Inleiding
We waren na de lange winter wel weer aan een weekje zon en rust. En dan denken we meteen aan Spanje, dat is tenslotte wel ons land. Lekker eten en drinken en rustig aan de dag doorkomen. Omdat we zeker weten zon en warmte wilden werd het Malaga, een bekende plek omdat we daar eerder ook al vijf nachten hadden gelegen op onze rondreis door Andalucía. Dus vlucht geboekt en een goed genoeg hotel net buiten het centrum.
Maandag 13 mei naar Malaga
Om zes uur liep de wekker af, het is weer vakantie. Na een snel ontbijt zaten we om tien over zeven in de auto, we gingen met de auto naar Eindhoven en gingen hem parkeren op de TU/e campus. We weten dat er een goede busverbinding is tussen het NS station en het vliegveld, dus dat was wel gemakkelijk. Piet gooide de grote rugzak op en we liepen naar het station. De bus kwam er al heel snel aan, net toen ik ging vragen welk perron we zouden moeten zijn. We waren dan ook na een half uurtje bij het vliegveld. Daar konden we heel snel de grote rugzak inchecken en waren we ook zo door de security. Achter de security hebben we koffie gedronken, en een mega worstenbroodje gedeeld. Daarna hebben we verder maar gewoon bij de gate gewacht. De mensen met priority check-in (die betaald hadden voor een koffertje in de cabine) hadden voorrang, maar dat boeide ons niet. De stoelen waren gereserveerd en we hadden alleen echte handbagage bij ons, dus geen plek in de lockers nodig. Uiteindelijk zijn we veertig minuten te laat vertrokken omdat er twee passagiers toch niet meegingen en hun bagage uit het vliegtuig gehaald moest worden. Toen we eenmaal in de lucht waren hebben we met de vrouw die naast ons zat gewisseld van stoel. Daardoor kon zij ook met haar man kletsen over het gangpad heen.Na aankomst hebben we de grote rugzak van de band gehaald en zijn we met de bus naar de stad gegaan.
Voor € 3,00 pp werden we vanaf het vliegveld rechtsreeks naar de bushalte in Paseo del Parque gebracht, vlakbij ons hotel. Dat ging dus helemaal goed, het was maar vijf minuutjes lopen van ons hotel. Toen we aankwamen in ons hotel konden we meteen inchecken, en kregen we de sleutel van onze kamer op de vijfde verdieping. Een mooie kamer, met balkon en uitzicht op de stierenvechtersarena (die gerenoveerd werd) en in de verte de hijskranen van de haven en als je heel goed keek een stukje zee. Toen we de kleren hadden uitgepakt en de koelkast hadden aangezet zijn we wat gaan drinken en hebben we wat tapas genomen bij Odisea, een tentje met een hoog terras aan het einde van de straat en vlak voor de tunnel naar het centrum. Lekkere tapas en nog lekkerder biertjes. Na de lunch zijn we even gaan lopen naar een supermarkt voor een paar biertjes en een wijntje. Toen we de boodschappen naar ons hotel hebben gebracht hebben we heel even op het balkon gezeten en zijn we daarna naar de stad gelopen. We zijn op zoek gegaan naar het fietsverhuurbedrijf voor de volgende dag. We kwamen langs het stadhuis en door de mooie rozentuin van Pedro Luis Alonso.
