Zaterdag 21 Juni
Piet heeft me naar Schiphol gebracht, onderweg hebben we Henri (een studiegenoot) in Maarssen opgehaald. Ik had thuis al ingecheckt, en Henri deed dat even bij de automaat van KLM. Al snel waren we dus bij de bagage drop off, maar daar ging het niet helemaal goed. Toen ik eindelijk aan de beurt was ging het redelijk goed. Behalve op het laatste stukje, mijn koffer viel om en kwam niet meer rechtop te staan. Dus moest daar ook assistentie bij komen. Zij verwees me naar de servicebalie, en daar kon ik langs de rij lopen omdat ik toch al een label had. Tenminste dat was mijn idee en smoes. Ik kreeg evengoed een nieuw label omdat ik anders het bewijs niet zou hebben, en dat is lastig als de bagage kwijt raakt. Maar goed, Henri en ik waren tegelijk klaar en toen gingen we koffie doen. Na de koffie hebben we afscheid genomen en zijn we door de douane gegaan. Het was een stuk minder druk bij de douane, dus goed getimed. We zijn meteen doorgelopen naar de gate en zijn daar ook maar gelijk aangesloten in de rij. Ook dat duurde even, maar verliep verder prima. Eenmaal door de security check, compleet met ondervraging, duurde het nog twintig minuten voordat we konden boarden. En ondanks dat het vliegtuig te laat was aangekomen, en ze hadden omgeroepen dat het wat later zou worden viel het toch mee. We werden natuurlijk in rijen opgeroepen, maar het ging allemaal zo snel dat we uiteindelijk toch allemaal in dezelfde rij stonden. Verder was daar niks mis mee, het verliep allemaal prima. Eenmaal in het vliegtuig bleek ik in het midden te zitten, wel aan het gangpad. Het was een rijtje van drie, en de midden stoel was niet bezet. Ook dat was natuurlijk erg fijn, kon ik mijn jasje op de stoel leggen i.p.v. tussen alle rugzakken en trolleys in de bagageruimte. Mijn tassen had ik sowieso zoals altijd onder de stoel voor me. Om gezeur te voorkomen had ik mijn videocamera in mijn handtas gedaan, de nieuwe is zo klein dat dat gemakkelijk kan. Op de plaats van bestemming zou ik hem wel weer in zijn eigen tasje doen. Eenmaal geïnstalleerd duurde het toch nog meer dan een uur langer voordat we vertrokken. Er was een kind dat helemaal overstuur was en niet te kalmeren. Die is, natuurlijk samen met papa en mama uitgestapt om hen de volgende vlucht te laten gaan. Zo konden zijn ouders hem nog wat kalmeren. Maar hun bagage moest er natuurlijk ook uit, en dat was een wat langdurige zoektocht. In de tussentijd werden we wel voorzien van water. Maar om half een vertrokken we dan toch eindelijk. Eerst een stukje film gekeken (het systeem ging al aan omdat we te lang stilstonden, mensen moeten zich toch kunnen vermaken. Maar toen we eenmaal waren vertrokken kwamen ze al snel voor drankjes met de gebruikelijke nootjes. Ik nam een droge witte, maar die moet je bij American Airlines ook niet al teveel doen, ze schenken gewoon een waterbeker vol. Als dat Amerikaans is wordt het nog wat, ook maar veel water drinken denk ik dan. De vlucht verliep verder rustig, al snel kregen we wat te eten. En zelfs achteraan was er nog van alles te krijgen, dus lekker kipfiletje met wat aardappels en worteltjes (en natuurlijk het standaard broodje met cracker). Wijntje er bij, en het was weer compleet. Na het eten een filmpje, half uurtje geslapen en vooral veel water gedronken om de wijntjes weg te werken. Dus niet heel veel geslapen, maar dat zal wel goed komen vanmiddag in het hotel. Na de langste tijd nog een snackgehad, een lekkere wrap met kip en deze keer thee er bij gedaan, ik kan natuurlijk niet dronken uit het vliegtuig vallen. Bovendien moet ik een beetje rekening houden met de jetlag, de dag is nog lang genoeg. Wel fijn dat ik mijn notebookje bij me heb, tot hier heb ik in het vliegtuig geschreven, en dat scheelt straks in het hotel weer. Toen we bij de douane kwamen was de drukte te overzien, maar dat betekende ook niet alles. We werden naar een bepaalde wachtrij gestuurd, en natuurlijk ik weer naar de verkeerde. Uiteindelijk ging het bij mij redelijk snel, maar was ik even goed de laatste uit het vliegtuig door de rij. Gelukkig