Reisverslag Honduras

Maandag 14 juli

Marjan had het ontbijt geregeld in het hotel en dat was dus prima verzorgd en op tijd. Na het ontbijt gingen we onderweg naar Honduras, het derde land dat we op deze reis zouden bezoeken. Het was dus weer een reisdag, met als onderbreking lunch in een luxe hotel waar we ook gebruik mochten maken van het zwembad. De meeste van ons deden dat dan ook even, ook al was het water warm. Hanneke gaf het eerste rondje, nog vanwege onze bereidheid om om te rijden voor haar reispapieren dus dat was prima. We namen weer een vissoep, die kunnen ze hier echt wel maken, vol vis en garnalen en standaard een halve of zelfs hele krab erin. Zoals steeds werden de grensformaliteiten gelukkig door Marjan afgehandeld en ging het lekker snel. Het wisselen van de eerste Lempieras was ook zo gebeurd, even onderhandelen.

Marc als bankman kreeg uiteindelijk de slechtste koers, dus dat was wel een beetje lachen (natuurlijk niet echt gemeend, zoveel scheelde het nou ook weer niet). In het ook weer leuke hotel aangekomen hebben we een korte briefing gehad over de invulling van de volgende dag en zijn we met z’n achten weer wat gaan drinken. ‘s-Avonds gingen we samen wat eten bij Vamos a Ver. Toen Hans en Gerry ook binnenkwamen schoven zij aan en hebben we gezellig gezeten.

Dinsdag 15 juli

Eindelijk weer ouwe keien. Na het ontbijt op de kamer met de gisteren gehaalde broodjes en thee zijn we met de groep gaan lopen naar de ruïnes van Copán. Het was maar een kilometer, dus best om te doen. Daar aangekomen kocht Marjan de entreekaartjes en wij zelf de kaartjes voor de tunnels en het museum. Totaal was de entreeprijs van die drie dingen US$27,00 pp. Het kost wat maar dan heb je ook veel. We hebben eerst onder leiding van een gids rondgelopen. Bijna begon dat te vervelen, maar hij schakelde net op tijd wat sneller. Gelukkig hadden we alle tijd van de wereld, anders hadden we misschien niet blijven hangen bij zijn verhaal. Toen we de rondleiding hadden gehad zijn we eerst naar de tunnels gegaan. Marjan had van gasten gehoord dat het niet bijzonder was voor dat geld en de gids zei ook dat het niet groot was, maar we willen dat soort dingen liever zelf bepalen. Uiteindelijk vonden wij het dus wel speciaal, ondanks dat het allemaal niet zo groot was. De Rosalilatunnel was het kortste, maar daar was wel het mooiste originele stucwerk. Sommige archeologen beweren dat het het best bewaarde stucwerk is in de Mayawereld. Helaas zit alles achter plexiglas, maar het is beter dat het beschermd is tegen menselijke en natuur beschadigingen dan dat het verloren gaat. Alleen jammer van de foto’s, maar het staat op het netvlies. De Jaguartunnels waren een stuk langer en daar was ook alles zonder plexiglas. Ook deze tunnel was erg mooi met ook nog stucwerk en versierde trappen. Al met al zijn we blij dat we die US$ 12,00 pp hebben betaald. Het mooie is ook dat je tussen twee piramides doorloopt. De meeste piramides werden afgebroken voordat er door de opvolger van de overleden (of verdreven) koning een nieuwe werd gebouwd, maar deze bleven dus, waarschijnlijk uit eerbied, bestaan en er werd zorgvuldig overheen gebouwd. Daarna zijn we op ons gemak nog eens over de rest van de site gelopen en hebben vooral ook de standbeelden uitvoerig bekeken. Jammer dat de hiërogliefentrap niet zo openbaar was, hij zat onder een tent en ze waren er volop aan het werken, dus je kon niet zo dichtbij komen. Natuurlijk hebben we een hele poos doorgebracht in het museum, het was prachtig opgezet met een replica op ware grootte van de Rosalilatempel (die van de tunnel). Daarnaast waren er ook heel mooie stukken vanaf de site. De hele site was het geld allemaal meer dan waard. We waren om drie uur pas weer terug in Copándorp waar we bij Via Via wat eten en drinken deden.