En natuurlijk kwamen we ook langs bekende dingen, deze keer het Romeins theater wat we de vorige keer uitgebreid bezocht hadden. Toen we het fietsverhuurbedrijf gevonden hadden zijn we terug door Paseo del Parque naar het hotel gelopen. In het park staan op verschillende plekken mooie beelden, die hebben we natuurlijk op de gevoelige plaat vastgelegd. En die bestaat deze vakantie uit alleen mijn kleine cameraatje. Prima voor een week op een plek waar we al geweest zijn en die we toen uitgebreid bezocht hebben.We hebben onze laatste hapjes van die dag genomen bij cafetaria Flor, bijna tegenover ons hotel. We namen allebei een rosado, maar die was niet helemaal naar de smaak van Piet. Het bier daarna wel, dus het kwam toch wel goed. Maar het werd intussen wel wat frisser, ondanks de lange mouwen van Piet en mijn vest. Ook in Malaga is 23 graden overdag niet voldoende om de avonden niet te laten afkoelen. Na het eten hebben we bij de supermarkt nog even twee grote flessen water gehaald, die was ik bij het eerdere bezoek vergeten. Eenmaal terug in het hotel zijn we op tijd gaan slapen na de eerdere korte nacht.
Dinsdag 14 mei 28 graden, strak blauw
De wekker zou om negen uur aflopen, maar we waren al eerder wakker. Natuurlijk gingen we eerst douchen, de douche was prima en er lag ook zeep en shampoo. Die laatste was niet heel fijn, dus we zouden wel een andere gaan kopen. Toen we naar beneden gingen voor het ontbijt bleek dat prima geregeld te zijn, met alles wat we lekker vinden. Roerei, spekjes, volop vleeswaren en broodjes en een toaster voor het roosteren van brood voor de tomaat met olijfolie. Helaas was de tomaat wel wat dun, maar hij smaakte mij evengoed.We zijn na het ontbijt en de tanden poetsen eerst naar het VVV kantoor gelopen voor informatie over de bus terug naar het vliegveld en voor een peña, we konden toch niet in Andalucía zijn zonder een flamenco show te zien. Maar we wilden natuurlijk geen grote toeristische show en gelukkig had de man in het informatiekantoor wel een of twee opties. We namen de gegevens mee en zouden wel kijken of we terecht konden. Daarna zijn we naar de Malaga Bike fietsenverhuur gegaan en hebben we daar ieder een fiets meegenomen voor de dag. Een collega had de tip gegeven om langs de kust te gaan fietsen langs leuke vissersplaatsjes. Het was gemakkelijk fietsen, het eerste stuk in Malaga over de boulevard. Dat mag, maar is net zoals bij ons op de markt toegestaan zolang je de wandelaars voorrang geeft en niet als een idioot fietst. Verder weg uit Malaga was het ook heerlijk fietsen, het was helemaal plat, en lekker weer. De zon scheen, maar was niet zo heet dat we zaten te puffen, en zeker niet met het windje uit zee. We kwamen langs een aantal plekjes zoals strandjes, maar ook langs veel terrasjes en restaurantjes. Later bleken dat ook gewoon de dorpjes te zijn, La Torrecilla en Palo. Bij één van de dorpjes hebben we op een terrasje eerst maar eens een cappuccino genomen, die was weer ouderwets Spaans met een flinke dot slagroom. We namen er ieder twee en hoefden toch maar € 4,50 af te rekenen. Een beetje een raar bedrag, maar ik had toch echt vier gezegd, dus het zal wel met korting zijn of de jongedame achter de kassa kon niet tellen.We zijn verder gefietst en kwamen nog veel meer terrasjes en restaurantjes tegen, dus het zou op de terugweg niet moeilijk zijn om ergens te kunnen lunchen. Verder kwamen we nog langs meer leuke plekjes en hebben we ook wat foto’s gemaakt van bijvoorbeeld bootjes, maar ook van de rots Peñòn del Cuervo. Dat is een beschermd natuurgebied omdat daar een bedreigde plantensoort is aangetroffen.Na een klein klimmetje en het fietsen door een speciale fietstunnel door de berg kwamen we aan in Rincón de la Victoria. Die boulevard was ook alleen maar gevuld met restaurantjes, maar dan van een iets grotere en dus toeristische soort. Dus we besloten om te draaien en terug te gaan. We hebben daar nog wel even wat gedronken, dat hadden we na de koffie nog niet gedaan. Ik nam een caña en Piet een colaatje. Na ons drankje zijn we dus terug gefietst en zijn we in één van de dorpjes gaan lunchen. De soort restaurantjes dat ze daar hebben heeft een terras aan de kant van het dorp en allemaal aan de overkant van het fietspad een overkapping met daarvoor een BBQ in een klein bootje.