had Henri mijn koffer van de band gehaald en waren we daarna heel snel buiten. We namen een taxi naar het hotel, de eerste US$30 werden daarmee al kapot geslagen. Toen we de kamers hadden en daar de koffers hebben gebracht zijn we eerst maar een biertje gaan doen in de kroeg naast (en ook van) het hotel. Omdat we een kwartiertje later afspraken kon ik toch wel even mijn koffer uitpakken, dan kunnen de bloesjes tenminste uithangen. In de bar heb ik Piet gebeld, dat ging op de kamer nog niet goed. Ik heb hem ook nog een foto gestuurd van de tap met het grote voetbalscherm erachter om te laten zien waar we waren. Prompt kreeg ik natuurlijk een foto terug met zijn biertjes, dus het lukt ons allebei wel om de dag door te komen. Na het biertje zijn we rond gaan lopen, het is een leuke stad.
Gezellig druk en het was prachtig weer. In een andere Ierse pub (dan naast het hotel) hebben we nog een biertje gedaan, met wat patatjes omdat we allebei toch wel honger kregen. Het was een klein bordje, eigenlijk i.p.v. bitterballen. We hadden namelijk met Hub en Marco afgesproken om samen te gaan eten. Terug in de bar naast het hotel hebben we eerst maar een colaatje genomen, we moesten natuurlijk ook niet dronken worden en de vlucht zou ook wel mee gaan spelen. Uiteindelijk bleven we in de kroeg eten, nadat ook Jaap was aangeschoven. Na het eten kwamen er nog meer studiegenoten aan, en op een gegeven moment stonden we met acht mensen wat te drinken. Omdat het zo gezellig was werd het toch lekker laat, en ik ging om elf uur naar boven. Mooi om zo meteen door de jetlag te komen (hoop ik dan maar), want in het vliegtuig had ik maar een halfuurtje geslapen. Een uurtje voordat ik naar bed ging begon de karaokeshow in de bar, dat gaf wel wat lachwekkende momenten, maar gaf vooral ook muziek om mee te gaan slapen.
Zondag 22 Juni
Na een goede nacht, alleen twee keer wakker en niet al te lang wakker gelegen, werd ik om half acht wakker van de wekker. Lekker gedoucht en gerommeld in de kamer, en natuurlijk op tijd beneden. We hadden om half negen afgesproken, we zouden eerst gaan ontbijten en dan zo naar de boot gaan. Het ontbijt was wat lastig omdat het restaurantje pas om negen uur open ging, en wij om half tien op de boot moesten zijn. Uiteindelijk kwam het allemaal nog goed, want met een lege maag op de boot (ook al is het een grote) is niet zo handig. Aangekomen op de boot liepen we meteen door naar het hoogste dek. Op de boot was het lekker, een windje en de zeewind. Toen we eenmaal de haven van Boston waren uitgevaren werd het toch wel wat kouder, en uiteindelijk was ik blij dat ik mijn vest/jasje had meegenomen. Na ruim een uur varen zagen we de eerste walvis, het was een Minky walvis, een kleine soort. Hij zwom een aardig eindje weg, ik heb hem dan ook niet op de film, maar wel een stukje van zijn rug gezien. Na nog ongeveer vijf minuten gevaren te hebben zag de gids een grote walvis, en ja hoor: een bultrug. De schipper bleef een beetje om haar heen draaien, en we konden goed zien hoe ze aan het bubbelvissen was: ze maakte luchtbubbels om de vis op een hoop te jagen om ze zo te kunnen opscheppen. Elke keer als we luchtbellen zagen wisten we dat ze boven kwam, en het was een mooi gezicht om haar te zien. Natuurlijk was het veel te druk op de boot, en stond ik niet steeds vooraan en kwam de walvis ook niet steeds vlakbij de boot. Maar dankzij de nieuwe camera en de iets meer ervaring als in Argentinië heb ik toch wat kleine filmpjes kunnen maken. Maar ik heb vooral ook genoten van het toch weer speciale gevoel om zo’n groot beest te zien dat helemaal niets kwaads in de zin heeft en gewoon haar ding doet als er zo’n boot met veel teveel toeristen in de buurt is. Na de walvisvaart zijn we met z’n vijven gaan lunchen in een Ierse pub (daar stikt het hier van). Lekker soepje met een biertje. Na de lunch gingen Gerbrand en Caroline hun eigen ding doen en zijn Suzanne, Jaap en ik een stuk van de trail gaan lopen. Het was vooral lopen langs de gebouwen, we zijn eigenlijk nergens echt naar binnen geweest. Maar het was toch wel leuk.