Onderweg terug naar het hotel kochten we een souvenir (na eerst alle winkeltjes te hebben bezocht) voor L80,00. Omgerekend is dat € 4,00, dus dat redden we wel. De fles Bacardi die we daarna kochten was duurder namelijk € 4,30. Een paar blikjes Coca Cola erbij en we konden weer thuiskomen. Toen we daar (thuis) waren hebben we de fles leeggemaakt met een aantal mensen van de groep en zo ontstond het later bekend geworden het Happy Hour van een aantal mensen. Het was in ieder geval heel erg gezellig en zo’n fles stelt dan ook niets voor. Daarna zijn we na de zieke Marjan te hebben voorzien van een soepje met z’n tweeën lekker luxe gaan eten bij Hotel Marina Copán, compleet met een fles Cassillero. Nu weten we wel intussen waarom het luxe eten eigenlijk moet worden uitgesteld tot één van de laatste dagen van de vakantie, zo doen we het meerdere keren. Maar ja…, de rekening was wel L 800,00 (€ 40,00) en dat was inclusief fooi en koffie met drank. Toen we terug kwamen in het hotel zat er een briefje op de deur van Marg dat Marjan dringend behoefte had aan een bakkie thee. Ondanks het late tijdstip was dat nog steeds zo en dat hebben we dan ook maar gedaan.

Woensdag 16 juli

Onderweg naar Tela, onze strandbestemming voor anderhalve dag (is genoeg ook op zo’n vakantie). Onderweg was een vreselijk ongeluk gebeurd, een oudere man was overgestoken en geschept door een (gelukkig lege) bus. De man heeft het helaas niet overleefd, we zagen hem ook op zijn buik in de berm liggen. Eerst moest de bus omhoog getakeld worden, de takelwagen was er al. Toch proberen mensen met luxe auto’s er altijd langs te komen, maar onze chauffeur Carlos was niet te flauw, die liet ze er niet door zolang hij het kon tegenhouden. Ronduit asociaal wat sommigen proberen. Omdat de takelwagen bezig was konden we er ook niet langs voordat de bus weer op zijn wielen stond. Toen dat was gebeurd werd de verongelukte man omgedraaid en in een bodybag gedaan, we zagen zo zijn open gezicht, niet prettig maar zeker ook niet voor de man zelf en zijn eventuele familie. We kwamen om één uur aan in het hotel, de kamers waren nog niet allemaal en helemaal klaar maar dat maakte eigenlijk niet uit. We hadden een mooie kamer met uitzicht op zee, twee grote bedden en een mooi balkon. Verder werkte alle dus wat zouden we nog meer wensen. Er was zelfs TV met afstandsbediening. De briefing hebben we gehad in het restaurant van het hotel en we besloten maar eens geen excursies te doen, maar lekker hier rond te blijven hangen. Na de briefing hebben we wat gegeten in het hotel. Daarna was het tijd om het badpak aan te doen en de zee te proberen. Het water was erg warm, dus afkoelen was er niet bij, maar het was toch wel even lekker. Nog even op het strand gelegen, maar omdat er geen strandstoelen waren werden we compleet gezandstraald en dat is niet echt prettig. Al snel waren we dus weer van het strand af. Op de kamer hebben we maar even het zand van ons lijf afgespoeld, het water was niet bijster warm, maar het kon er mee door. Intussen viel de stroom uit, bij het buurhotel begon een aggregaat te loeien, maar in ons eigen hotel bleef het stil. Daarom zijn we in het restaurant naast ons maar koffie gaan drinken, de kans dat hij daar warm was was groter. Toen Marc en Mirjam terugkwamen van de kanotocht vroegen ze of we hun fles Bacardi wilden komen leegmaken, zij waren aan de beurt voor Happy Hour. Daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen en we belandden samen met Hans en Erna op het terras voor de kamer van de gastvrouw. Het was even improviseren, natuurlijk stonden er op hun kamer niet zoveel stoelen, maar dat was alleen maar een kwestie van stoelen sjouwen. Toen we goed en wel met z’n zessen aan de drank zaten kwam tot onze stomme verbazing de eigenaar van ons hotel (met bar) aanzetten met een emmer ijs. Het moet niet gekker worden, eigen rum en cola en ijsblokjes van de bar. Het kan hier kennelijk allemaal, het is in ieder geval erg aardig. Toen de fles leeg was zijn we met het groepje dan ook maar gaan eten. Bij de buren, we hadden geen vertrouwen in de koelkast van ons eigen restaurant, de stroomvoorziening lag er nog steeds uit.Piet nam ook bij de buren alleen maar soep, hij vertrouwt het niet zo na zijn ervaring vanuit Zuid-India. Ik nam een overheerlijke paella. Samen met een stuk of zes BaCo’s moesten we wel L 314,00 (€ 16,00) betalen. Het is hier gewoon erg goedkoop.We hebben koffie gedronken aan het tafeltje van Hans en Gerry, die op het zelfde terras zaten te eten. Daarna hebben we met diezelfde Hans en Gerry nog een afzakkertje genomen bij ons eigen hotel. Om half twaalf gingen we naar bed, we moesten wel goed smeren, de kamer zat vol muggen (waar we uiteindelijk geen last van hebben gehad).

