Reisverslag Zuid Afrika

Inleiding

Voor de eerste keer een echte kampeerreis, weliswaar met een paar overnachtingen in een hotel, maar toch. Hoe zou dat gaan bevallen?? Uiteindelijk geen zorgen, tentje opzetten en afbreken was zo gebeurd, meehelpen met het eten geen probleem, zowat iedereen van de groep hielp veel mee (sommigen wat minder, maar toe maar) dus geen irritatie. Wel wat aparte dingen: drie keer handen wassen voor het eten, afwas niet afdrogen, maar droog wapperen, en vooral veel gezond eten. Veel slapen omdat het vroeg donker is, en er niet altijd gezelschap en of faciliteiten waren om het laat te maken. Eerlijk gezegd: nog nooit zo relatief uitgerust thuis gekomen van een reis van vier weken. De reis was vol, vol van verschillende landschappen, beesten en indrukken. Gelukkig ook vaak een rustpunt in de vorm van twee overnachtingen op de campsites. Ook die waren heel verschillend: de luxe van Felix Unite met grasveld en bar, en het totale gebrek van enig comfort op het onbewoond eiland in de Okavango Delta, en alleen toiletten met een view op Boesmans Camp. Maar dat waren dan ook wel weer bijzondere plekjes, dus helemaal goed. Sawadee heeft het allemaal goed geregeld, ook de reisbegeleider Frank was top, dus weer een organisatie erbij waaruit we kunnen kiezen bij het zoeken naar een bestemming en reis. En Zuidelijk Afrika? Geweldig, zeker een aanrader. De combinatie van Zuid Afrika met Namibië en Botswana, en een klein stukje Zimbabwe/Zambia voor de Victoria Falls is fantastisch. Toch ook minder fijne zaken: kapot geheugenkaartje, alle foto’s van de eerste acht dagen weg. En tot overmaat van ramp hield de videocamera er mee op, net toen we de wildparken in zouden gaan. Ze kennen wat Bossche woorden nu in Namibië. Maar in totaal was het weer een toppertje!!

Donderdag 22 april

De eerste dag van onze vroege vakantie. We zijn naar de Hoge Veluwe geweest en hebben daar het Kroller-Muller museum bezocht en gefietst. Ook het eerste wild van de vakantie kwamen we daar tegen in de vorm van reeën. Goed dat we die al vroeg op de dag hebben gezien, daarna zijn we geen beesten meer tegen gekomen. Hopelijk volgt er nog veel meer. Om half zes zijn we gaan eten in Oosterbeek. Het was zoals altijd weer een lekkere dag om het hoofd leeg te maken en zo het werk los te laten.

Vrijdag 23 april

De dag om de spullen in te pakken en de waardevolle spullen op te ruimen. Bij het Postkantoor wat dollars gekocht, en toch maar bedacht om de eigen matjes mee te nemen. Je weet tenslotte maar nooit wat voor materiaal Sawadee heeft, en het is de eerste keer dat we met hen op vakantie gaan, dus kunnen het ook niet goed inschatten.

Zaterdag 24 april Onderweg naar Zuidelijk Afrika

We werden naar Schiphol gebracht door Patrick & Joke. Nadat we samen een bakje koffie hadden gedaan met iets lekkers zijn we nog even op het platform bij het restaurant vliegtuigen gaan spotten en hebben we afscheid van elkaar genomen. Met z’n tweeën door de douane, daar nog een Voetbal International en een lipstick (zat natuurlijk weer in mijn grote rugzak) gekocht en vervolgens op ons gemak naar de gate gelopen. Het was een rustige vlucht, Avatar gekeken, beetje gedoezeld en wat eten en drinken. Mooi op tijd kwamen we aan in Kaapstad. Op het vliegveld hebben we gelijk geld gewisseld, daar zat een commissie op van 3 procent, dus dat kostte wel wat, maar zonder geld is geen optie. We werden door Frank onze reisbegeleider en de reisgenoten opgewacht. Frank en een stel dames waren Belgisch, de rest veel uit het noorden en oosten van ons land. Onze safaritruck stond zelfs al op ons te wachten, daarmee gingen we naar hotel Cape Town Ritz. In de truck konden we vast wennen aan het idee dat we daar een viertal weken in zouden rondracen. Er zijn in ieder geval meer plaatsen dan er passagiers zijn, dus dan kunnen we mooi zo af en toe eens schuiven. In het hotel aangekomen gooiden we de tassen op de kamer (waar niks mis mee was) en werden we in de bar verwacht voor een korte briefing, met het genot van een biertje op kosten van Sawadee. De gids Warren was er, hij verzorgt excursies en we gaan morgen allemaal mee op een tour over het schiereiland. Goedkoop is het niet, € 65,00 per persoon, maar we kunnen dat zelf nooit allemaal doen in één dag. Als laatste (verrassend) uit de bar gegaan, nadat we een rekening op de kamer hadden geopend. Beneden aan de receptie het restaurant voor de maandagavond besproken, dat schijnt bijzonder te zijn omdat het ronddraait boven de stad en goed voedsel serveert.