Toe we bij het Bunker Memorial aankwamen bleek de laatste rondgang naar de toren al geweest te zijn, maar dat vond ik eigenlijk niet zo heel erg: ik zou hem later wel doen en mijn voeten deden zeer van het staan op de boot en het lopen. Ik heb veel last van mijn voeten omdat ik op deze middeleeuwse stenen mijn wandelschoenen niet aan heb. Maar dat is eenmaal niet anders, dus niet zeuren. Toe we aankwamen bij de USS Constitution zijn we daar wel even op geweest. We moesten ons wel legitimeren, en kregen een stempel op onze hand. Ook de tassen moesten door de scanner, en als er een vrouw was geweest had ze mij en Suzanne gefouilleerd. We zijn heel even op de boot geweest. Na het korte bezoek zijn we met de veerboot terug gegaan naar de haven, hebben we daar bij een kraampje een blikje cola gekocht en zijn we naar het hotel terug gelopen. Daarna gingen we met de hele groep gaan dineren. Het was in een restaurant aan de haven, en dat was dus al de derde keer die dag dat we daar naar toe gingen. Helemaal niet erg, het was een goed restaurant met een drie gangen diner. Ik koos kreeftensoep en gestoomde kreeft. Het toetjes was voor iedereen hetzelfde: een chocolade cake met ijs en een lekker sausje. Het was allemaal niet verkeerd, en het was vergezeld door een lekkere wijn. Na het eten zijn we met de groep terug gegaan naar het hotel. Een deel van de mensen ging nog de bar in, maar ik ben maar meteen naar bed gegaan, het was mooi geweest. Om elf uur ging het licht uit.
Maandag 23 Juni
Na een rustige nacht met slechts twee stops voor plassen stond ik om half zeven op (wat een tijd, het lijkt wel thuis). Na de douche en wat gerommel ging ik om kwart over zeven naar beneden. Om half acht gingen we op weg naar de Bentley University voor ons eerste college. Toen we aankwamen kregen we eerst een ontbijt, simpel maar voldoende. De les was goed, het ging over auditing. Maar dan niet zoals in Tilburg over de methodes, maar meer over hoe je auditors bewust met maken van hun valkuilen. Een andere invalshoek dus, helemaal prima. Tijdens de lunch hebben we de eerste helft van Nederland tegen Chili gekeken, maar daar was niet heel veel spanning in. Na de lunch gingen we op bezoek bij Oracle, dat was een interessant bezoek, de dame die de presentatie ga, gaf veel openheid over hoe ze dingen daar aanpakken. Na het bezoek aan Oracle zijn Suzanne en ik gaan shoppen. We begonnen met een wijntje op een terras bij de Quinty Market, dat hadden we wel verdiend na een dag hard werken. Daarna shoppen waarbij ik uiteindelijk niets heb gekocht, en Suzanne twee jurkjes. Samen zijn we daarna gaan eten in de Italiaanse wijk. Het kostte enige kracht om een restaurantje te vinden waar het niet al te duur was, en het er wel gezellig uitzag. We kwamen terecht bij een plekje waar we wel eerst weg liepen omdat er al twee mannen op een tafeltje stonden te wachten. Maar verderop was er ook niets, dus zijn we terug gegaan en vroegen we of we aan de bar konden eten. Dat kon dus gewoon, en we begonnen dus met een cocktail. Ik heb daarvan nog een foto gestuurd naar Piet, weet hij ook eens hoe dat voelt als je zo’n foto krijgt. Die krijg ik namelijk elke week als hij weer eens met zijn kleinzoon op een terras zit. We hebben heerlijk zitten kletsen en eten. Daarna hebben we nog een afzakkertje in onze stamkroeg bij het hotel gedaan, eentje maar, dus ik was voor tien uur op de kamer.