Op die BBQ worden spiesen met sardientjes en andere vis en inktvis geroosterd. Daar deden wij natuurlijk graag aan mee. We namen ieder een spiesje met sardientjes en samen een hele octopus van de BBQ. Die laatste kostte wel € 16,00, maar was ook erg lekker en bijzonder als hij zo wordt geroosterd. Piet nam witte wijn en ik Tinto de Verano, allebei erg lekker. Na de lunch zijn we terug gaan fietsen naar Malaga en zijn we eerst terug naar het hotel gegaan omdat ik last kreeg van mijn darmen. Op ons balkon hebben we nog wat gedronken voordat we weer de stad in gingen. Daar hebben we natuurlijk eerst onze fietsen ingeleverd en zijn we op zoek gegaan naar het huis van Picasso. Dat hebben we gevonden, maar we zijn er verder niet in geweest. We zijn ook op zoek gegaan naar het Museo del Flamenco, daarin zat namelijk de peña waar de show werd gegeven. Ondanks dat het museum maar tot twee uur in de middag open was ging de deur open en kon ik bij de beheerder twee plaatsen reserveren voor die donderdag. Natuurlijk heb ik dat meteen gedaan. Omdat we toch al heel de tijd op zoek waren naar dingen zochten we ook het straatjes van de hamam op, misschien wilde ik er toch wel een keer in gaan. Omdat we op korte loopafstand van de stad lagen gingen we weer even terug naar ons hotel voor omkleden en een klein beetje schrijven aan het reisverslag.
Toen we de stad weer in liepen kwamen we voor het eten terecht bij El Pimpi, een tent die hoog aangeschreven staat. We konden nog een plekje aan de bar bemachtigen, dus dat deden we maar, we hadden tenslotte geen zin in een officieel diner aan een tafel, maar na de zware lunch waren we meer op zoek naar een paar tapas en een lekker wijntje. Die tapas en wijntjes waren inderdaad prima, maar het personeel was verschrikkelijk chagrijnig. Het was er niet minder lekker om en samen maken we het toch wel gezellig. Na de tapas zijn we weer richting hotel gelopen en hebben we bij wijnbar Anyway vlakbij het hotel nog een flesje wijn als afzakkertje leeg gemaakt. Een leuke tent met vriendelijke bediening, we zouden die week maar eens proberen of we er ’s-avonds een keer zouden kunnen eten.
Woensdag 15 mei 30 graden, strak blauw, om 21:00 uur nog 24 graden
We zijn na het uitslapen en ontbijt op ons gemak naar het bisschoppelijk museum gegaan. Religieuze kunst is niet altijd ons ding, maar we willen ook wel iets cultureels doen in deze week en dit hadden we nog niet gedaan de vorige keer dat we in Malaga waren op onze rondreis door Zuid Spanje. Er stonden mooie beelden van Jezus, Maria en Jozef.