Zondag 25 april Kaapstad

Na een korte nacht zijn we om kwart over zes opgestaan voor onze eerste echte dag in Zuid-Afrika. Na een goed ontbijt zijn de bus in gegaan voor de dagexcursie. Eerst naar de Tafelberg. Het was prachtig weer, en we waren met de kabelbaan voor € 16,00 pp al snel op de Tafelberg zelf. Mooi in het zonnetje, en we hebben daar dan ook ruim drie kwartier gewandeld en van het uitzicht over Kaapstad en de kustlijn genoten. Na de afdaling, weer per kabelbaantje, zijn we met de bus verder gegaan naar Cheapmans Peak, een prachtig uitzichtpunt over de Atlantische Oceaan. Van daaruit zijn we naar de andere kant van het schiereiland gegaan, via een tolweg. Die tol zorgt er voor dat de wegen schoon blijven van alle stenen die naar beneden rollen van de bergwanden. Er zijn daar speciale netten voor gehangen, en het wordt allemaal goed bijgehouden. Gekomen aan de andere kant van het schiereiland hebben we de pinguïn kolonie van Boulders Beach bezocht. Gadverdamme, alweer pinguïns :. Leuk, deze keer met jongen, die hadden we nog niet gezien. Dus toch weer speciaal. Na het bekijken van al dat gewaggel heb ik even mama en de kinderen gebeld, zijn die ook weer gerustgesteld. Bovendien is nu duidelijk dat de iPhone het ook vanaf het zuidelijk halfrond doet (lekker belangrijk). Daarna weer verder naar Kaap de Goede Hoop. Onderweg zagen we het eerste wild: struisvogels, een elandantilope en bavianen.

Bij Kaap de Goede Hoop hebben we een sandwich genomen, met een colaatje. Dat ging niet al te soepel, als ik niks had gezegd hadden we er twee uur later nog gestaan. Goed dat ik zo ongeduldig ben. Op ons gemak zijn we naar de vuurtoren gewandeld en hebben we foto’s gemaakt, net als alle andere toeristen die er op die prachtige dag waren. Vervolgens natuurlijk naar het zuidelijkste puntje van het continent gewandeld. Een erg leuke wandeling, ontspannen en onderweg voldoende te zien aan hagedisjes, vogels en beautiful viewing points. Bij het zuidelijkste punt natuurlijk foto’s gemaakt van het bord, de kust en onszelf. Toen we na een dagje schiereiland terug kwamen in Kaapstad hebben we ons laten afzetten bij The Waterfront, hét uitgaanscentrum van de stad. Daar hebben we eerst maar eens een paar biertjes gedaan op het terras van een Italiaans restaurant. Vervolgens hebben we wat rondgelopen en zijn we gaan eten bij een Afrikaans restaurant bij de haven. Het was weer lekker, flesje witte wijn erbij en het was eigenlijk weer compleet. Voor € 50,00 waren we klaar met voor- en hoofdgerecht en koffie. Met de taxi zijn we voor € 4,00 naar het hotel gegaan, daar kun je ook geen uur voor gaan lopen. Nog een paar borrels in de bar van het hotel en weer te laat en met teveel op naar bed. Leuke eerste dag in Zuid-Afrika.

