Met de (bijna) laatste zloty’s een flesje water gekocht en verder zitten wachten. Het vliegtuig vertrok redelijk op tijd, maar tien minuten te laat dus dat was nog te overzien. De vlucht was rustig, we hebben nog een koffie genomen maar dat was het wel. We hadden ook nog sultana en die moesten ook een keer op. Toen we zijn geland stond de bus klaar, en dat gold ook voor de trein in Eindhoven. Helemaal goed dus. In Den Bosch hebben we tien minuten moeten wachten op de bus, maar ook die kwam mooi op tijd. Een voorspoedige reis dus, na een prima tijd in Krakau.