Toen een Nederlandse vrouw ons vertelde dat de tanden en nagels van voor waren en de ogen en tranen van kristal keken we er toch weer even anders naar. Dat hadden we nog niet eerder gezien. Na het bezoek aan het museum zijn we naar de Salamanca markt gegaan. Die was niet zo groot, en werd ook nog voor de helft gerenoveerd, dus daar was niet veel aan. We besloten dan ook maar naar de Mercado Central de Atarazanas, de grotere markt waar je ook verse vis kon eten. Dat hadden we de vorige keer ook gedaan, dus lekker en lekker bekend. We hebben dus weer heerlijk zitten genieten van garnalen en een soort kibbeling, natuurlijk vergezeld van een lekkere droge witte. Aan het einde van de lunch namen we ook nog ieder een oester, gewoon voor het lekker. Al met al drie wijntjes per persoon en een lichte lunch, het leven is goed in Spanje op een terrasje in de zon. En toen was het tijd om iets te doen wat echt jaren geleden was: we gingen naar het strand. Eerst naar het hotel om badkleding aan te doen, en handdoeken op te halen. Die konden we meenemen voor een borg van € 10,00 per handdoek, dus ik legde tijdelijk € 20,00 neer bij de receptie. Op ons gemak zijn we toen naar het strand gelopen en hebben daar ook weer € 10,00 neergeteld, nu voor twee strandbedjes en een parasol. Dat we zo laat waren mocht niet baten, maar toe maar. Als het veel meer was geweest hadden we het waarschijnlijk niet gedaan, maar dit bedrag was te overzien. We zijn zelfs ook allebei in zee geweest, het water was heerlijk als je er eenmaal door was. De eerste keer dat Piet terugkwam uit zee had hij natuurlijk weer zeewater ingeslikt. Hij doet het er om, nu “moest” ik weer twee blikjes bier kopen. Maar het was prima zo, een paar uurtjes en toen was de lol er al weer af. We zijn terug gegaan naar het hotel, ik kreeg mijn briefje van twintig terug en we liepen weer de stad in. We hebben nog even in de kathedraal gekeken. Daar waren we al in geweest, maar het kaartjes van het bisschoppelijk paleis konden we ook voor de kathedraal gebruiken, dus deden we dat ook maar even. Natuurlijk weer een kaarsje (digitaal) opgestoken voor de kids, ik kan het niet laten. Na het bezoek aan de kerk ben ik naar de hammam gegaan, ik had toch maar besloten om dat te doen omdat ik het toch wel lekker vind. Het was een Turkse uitvoering, dus met verwarmde stenen en plateau’s en een schaaltje om je wat af te koelen door kouder water over jezelf te mandiën. Het was heerlijk ontspannen, en ik had ook nog een massage van een half uurtje geboekt. Ook die was helemaal lekker, je wordt er erg ontspannen van. Na tweeënhalf uur was ik er klaar mee, en ben ik terug naar het hotel gelopen en ik was dus om half negen daar.
Piet is in de tussentijd wat rond gaan lopen en heeft een bezoek gebracht aan de kerk van de Santiago, Apostel de Malaga. Daar heeft hij natuurlijk weer mooie foto’s van gemaakt zodat ik dat ook kon zien. Daarna kreeg hij last van zijn voet en is hij via het centrum, en de berg van het fort Castilla de Gibralfora terug gegaan naar het hotel. Toen ik thuis was hebben we samen nog een wijntje gedronken op het balkon en zijn daarna gaan lopen voor het diner.We hadden het idee om bij de wijnbar Anyway te gaan eten, maar daar zat het helemaal vol, volgende keer misschien beter dus. We zijn weer door de tunnel het centrum in gelopen en daar bij Cortijo de Pepe terecht gekomen. De vorige dag waren we daar ook langs gelopen, maar toen was er geen plek aan de bar, alleen aan tafeltjes buiten.
En dat wilden we nou juist niet, veel liever deden we de Spaanse tapas manier, aan de bar en steeds wat bestellen. Deze keer lukte het wel, en we hebben heerlijk gegeten. Steeds verschillende tapas om te delen, en steeds ook een leeg wijnglas op de balie zetten om te laten vullen. Helemaal goed dus, prima tent en zeker de moeite waard om misschien nog wel eens terug te gaan.
Donderdag 16 mei 25 graden, strak blauw, begin van de avond sluierbewolking
We hebben op de intussen gebruikelijke tijd de wekker gezet, en zoals ook steeds gebeurd is waren we ook weer voor de wekker wakker. Zoals steeds lekker gedoucht, prima ontbijt en na het tandenpoetsen op pad. We gingen naar de botanische tuin die een stukje buiten de stad op een heuvel ligt.