Maandag 26 april Kaapstad

Onze kaartjes voor Robben eiland waren geregeld door Warren, zo wisten we zeker dat we er naar toe konden. Om kwart over acht had hij ook taxi’s geregeld, die ons naar de opstapplaats voor de veerboot brachten. Daar waren we natuurlijk veel te vroeg, maar we gingen toch maar vast in de rij. Na een half uurtje wachten konden we de veerboot op voor onze tocht van ruim een half uur naar Robbeneiland, de voormalige gevangenis van onder andere Nelson Mandela. Halverwege de overtocht kwam er een dikke mist opzetten, dus iedereen ging maar naar binnen. Ook het eerste halfuurtje op het eiland was die mist er nog steeds. Gelukkig trok die daarna op. Aangekomen op het eiland werden we ontvangen door een aantal gidsen met bussen. Daarmee gingen we een rondtoer over het complex maken. De gidsen waren allemaal ex-gedetineerden, en daarmee dus ook ex slachtoffers van het Apartheidsregime. Dat is wel heel speciaal, de verhalen werden dan ook heel emotioneel verteld, en kwamen ook aardig binnen bij de toehoorders. (In ieder geval bij mij). Gedurende de rondtoer en de daarop volgende rondleiding te voet, onder leiding van een andere gids, kregen we te horen hoe het regime in de gevangenis was. Onmenselijk en mensonterend wat mij betreft. Er werd zelf in het dagelijks voedsel onderscheid gemaakt tussen de verschillende bevolkingsgroepen. En dan ging het niet over halal vlees voor moslims, maar over wel of geen suiker krijgen, of minder brood. Dat heeft dus niets met religie of cultuur te maken, dat is gewoon mensen tegen elkaar uitspelen. Als een gevangene wat weggaf uit zijn eigen rantsoen werd hij daar ook flink voor gestraft, bijvoorbeeld met eenzame opsluiting voor een maandje of zo. Tijdens de rondtoer met de bus kwamen we ook langs de steengroeve waar Mandela en zijn lotgenoten stenen moesten kappen, zonder enige bescherming tegen de felle zon. Daarom heeft iedereen die daar een langere periode heeft gezeten ook een oogziekte, en is nagenoeg blind. De gevangenen waren wel slim, ze hadden besloten om elkaar te leren, zodat als ze vrij kwamen ze een goede opleiding zouden hebben om wat te bereiken in het leven. In de gevangenis was het credo: “each one teach one”. Iedereen leert iemand anders zijn kennis. Daarmee werden de gevangenen hoog opgeleid. In de gevangenis werd het fundament gelegd voor de antiapartheidsbeweging zoals die later het land zou besturen. Na de rondtoer per bus werden we te voet door een andere ex-gedetineerde te voet binnen door het complex geleid. Hij liet ons de buitenplaatsen, werkplaatsen en cellen zien. Hij was zelf in Soweto tijdens de studentenopstand opgepakt en had vijf jaar vast gezeten op Robbeneiland. Hij liet ons ook de gemeenschappelijke en eenpersoons cellen zien. Een van de speciale dingen in de gevangenis was een deur die onderdeel was van de muur. Als hij dicht zat zag je niet eens dat het een deur was. Daarmee veroorzaakte die deur door zijn afwezigheid natuurlijk het ultieme gevoel opgesloten te zitten. Het was in ieder geval allemaal heel indrukwekkend.