Donderdag 17 juli

Onze hele en enige stranddag tijdens deze vakantie. Het begon lekker met uitslapen. Het hotel was logies, maar verzorgde wel elke dag wat brood met jam en fruit op het dakterras. Omdat we zo laat waren was er natuurlijk niets lekkers mee en moesten we het doen met oud brood met suiker. Het was niet de eerste dag zonder fatsoenlijk ontbijt dus wat boeide het ons eigenlijk, we zouden onderweg in het dorp wel wat doen. Na het “ontbijt” zijn we dus naar het centrum gelopen en hebben de gehele stad verkend. Dat duurde ongeveer een kwartiertje en toen was de stad op. Daarna zijn we maar op zoek gegaan naar een ander restaurant uit de Planet, maar dat lag zo ver achteraf dat we het niet eens konden vinden en gezien alle waarschuwingen betreffende criminaliteit had ik ook geen zin om in het donker zo ver af te dwalen. Ik ben nog wel even de supermarkt in gegaan om wat ham te kopen voor op de broodjes voor morgenvroeg en wilde ook een fles Bacardi meenemen (het lijkt wel een verslaving).

Toen ik vroeg of met dollars betaald kon worden was dat geen probleem, maar aangekomen aan de kassa was het toch allemaal niet zo eenvoudig. In eerste instantie wist de kassier niet wat er mee te doen en daarna was ik het spoor bijster over het terug te ontvangen wisselgeld. Ik heb het hele spul dus maar weer achtergelaten en zou wel eerst gaan wisselen. We hebben een bakje koffie gedaan in een tentje waar een oudere man al flink aan het bier zat, hij zag er dan ook niet fris uit. Helaas konden we daar ‘s-avonds niet eten, je kon er niet met de gouden pas betalen en ik had geen zin om te wisselen en/of te pinnen. Wat wel handig was is dat ik daar met dollars kon betalen en Lempieras terugkreeg, dus daar kon ik mee naar de supermarkt om toch nog boodschappen te doen. Na al deze enerverende ervaringen zijn we maar terug gegaan naar het hotel waar we lekker op het balkon gingen zitten lezen. Omdat ik in slaap dreigde te vallen tijdens het lezen (gebeurt me anders nooit!!) ging ik naar binnen om een poosje te slapen, het is tenslotte vakantie. Toen ik de TV aanzette voor wat achtergrondgeluid zag ik dat The lord of the Rings bezig was, dus slapen zat er even niet in. Na de film kwam dat natuurlijk alsnog. Toen ik even bij Marjan ging kijken leek ze steeds zieker te worden. Ze werd wel goed verzorgd door de mensen van het hotel, ze kreeg steeds thee en soep als ze dat wilde. Ik heb nog even wat jam en pakjes drinken voor haar gehaald, maar ze had niet veel te missen, ze was steeds misselijk en aan de diarree. Na het voor de tweede maal boodschappen doen was het tijd voor Happy Hour, deze keer bij Hans en Erna in het appartement, we vroegen Hans en Gerry er ook bij, we doen tenslotte al heel veel samen, dus delen van drank hoort daar ook bij. Omdat de groep in het eigen restaurant ging barbecuen zijn wij nogmaals bij de buren gaan eten. Heerlijk, ook weer met z’n tweetjes.