Er gaat gelukkig een bus naar toe € 1,30 enkele reis per persoon vanaf de bushalte tegenover het terras van de Mercado Central de Atarazanas. Na een poosje rijden en veel (oudere) mensen opgepikt te hebben die naar de warenmarkt gingen, kwamen we aan bij de eindhalte vanwaar wij een kilometertje zouden moeten lopen. We stapten met meer mensen uit en een stelletje leek ook die richting op te gaan. We hebben even opgelopen, zij hadden geen Google Maps, en liepen daarom met ons mee. Het was een Iers stel, en ik heb lekker even lopen kletsen terwijl Piet ons de juiste kant op stuurde. Aangekomen in de botanische tuin kochten we natuurlijk een entreekaartje en gingen daarna meteen op het terrasje zitten voor cappuccino en iets lekkers er bij. Het werd apfelstrudel, met slagroom en ijs. Was niet heel goedkoop (€ 14,00), maar och, het is tenslotte vakantie. Na de koffie zijn we de tuin in gelopen, we gingen de historische tuin bezoeken. Daarbij kwamen we langs de grondleggers van de tuin en ook het kleine museum dat zij vroeger hadden ingericht. Het was een prima wandeling, soms ook een beetje omhoog, maar niet erg. We kwamen onderweg ook nog langs de mansion waar de familie destijds had gewoond en feesten hadden gegeven. We zijn ook de heuvel op gelopen naar het prieel met uitzicht op Malaga.
Na de wandeling en het slenteren door de tuin zijn we nog even voor een biertje op het terrasje gaan zitten. Daar kregen we ook nog olijfjes bij, dus prima plekje. En toen was het tijd om terug te gaan naar de stad, en we zijn dus terug gelopen naar de bushalte. Daar hebben we maar even hoeven wachten en waren we zo weer in Malaga stad. We zijn nog even naar Corte des Ingles gegaan, de Spaanse Bijenkorf. Je zou daar lekker kunnen eten en ik wilde ook even naar een nieuwe tas kijken, ik had nog wat geld en was wel toe aan een nieuwe. Maar voor én het eten én de tas zijn we niet geslaagd, beiden waren veel te duur. Dus we hebben maar niets gekocht. We zijn terug gelopen naar het restaurantje waar we de dag ervoor ’s-avonds hadden gegeten en namen daar weer een paar tapas en een lekker wijntje. We hadden nog bij andere restaurantjes gekeken, maar daar was niet veel aan. Na deze late lunch zijn we terug gegaan naar het hotel om even wat te schrijven en uit te rusten. En toen was het tijd om weer de stad in te gaan voor onze geboekte flamencoshow in de Peña Juan Breva. We werden redelijk achterin gezet, maar het was er niet zo groot en we zouden het wel zien. We kregen ieder vier tapas, maar dat stelde niet heel veel voor: twee stukjes worst, een stukje kaas en een stukje tortilla. Er was ook een drankje inbegrepen en we namen allebei een wijntje. Ook die was niet om naar huis te schrijven, maar het ging tenslotte om de show. De tweede consumptie (voor eigen rekening) namen we maar een biertje en een tinto de verano. We zaten naast een stel uit Engeland waarvan de man knap chagrijnig was, hij had verwacht om vooraan te zitten, hij deed voorkomen alsof hij de eerste was die de show geboekt had. Maar je hebt niets te zeggen, en zult moeten gaan zitten waar ze je plaatsen. En er zaten naast ons, aan de verste kant van het kleine podium, Spaanse mensen en die hadden er geen probleem mee. Maar de show was helemaal top, een gitarist, een zanger met een geweldige stem en een danser en danseres die zo fel dansten dat de vonken er vanaf schoten.