Dinsdag 24 Juni
Weer een werkdag, dus de wekker liep om half zeven af.’s-Morgens college van Bill Shiano, die hadden we ook in Tilburg al gehad. Een enthousiaste professor, die heel druk is, maar ook veel kennis overdraagt. Prima college dus. Na een prima lunch met sla en kip, en als toetje scones met slagroom en aardbeien zijn we nog naar de shop geweest. Daar keek ik even voor een shirtje voor Marijn, maar US$20,00 is wel wat veel. Als ik verderop in de week naar MIT ga neem ik er wel een mee. Dat past toch meer omdat het technisch is. De middag hebben we een bedrijfsbezoek gebracht aan Commonwealth, een brokerfirm. Een mooi verhaal over hoe zij daar hun IT hebben geregeld. Dat was redelijk op tijd klaar, dus zijn we met een paar mensen met de metro naar Harvard University gegaan.
Als je in Boston bent moet je natuurlijk wel naar een van de beroemdste universiteiten gaan. Het waren mooie gebouwen, maar je mocht nergens in. We zijn ook nog naar de Harvard Business School geweest aan de andere kant van de rivier. Daar mochten we wel de bibliotheek in, en die was er mooi. De business school was ook veel rustiger. Na al die wijze gebouwen en plekken zijn we naar Harvard Square gegaan waar de Harvard shop was. Suzanne wilde graag een sweater en is daar ook voor geslaagd. Ik heb in Georges World een pluchen gereedschapskist met inhoud voor Marijn gekocht. Na het shoppen zijn we met de metro terug gegaan naar de stad en hebben we samen met nog een studiegenoot gegeten bij een drukke tent. De rekening daarvan viel een beetje tegen, US$12 voor een wijntje is niet heel goedkoop, maar de eend was erg lekker en de sfeer prima. Het was alleen een beetje jammer dat ze de fooi al op de rekening zetten, maat het was eigenlijk ook wel prima. Hoefden wij ook niet te beslissen wat we erop zouden zetten. En later bleek dat het ook normaal is om dat te doen bij een groep van zes personen of meer. Na het eten nog een afzakkertje in de kroeg van het hotel en redelijk op tijd naar bed.
Woensdag 25 Juni
Na een rustige nacht op tijd opgestaan om te douchen. Het wordt een beetje routine, half zeven loopt de wekker af, douchen en naar beneden om een kopje cappuccino mee in de bus te nemen. Voor de middag college, deze keer van een vrouw die als onderwerp Governance heeft. Ze vertelde een hoop, maar had toch wel de focus op wat er allemaal in een board gebeurd, en dat daar vooral te weinig vrouwen en jonge mensen in zitten. We hebben ook nog een case gedaan, jammer was dat zij niet aangaf wat zij voor oplossing zou bedenken, en of onze oplossing de juiste was. Na de weer prima lunch zijn we op bedrijfsbezoek geweest bij CA Technology, een groot computerbedrijf. Het waren twee vragen uurtjes en dat was ook wel een prima manier om wat te weten te komen hoe zij hun IT hebben georganiseerd. Het was in ieder geval geen duffe presentatie, maar veel interactie. Toen we terugkwamen ben ik alleen de stad in gegaan, heb een beetje in de winkels rondgekeken maar geen kleren gekocht. Ik heb wel bij Abercrombie & Fitch een geurtje voor Piet gekocht. Dat is een geur die je niet in Nederland kunt kopen, maar wel heel lekker is. Daarna ben ik lekker in het zonnetje op een terras e en wijntje genomen en daarna bij Mare gaan eten. Daar had ik mooi een plekje aan de bar, dat is eigenlijk gezelliger als je alleen bent dan aan een tafeltje. Ik nam drie oesters als voorafje, en een goddelijke tonijn als hoofdgerecht. Ik was op tijd terug in het hotel en ben niet meer naar de bar gegaan.