Na de terugvaart zijn we een patatje gaan eten bij KFC en een biertje bij de brouwerij ernaast. Daarbij was het goed napraten over de indrukken die Robbeneiland had achter gelaten en vooruitblikken op wat nog komen gaat. Daarna zijn we naar Longstreet gewandeld, een buurt met mooi opgeknapte panden uit de VOC tijd. Ik vond het allemaal een beetje nep lijken, maar het zal in die tijd ook er wel zo uitgezien hebben: pastelkleurige panden met witte randjes. We hebben daar wat rondgewandeld, er waren vooral veel winkels. Op het balkon van Cape2Cuba hebben we een lekkere koffie en cocktail genomen, daarna zijn we via een toeristenmarktje terug gelopen naar The Waterfront. Daar hebben we een taxi terug naar het hotel genomen, het ligt toch net te ver uit de stad om te gaan lopen. Dat is dan wel weer jammer, midden in de stad slapen heeft net dat extra’s waardoor je wat eerder de stad in of uit gaat. ‘s-Avonds hebben we in het panorama restaurant van ons hotel gegeten. Het restaurant was prima, het eten en de wijn goed, en het gezelschap zoals vanouds erg plezierig. De prijs viel erg mee (ZAR 577), we hadden tenslotte niet het goedkoopste uitgekozen, koedoe en garnalen. Nog een afzakkertje in de bar, de tassen ingepakt en voor de verandering (dachten we toen nog) op tijd naar bed.

Dinsdag 27 april Onderweg naar de Cederbergen

Om acht uur vertrokken we met onze safaritruck naar de Cederbergen. Voordat we weggingen natuurlijk de rekening betaald van het hotel betaald, viel alles mee. Daarna werden we voorgesteld aan onze kok Clever en chauffeur Finneas. Onderweg zijn we nog eenmaal gestopt voor de beroemde foto van de Tafelberg vanaf het strand. Daarna vervolgden we onze weg, beetje lezen, beetje doezelen. Onderweg zijn we gestopt in Citrusdal waar Frank en Clever de laatste boodschappen deden voor ons eerste gedeelte kamperen. In de tussentijd konden wij met z’n allen nog een bakje koffie doen op een terrasje, een goede verdeling van de taken dus. Het terrasje was tegenover een uitvaartcentrum, en daar stond een leuke reclame op de gevel: misse, begrafenisse en verassing. Wij maar denken dat er verrassing stond en wat dat nou met een uitvaart te maken had. Totdat ik ineens zag dat er maar een R stond, en dus ook de dienst crematie (verassing) werd geleverd. Alweer spraakverwarring, maar ook wel weer een leuke, voor zover daar sprake van kan zijn bij een uitvaartcentrum. Toen Frank en de crew terugkwamen van het boodschappen doen zijn we een poosje verder gaan rijden totdat we op onze picknickplaats aankwamen. Piet en enkele andere reisgenoten hebben de lunch gemaakt. Voordat zij mochten gaan snijden in het eten, en voordat we ook maar mochten gaan eten moesten we onze handen in drie badjes schoonmaken: met Dettol zeep, met Dettol ontsmettingsmiddel en met schoon water om al die Dettol er weer af te spoelen. Er was van alles en volop genoeg: brood, salade, worstjes, kaas en allerlei sapjes en sausjes. Niks mis mee dus. Er kwamen ook stoeltjes uit de truck tevoorschijn, zo kun je tenminste fatsoenlijk eten. Dat is toch een stuk beter dan de picknicks op een zeil op de grond die we vorig jaar in Iran een aantal hadden. Het servies was plastic, maar wel afwasbaar. Handdoeken werden niet gebruikt om de vaat af te drogen, dat werd als onhygiënisch beschouwd, en dus werd de vaat droog gewapperd. Het geheel is een komisch gezicht, en het klopt natuurlijk ook wel dat droogdoeken een bron van bacteriën kunnen zijn.

Het laatste wat we kunnen gebruiken is flink ziek zijn, dus al deze voorzorgsmaatregelen vonden wij niet erg. Na de lunch gingen we met de truck verder met een stop voor foto en film midden in het Cederberg gebied. We waren tegen vier uur bij onze eerste camping: Sandd Rif. Daar kregen we als eerste de instructie tent opzetten. Omdat we aan hadden gegeven dat we nog nooit eerder gekampeerd hadden, of omdat we dichtbij stonden kregen wij de instructietent aangewezen. Fijn, hoefden wij het deze keer niet zelf te doen, dat zouden we nog vaak genoeg mogen. Onder de uitgebreide briefing onder het genot van een paar biertjes werd door onze kok het eten klaargemaakt. De biertjes en alle drankjes van de vakantie moesten we op een lijst schrijven. Die lijst hing op de deur van de safaritruck, en er werd dus eerlijkheid van iedereen verwacht. Dat mag ook vind ik: wat je gebruikt moet je ook maar gewoon betalen. Het eten was prima, aardappelpuree met pompoen en kip van de braai. Als toetje pudding met koekjes, helemaal niets mis mee en allemaal vers. Een paar wijntjes erbij en het was weer compleet. Om half tien gingen we naar bed. Gelukkig lag het allemaal weer niet zoals het het gemakkelijkst was, dus konden we de tentinrichting weer ombouwen voordat we gingen slapen. Doet een beetje denken aan Tibet waar we de eerste nacht ook zo’n actie moesten uithalen.