Vanaf het eerste moment ben ik gaan staan om alles goed te kunnen zien, daarom was het handig dat er niemand achter ons zat, ik kon mooi tegen de muur gaan staan en alles overzien. Piet nam het kleine cameraatje en ging aan de zijkant van een tafeltje voor het podium zitten, dus zag ook alles vanaf de eerste rang. Na de show zijn we terug naar het hotel gelopen en hebben we bij Anyway nog wat gegeten. Het eten en de wijn waren fantastisch, het advies was een droge moscatel. Ik twijfelde, maar zei dat hij de fles terug zou krijgen als hij zoet was (zoals wij moscatel kennen in Nederland).
Maar dat was niet nodig, het was een erg lekkere wijn. Er was wel een klein probleempje met de wijnkoeler: ze hadden er maar één . Maar we hebben die gedeeld met het tafeltje naast ons, hij kon zo mooi midden tussen onze tafeltjes staan. Piet nam nog een glas rode wijn bij het laatste vleesgerechtje en we kregen nog een zoete moscatel als toetje.
Vrijdag 17 mei naar Torremolinos 25 graden, wel veel meer wind
We hebben voor de verandering de wekker om acht uur laten aflopen, omdat we weer een uitstapje gingen maken, deze keer iets verder weg. De wekker deed wel zeer, want we gingen pas na half twee slapen en dan is acht uur wel vroeg. Na het ontbijt ben ik eerst even om de hoek bij de drogist blarenpleisters gaan halen, het ging niet helemaal goed met mijn hakken, die lagen een klein beetje open. Ook nog een pakje gewone pleisters meegenomen, die we bij ons hadden van thuis waren zo oud dat ze niet meer plakten. Daarna zijn we naar het VVV kantoor gelopen om te vragen welke bus we zouden moeten hebben, en waar de bushalte was. We moesten lijn M110 hebben en de halte was maar een klein stukje verder, naast het reuzenrad. Nadat ik paar kiosken voor kaartjes had gevraagd kwamen we uiteindelijk bij het juiste loket en kocht ik twee kaartjes voor € 1,70 enkele reis per stuk. De bus was er al snel en we stonden een half uurtje later in het centrum van Torremolinos.
Jammer genoeg gingen Piet zijn ogen steeds meer pijn doen, hij kon ze bijna niet open houden. Dat was omdat hij zijn hoofd en gezicht had ingesmeerd met zonnebrand en daarmee ook in zijn ogen had gewreven. We hebben dus maar eerst koffie gedronken, op een terrasje dat helemaal was overkapt en met zeilen zijkanten. Dat was op zich wel fijn want het waaide behoorlijk en dat maakte het niet zo warm, ook al omdat het nog vrij vroeg was. Maar lekkere cappuccino met slagroom, kosten € 6,00 voor vier bakjes, dus niet echt heel veel. Daarna zijn we een stuk gaan lopen naar het VVV kantoor aan het strand voor wat informatie, waaronder de bus terug. Die was gelukkig op ongeveer dezelfde plek dus dat zou wel goed komen. Daarna zijn we over de boulevard gaan lopen, eerst aan de zeekant, maar daar was niet heel veel aan omdat je steeds tegen de achterkant van de strandrestaurantjes keek. We zijn dus al heel snel over gestoken en aan de kant van de winkeltjes gaan lopen. De eerste beste winkel zag ik een korte broek voor weinig hangen, die heb ik maar meteen meegenomen, die van thuis was al een poosje kapot en wie weet zouden we wel weer een mooie zomer krijgen. Piet kocht meteen ook een zonnebril voor zijn zere ogen, dat zou vast helpen. En toen ook nog maar een bloesje, het lijkt wel of we in Spanje zijn. Vroeger deden we dat ook altijd, bloesjes voor weinig. Torremolinos lijkt ook wel een beetje op alle andere badplaatsen zoals Salou en Benidorm aan de kusten van Spanje: veel winkeltjes met allemaal hetzelfde, veelal gerund door Chinezen en allemaal spotgoedkoop. De kwaliteit is er dan soms ook wel naar, maar voor een dubbeltje op de