Donderdag 26 Juni
Lekker lang en goed geslapen, dus helemaal wakker. College gehad van een professor in de sociology, dus de zachtere kant van systeem ontwikkeling. Goed om te horen dat we meer tijd moeten gaan besteden aan user experience. De lunch was een BBQ in een tent op het terrein van de Bentley University. Nou ja BBQ, alles stond al klaar, dus het leek wel een buffet, maar dan met gegrild vlees. Daarna een uur rijden voor een bedrijfsbezoek. We gingen naar een financieel dienstverlener die nog heel wat te halen heeft op het gebied van zijn IT. Het was ook een heel raar verhaal, 132 projecten met 100 mensen, en dat moet dan allemaal dit jaar nog klaar zijn. Zijn mensen werkten 60-70 uur in de week , en het was lastig om aan personeel te komen. Raar… Omdat we ver weg waren, waren we ook laat terug bij het hotel. Suzanne en ik zijn samen gaan shoppen bij Macy’s. Ik kocht voor Piet drie merkbloesjes voor US$88, dat gaat helemaal nergens over. Voor mezelf een mooie jurk voor US$69, daar zat dan weer geen korting op. Suzanne en ik zijn daarna samen gaan eten, we namen allebei een burger. Je moet er toch een hebben gegeten als je in Amerika bent. En deze zijn niet zoals van de Mac, maar zijn van gewoon vlees. We zijn na het diner nog even door Chinatown gelopen, maar dat waren vooral restaurants en daar waren we ook zo uitgekeken. Terug in het hotel hebben we nog een wijntje genomen aan de tafel van een paar studiegenoten die daar zaten te kaarten.
Vrijdag 27 Juni
De laatste werkdag, en omdat we het bedrijfsbezoek dicht bij het hotel hadden zouden we op tijd terug zijn. Eerst het college, dat liep uit omdat de professor dacht dat het om negen uur zou beginnen, terwijl het toch echt half negen was. Het was wel een prima college, het ging over de problemen die ontstaan bij het vormen van internationale teams, en waar je dus allemaal rekening mee moet houden. Tijdens de lunch kregen we een afscheidsspeech en een certificaat met de groepsfoto uitgereikt. Na de, weer prima, lunch gingen we naar Boston terug voor het bedrijfsbezoek aan Fidelity, een gigantische investeringsmaatschappij. Ze hebben een omzet van 1,3 miljard, dus echt geen kleintje. Daar kregen we een rondleiding in de research afdeling. Zij hebben kennelijk zoveel geld dat ze onderzoek doen in van alles wat met IT te maken heeft, ook al hebben ze er nog geen toepassing voor. Maar ook onderzoek op user experience voeren ze uit, met name op hun websites. Dat sloot mooi aan bij het college daarover. Ze ontwikkelen ook een robot, daar weten ze nog niet zo goed van wat ze er mee moeten, behalve video conference, maar daar hoef je geen robot voor te hebben. We zijn na het bezoek terug gelopen naar het hotel en daarna zijn Suzanne en ik gaan shoppen in Wesburry Street. Daar hebben ze de veel duurdere winkels. Suzanne heeft daar een paar Uggs gekocht voor haar nichtje. Toen we terug liepen wilden we ergens gaan eten, maar we kwamen niet veel meer tegen. Uiteindelijk hebben we in onze eigen pub gegeten. Daarna hebben we de spullen naar boven gebracht. Omdat het de laatste avond met allemaal was (behalve Maya, die ging om zeven uur vliegen) hebben we een borrel met elkaar gedaan. We zouden naar Union Street gaan, maar bleven tot 12 uur in onze eigen pub. Een paar mensen gingen daarna nog naar Union Street, maar ik ging naar boven.