Woensdag 28 april Cederbergen

Om zes uur ben ik gaan douchen, ik lag tenslotte al om tien uur te slapen en was dus behoorlijk wakker. Om acht uur stond er een prima ontbijt klaar. Muesli, cornflakes, melk, yoghurt, brood, vlees, kaas en fruit. We kwamen dus helemaal niets tekort, er was overal ook voldoende van. Piet stond samen met Clever onze kok de boerewors te bakken. Dat heeft hij tijdens de vakantie vaker gedaan, en het ging hem al vanaf de eerste dag goed af. Na het uitstekende ontbijt zijn we gaan wandelen naar de drie cracks op de top van een van de Cederbergen. De wandeling naar boven was pittig, maar om te doen zolang iedereen zijn of haar eigen tempo maar blijft lopen. Gelukkig hebben we dat lang geleden van elkaar geleerd. Hoewel het soms niet zo heel gezellig is lopen Piet en ik bijna altijd (ver) uit elkaar. Toch vermaken we ons wel, Piet bij de snelle mensen, en ik bij de achterblijvers. Dat gaat dus al jaren helemaal goed. Boven bij de cracks zouden we dan beslissen welke crack we zouden kiezen om in te gaan. Het werd de “gemakkelijke”, omdat de groep bij elkaar moest blijven. Toen ik mijn twijfel uitsprak tegen Frank zei hij de legendarische woorden: “Bij twijfel altijd doen”. Die ga ik dus onthouden, maar wel toepassen als het mij zo uitkomt. In dit geval was het goed, met soms een beetje hulp van Piet en de andere reisgenoten ben ik toch maar mooi boven gekomen. Een aantal van de reisgenoten bleven achter, gingen niet mee de crack in, en gingen vast op hun gemak naar beneden. Het viel achteraf toch wel mee. Dat kon ik niet zeggen van de weg terug naar beneden, kennelijk ging de vermoeidheid meespelen.

Halverwege kreeg ik een Sultana van Han en Marian en net wat later zat Piet op een steen te wachten en zijn we verder samen naar beneden gegaan. Terug beneden zijn we terug gelopen naar de campsite voor de lunch. Om half vier zijn we met de safaritruck naar een plaats gegaan waar rotstekeningen van het San volk zijn. Toen we langs de receptie kwamen waar Frank de sleutel moest halen van het hek voor de tekeningen hebben we daar een fles witte wijn en wat ansichtkaarten gekocht. Witte wijn was namelijk niet voorhanden bij de groepsdrank, die kon niet gekoeld worden omdat Frank wijn in karton kocht. Dat gaat wat lastig in een koelbox waar ijs in gaat om alles koud te houden, maar we mochten wel witte wijn kopen in flessen en die in de koelbox zetten. Zolang we maar geen ruzie zouden maken welke wijn van wie was :. Eerst met de safaritruck naar een plek voor mooie rotsformaties. Daar hadden we wel genoeg van gezien vonden we, en we gingen vast lopen naar de tekeningen. Dat bleek er wel een (1) te zijn, dus we hadden eigenlijk tijd genoeg gehad om ook de andere rotsformaties op ons gemak te bekijken. Hoe dan ook: mooie tekeningen van olifanten en San krijgers. Eenvoudig, maar het feit dat ze duizenden jaren geleden zijn gemaakt is wel bijzonder. Om acht uur weer een prima diner, deze keer pompoensoep en een stoofpotje rundvlees met gemengde groenten. Het flesje wit van die middag er bij en het feest was weer compleet.