rang zitten kan ook nergens. We zijn wat rond gaan lopen, zijn nog een kerkje binnen gelopen, maar hebben verder alleen langs wat winkeltjes geslenterd. Daarna was het tijd voor de lunch, en Piet moest ook de schaduw in, want ondanks het spoelen met water en de zonnebril bleef het linkeroog veel last geven. In een restaurantje waar ook aan een paar tafeltjes Spanjaarden zaten namen we paella. De serveerster had me kennelijk verkeerd begrepen, want uiteindelijk hadden we een portie paella om met tweeën te delen, terwijl ik eigenlijk bedoelde dat we voor twee personen paella wilden. En dat is toch anders, maar we hebben er niet veel van geleden. Met wat brood er bij was het prima te doen, vooral ook met de wijntjes erbij. Na de lunch zijn we richting bushalte gelopen om terug te gaan naar Malaga, Torremolinos is toch niet helemaal aan ons besteed, ondanks het leuke restaurantje met eigenlijk alleen maar Spanjaarden binnen, de luidruchtige buitenlandse toeristen zaten buiten op het terras. Onderweg naar het centrum voor de bus kamen we ook nog langs een winkeltje met een Spaanse eigenaresse die iets betere kwaliteit bloesjes had. Daar hebben we er ook nog twee meegenomen. Aangekomen bij de bushalte reed de bus net weg, omdat ik nog even naar een bloesje voor mezelf stond te kijken. Maar gelukkig kwam de volgende alweer na een klein kwartiertje, het duurt in Spanje allemaal niet zo lang, dus waren we snel weer op weg. We zijn uitgestapt in Malaga en doorgelopen naar Corte des Ingles, ik wilde toch nog even een keer naar een tas kijken, want had er de vorige keer toch wel mooie gezien. Na nog een paar keer kijken en vergelijken heb ik een maatje kleinere tas gekocht als ik eerst had bedacht, maar wel de rode. Ik kon ook nog een toeristenkaart halen waarmee ik 10 procent korting kreeg op de volgende aankoop. Ik deed nog een poging om eerst een paar leuke schoenen te kopen, en daarna de tas met de korting maar dat lukte niet helemaal (of eigenlijk helemaal niet). De schoenen pasten niet, ik verloor de toeristenkaart, maar kreeg wel weer een nieuwe. Uiteindelijk heb ik er niets aan gehad en bleek hij ook nog maar vijf dagen geldig te zijn. Wassen neus dus. Tijd voor een borrel, ook al na zo’n grote uitgave. Onderweg naar het hotel zijn we op een terrasje in een zijstraatje gaan zitten. Ik nam sangria en Piet een biertje, helemaal goed. Daarna zijn we via de supermarkt naar het hotel gegaan. Na het standaard uitrusten, even op balkon zitten en schrijven zijn we bij Pepa Y Pepe gaan eten, een tapas restaurant dat hoog aangeschreven stond in de Lonely Planet. Dat was ook te merken, het was er knetterdruk. Maar we hadden een mooi plekje en namen verschillende tapas en wijntjes. Vergezeld door de andere gasten en lekker kletsend was het weer een prima avond.
Zaterdag 18 mei 30 graden, wel veel wind
Het was onze laatste (halve) dag in Malaga. De wekker liep af om negen uur, ik heb tot die tijd geslapen. Daarna douchen en ontbijten, het standaard ritueel dus. Er was een groepje Nederlandse vrouwen die voor de verjaardag? van één van hen een klein ontbijtfeestje had georganiseerd, compleet met muziek en cava, dus het was wel gezellig. Na het ontbijt hebben we de tassen gepakt en hebben we uitgecheckt. De grote bagage ging in de bagageruimte, maar de kleine tas met de iPads werd achter de receptie weggezet. Dat was op zich wel fijn, dan staat hij toch een stuk veiliger. We zijn nog een keer de stad in gelopen, nu via de trap die langs de weg liep, dus niet via de tunnel. Die trap liep naar het kasteel via een andere ingang dan we de vorige keer het kasteel echt hadden bezocht.