Zaterdag 28 Juni
Om acht uur liep de wekker af, we gingen met een paar mensen naar MIT. Je kunt als je op de TUe werkt een bezoek aan de beroemdste en beste technische universiteit van de wereld niet overslaan. We namen de metro naar het dichtstbijzijnde station en gingen van daaraf lopen. Om te beginnen zijn we eerst in de buurt van het station maar gaan ontbijten, dat zit er niet in bij het hotel, en er was nu eenmaal geen college meer. Daar stond altijd een eenvoudig ontbijt klaar. Het was wel een redelijk zwaar ontbijt, een omelet op een broodje, met basilicum, tomaat en kaas erop. Gelukkig was het mozzarella, anders had ik een probleem gehad. De gebouwen van MIT zijn wel indrukwekkender dan die van Harvard. En volgens mij is het ook veel groter, het is een complete wijk en dat gevel had ik bij Harvard niet. Toch hebben ze een vergelijkbaar aantal studenten, het zal dan wel aan de techniek en de vereiste apparatuur en dus gebouwen liggen. Ze hebben er ook een eigen kernreactor voor proeven. Wat ook opviel is dat beide universiteiten een eigen politiemacht hebben, compleet met revolver op de heup en politieauto’s en motoren.
Na rondgelopen te hebben zijn we naar het MIT museum gegaan, dat was wel heel erg leuk. We zeiden dat we studenten waren, en dat klopt ook. Dus kregen we 50% korting, ook al konden we geen collegekaart overleggen. Toen we het museum bezocht hadden zijn we naar het metrostation terug gegaan, daar hadden ze namelijk een grote MIT shop, en daar wilde Suzanne en ik nog wat kopen voor het thuisfront. Ik heb daar een polootje gekocht voor Marijn, dat vond ik een stuk mooier dan een T-shirtje. Met de metro zijn we terug gegaan nar de binnenstad, en daar hebben we afscheid van elkaar genomen. Suzanne, Hein en Gunther gingen naar het hotel om rond vier uur naar het vliegveld te gaan. Ik liep lekker de stad in. Ik heb op een terrasje een soepje met een wijntje genomen en ben daarna wat rond gaan lopen. De bloes voor Piet bij Banana Republic was nog goedkoper dan ik dacht, en die heb ik dus meegenomen. Daarna ben ik nog naar Macy’s gelopen om daar de rode Lauren te gaan kopen. En toen was het klaar met shoppen, het moet ook allemaal meet terug gesjouwd worden. In de Macy’s kwam ik Kees tegen, we zijn samen terug gelopen naar het hotel en hebben daar samen wat gedronken. Terug op de kamer heb ik me omgekleed, nog even geappt met Piet en ben daarna richting de haven gaan lopen om te eten. Ik had het plan opgevat om bij Legal Fish te gaan eten, en dat is ook gelukt. Weer een plekje aan de bar, een tafeltje buiten zou drie kwartier duren. Ik heb me aan de bar prima vermaakt, het is een echte vreetschuur. Als je ziet oe dat gaat. Het is er knetterdruk, en een geoliede machine in de keuken. Leuk om te zien. Het eten was er ook prima, ik nam weer drie oesters vooraf, en een schotel zoals ik bij Bellagio ook heb genomen. Deze was voor een persoon en bijna net zo groot. Met lekker brood gedrenkt in olijfolie en witte rijst. Een paar wijntje erbij en het was weer goed. Na het eten ben ik naar het hotel terug gelopen en naar de kamer gegaan. Even daarna ben ik gaan inchecken, dat ging probleemloos, dus was ook weer geregeld. Ik nam een bakje koffie mee naar boven en ben de koffer in gaan pakken. Om half tien ging het licht uit, het was weer mooi geweest.