Omdat het toch de laatste dag was hebben we niets meer gedaan, maar zijn we eigenlijk meteen op het terras van Granada 17 gaan zitten voor koffie. Daar zaten we lekker, en we besloten dan ook maar daar nog wat te drinken en een kleine lunch te doen. We namen een wijntje en ik wilde voor één persoon paella bestellen, om samen te delen, want voor twee personen was echt te veel, we hadden net het ontbijt op. In eerste instantie kon dat niet, maar toen ik dan zei dat we verder niets hoefden kwam de ober tien minuten later terug met de opmerking dat de baas het toch goed vond en werd de paella voor ons gemaakt. Nog een wijntje verder was het pannetje er en zaten we lekker te snacken. Bij het afrekenen bleek alleen wel dat ze ons de duurste huiswijn hadden gegeven, een beetje jammer, dat voelt dan toch weer niet goed, maar zal overal wel gebeuren. We zijn terug gelopen naar het hotel, hebben onze spullen opgehaald en zijn naar de bushalte gelopen. Fijn dat dat zo dichtbij het hotel was, scheelt een hoop lopen of taxikosten. De bus stond klaar, dus het verliep allemaal wel weer erg soepel. Aangekomen op het vliegveld bleek dat het goed was dat we vroeg waren, er stonden flinke rijen voor de incheckbalie. Wij hadden natuurlijk al ingecheckt, maar moesten onze grote rugzak inchecken. En daar waar ze daar in Nederland tegenwoordig bagage drop-off balies of automaten hebben was dat in Malaga niet zo. En natuurlijk stonden wij weer in de verkeerde rijd, achter de balie zat een nieuweling die echt bij alles wel er achteruit moest om iets te gaan vragen. Maar gelukkig hadden we de tijd. We leerden tijdens het wachten wel een trucje om te kijken of onze bagage niet te zwaar was: als er meer balies zijn kun je de bagage op een lege band zetten, de weegschalen staan altijd aan. Natuurlijk was onze bagage niet te zwaar, maar het gaf wel wat opluchting omdat je het natuurlijk nooit zeker weet. Thuis check je dat met je eigen weegschaal, maar die heb je in het buitenland (gelukkig ook maar) nooit. Voor ons stond een stel die wel heel gewiekst waren, en die er ook mee weg kwamen omdat de knul achter de balie nog onervaren was. De man zette de tweede koffer met het laatste stukje op de rand van de band, en die telde dus niet voor het volledige gewicht mee. Dus nog een truc geleerd. Toen de koffers er allebei echt oplagen scheelde dat zo’n 9 kilo, maar toen was dat stel al weg, en bovendien had de jongeman achter de balie het niet eens gezien. Nadat we de grote bagage kwijt waren moesten we natuurlijk nog door de security check, maar die rij viel gelukkig mee en we waren er dus relatief snel doorheen. We zijn toch nog even door de winkels gelopen en ik heb nog een geurtje voor Vaderdag gekocht en toen was het tijd voor een borrel. Na die borrel was het tijd om naar de gate te gaan. Er werd al geboard, dus we waren mooi op tijd. We hadden ook mazzel, want de derde stoel van ons rijtje bleef leeg, dus we konden ruim zitten. We hadden natuurlijk niet veel honger, maar hebben we allebei nog een drankje genomen en samen een klein bakje friet met kip nuggets gedeeld. Bij lange na geen haute cuisine, en natuurlijk veel te duur, maar toe maar. Terug in Eindhoven was de bagage er zo, en moesten we even op de bus wachten, maar ook niet te lang. Dus ook dat liep voorspoedig. De auto stond er ook nog, en er was niets mee gebeurd. Dus we waren al snel weer thuis in Den Bosch. Een prima weekje en zeker voor herhaling vatbaar.