Zondag 29 Juni
Na een lange nacht werd ik om half zeven wakker, en kon ik niet meer slapen. Na het verder opruimen en douchen ben ik gaan uitchecken. Marco en Kees kwamen ook beneden, en we zijn samen gaan ontbijten bij Pret et Manger. Dat was lekker, een jus d’orange en een wrap met ei en bacon. Daarna zijn we uit elkaar gegaan, zij gingen nog even shoppen, en ik ging afscheid nemen van Boston zoals we dat ook altijd met z’n tweeën doen: beetje rondlopen langs de bekende plekjes, hier en daar wat drinken of eten, maar niks bijzonders meer. Ik heb nog een stuk van de Freedom Trail opnieuw gelopen, en een nieuw stuk. Ik had nu de tijd om rustig aan te doen, en wat foto’s te maken. Ik heb zelfs mijn filmcamera nog gebruikt. Omdat ik het laatste stukje van de trail deed kwam ik nu ook langs het State House, dat had ik nog niet eerder gezien. Ook de begraafplaats waar Franklin lag was nieuw, dus daar ben ik ook maar even overheen gegaan. Rond kwart voor twaalf kwam ik aan in de Italiaanse wijk, en dat was een mooi moment om een plekje te zoeken.
Het werd uiteindelijk hetzelfde restaurant waar ik met Suzanne al een keer had gegeten. Ik moest wel 10 minuten wachten tot ze open gingen, maar ik was daar niet alleen, er stonden zeker nog tien mensen. Toch had ik een mooi plekje aan het raam (dat open stond), dus helemaal prima. Toen ik daar was stond ook de TV aan, dus ik heb de eerste helft van Nederland-Mexico gezien. Dat was geen feest, dus ik ben in de rust ook maar weggegaan. Daarna heb ik nog verder lopen slenteren, en heb ik op mijn, intussen favoriete, terrasje bij Quincy Market een colaatje en een wijntje gedaan. Ik heb er zeker een uur mensen zitten kijken. Toen ik weg ging heb ik nog gevraagd wat de score was, en bleek Nederland toch nog gewonnen te hebben. Ik heb daar op het plein Piet nog geappt, het is wel handig dat er op verschillende plaatsen buiten ook gewoon free internet is. Ik heb ook nog wat filmpjes gemaakt van de verschillende artiesten en gewoon van al het volk dat er rond liep. Het was er weer erg gezellig, net zoals de dag ervoor en het eerste weekend dat ik in Boston was. Misschien is het door de week ook wel zo leuk, maar dat hebben wij niet gezien omdat we niet aan die kant waren na de colleges en bedrijfsbezoeken. Na het geslenter ben ik terug gelopen naar het hotel, ik dacht dat Kees en Marco daar ook nog zouden zijn, maar dat was niet het geval. Dus heb ik geen biertje maar een kopje cappuccino genomen in de lobby. Voordat zij terug kwamen had ik me omgekleed en al mijn spullen weer terug uit de bagagedepots. Mijn koffer stond in de gewone ruimte, mijn notebooktas in het kantoor omdat dat wat veiliger was. We hadden al een taxi besteld, Marco wilde graag om half vier omdat er stond dat je drie uur van tevoren aanwezig moet zijn. Dus waren we om vijf over vier al door de douane heen, het is helemaal niet zo ver rijden, en Boston is een klein vliegveld. We hebben een poosje zitten wachten, met een wijntje en nog een, en wat nacho’s. Helemaal goed. De tijd vloog ook voorbij, dat heb je als je lekker zit te kletsen. Ik heb nog een poging gedaan om iets te kopen op het vliegveld, maar helaas. Niks anders dan een paar winkeltjes met T-shirts en andere souvenir meuk. Een winkel met geurtjes en make-up, maar niet wat ik wilde. Toen zijn we maar naar de gate gegaan, daar leken meer winkels te zijn, maar ook dat viel tegen, dus niks gekocht. Het boarden ging soepel. Ik had bij de balie gevraagd om een stoel aan het gangpad. Het was een tweezitter, en een hele tijd ging het goed. Maar uiteindelijk bleek het toestel toch helemaal vol te zitten, en zat er een man uit Dubai naast me. We hebben een paar woorden gewisseld, maar zijn verder met ons eigen ding bezig geweest. Al snel kwamen ze voor drinken en de maaltijd en die was zoals ook op de heenweg weer prima. De reis verliep dus goed. Terug op Schiphol stond Piet natuurlijk alweer te wachten. We hebben samen nog wat gedronken en gegeten voor dat we naar huis reden.
Home sweet home, het was goed geweest en goed om weer thuis te zijn.