Maandag 24 augustus
Voor de verandering maar weer eens ASOCIAAL vroeg uit de veren voor de tweede strandvakantie van dit jaar. Om halfvier ‘s-morgens zijn we vertrokken met een slaperige Patrick en Marike achterin. Ondanks de slaap toch maar wat gegeten bij Burger King. Om half-tien plaatselijke tijd zijn we geland, om kwart over tien waren we in het hotel. Lekker nog een hele dag voor ons. Na de welkomstinformatie zijn we ansichtkaarten gaan kopen, hebben we in het hotel gewisseld (100 Escudo’s is ƒ 1,15), ons onderkomen verkend en geluncht. Piet had voor 1000 Escudo’s gegrilde inktvis met groenten en aardappels en ik nam voor 850 Esc. spaghetti.
Een grote en een kleine bier kostten samen 600 Esc. dus dat is normaal. Het eten is zeker niet duur. Op de kamer hebben we een uurtje geslapen, het was toch wel erg vroeg. Daarna zijn we gaan eten. We zouden op tijd naar bed gaan en hebben alleen Patrick nog even gebeld. Bij de tijdsplanning sloop daar even een foutje in, we dachten dat het in Nederland negen uur was, maar het was elf uur. Patrick was niet blij met ons, hij had ‘s-morgens ook al niet meer geslapen vanwege zijn vakantiewerk. Wij gingen op de lokale tijd om half-elf onder de wol.
Dinsdag 25 augustus
Lekker uitgeslapen en niets gedaan dan aan het zwembad liggen. Natuurlijk voorzien van de nodige drankjes uit de zwembadbar. Het is in het hotel wel een stuk duurder dan daarbuiten. Met de eigenaar van de duikschool van het hotel (Herman) een duik afgesproken voor donderdag. Voorlopig maar één, eerst maar eens kijken hoe Piet zijn knie het houdt. ‘s-Avonds hebben we gegeten in een studentenrestaurant. Het was erg lekker alleen had Piet geen honger en kreeg hij een bord waar zelfs een student nog teveel aan zou hebben.
Woensdag 26 augustus
Vandaag de botanische tuin van Funchal. We namen de bus van tien uur zodat we de hele dag zouden kunnen rondlopen. Het is met het streekvervoer 1 uur rijden naar Funchal. Daar moesten we overstappen op de stadsdienst om naar de tuin te gaan. Onze mazzel, die bus was net weer weg. Onder het genot van een overheerlijke nectarine hebben we dus maar een halfuurtje op de volgende bus gewacht. De tuin is heel erg mooi, ook de vergezichten over de stad zijn adembenemend. Dat komt natuurlijk door de bergachtige structuur van het eiland. Nergens is een groot stuk vlak te vinden en dus kijk je bijna altijd een eind naar beneden, of tegen rotspartijen op. In de tuin hebben we lekker een koffie met cake en later een pilsje gedaan op een terrasje waar de pauwen komen kijken of er nog wat cake op de grond is gevallen. Terug naar Machico bleek wat moeilijker. De plaatselijke buschauffeurs hadden wat moeite ons te vertellen waar de opstapplaats van de streekbus was. Ik kreeg meer de indruk dat ze het niet wilden uitleggen. Uiteindelijk vertelde een ober uit een restaurantje waar we moesten zijn.
Donderdag 27 augustus
Voor de eerste keer gedoken. Piet moest na een kwartier terug vanwege zijn knie (jammer). Hij werd teruggebracht door Philippe samen met Henk-Jan die door z’n lucht heen was. Ik bleef intussen bij Leo en Carola die al vaker op die stek hadden gedoken en ervaren duikers zijn. Het is er erg mooi, mooier dan ik had verwacht. Geen koraal, maar grote rotsblokken waar erg veel dieren zich in verstoppen. We hebben een spiderkrab gezien (zijn lange poten in ieder geval) en allerlei soorten vis. Ook een octopus liggend en toen hij weg zwom. Ook een steenvis en een eenzame zeeanemoon. Verder zijn er ontzettend veel grote zee-egels. Na de lunch hebben we lekker aan het zwembad gelegen, het bevalt zo wel.
Daarna wat boodschappen gedaan en lekker in bad. Het heeft toch wel wat zo’n hotel voorzien van alle gemakken. ‘s-Avonds pizza gegeten, erg lekker met allemaal zeevruchten. Een lekker wijntje erbij (Monte Velho Branco) en koffie met Amaretto toe. Het leven is zo niet verkeerd.
Vrijdag 28 augustus
Deze dag hadden we uitgekozen om naar Funchal te gaan, ook omdat de markt op vrijdag het leukst schijnt te zijn. Dat klopt helemaal, wat je daar allemaal ziet is best wel leuk. Het is eigenlijk alleen groenten, fruit en vis, maar vooral het visgedeelte is leuk. De hostess had gelijk, je moet de Espada eerst proeven en daarna zien. Het ziet er niet uit, zoals je van een diepzeevis kunt verwachten.
Hij is helemaal zwart, heeft grote ogen en een hele rij scherpe tanden. Verder is hij een meter of anderhalf lang dus een hele knapperd is het niet. Cultureel is er in Funchal niet te beleven maar ze hebben wel leuke terrasjes. Niets gekocht, er zijn gewoon geen leuke souvenirs, ook voor ons zelf op de vensterbank zijn we niet geslaagd. We kijken nog wel eens verder in de loop van de vakantie en anders maar niet. We gaan het niet meer doen zoals in Istanbul waar we iets hebben meegenomen wat we eigenlijk niet leuk of mooi vonden. De prijzen in de winkels liggen ongeveer op hetzelfde peil als in Nederland. Om halfzes waren we weer terug in het hotel waar we lekker in bad hebben gelegen. Daarna zijn we lekker luxe gaan eten, terwijl het net zo duur was als in alle andere restaurantjes.
Zaterdag 29 augustus
Heel de dag hebben we aan het zwembad gelegen. ‘s-Avonds was er een festival in het dorp met vuurwerk en heel veel mensen in het centrum. Heel de dag waren ze al klappers (het leken wel bommen zo’n herrie) aan het afsteken. De voorbereidingen waren al heel de week bezig, maar op deze avond konden we pas echt zien wat ze al die tijd hadden gedaan. In de bergen hadden ze op verschillende plaatsen stellages gemaakt met vuurbollen die een boot of een kruis uitbeelden. Dat brandt wel lekker lang en het was dan ook erg leuk om te zien. Ook omdat er niet al te veel toeristen tussen de mensen stonden (ja wij natuurlijk weer wel). Aan de boulevard werd intussen vlees op grote spiesen verkocht, het waren eigenlijk gewoon boomtakken. Die spiesen konden dan op grote BBQ’s in de straten worden gebakken. Samen met het ook daar vers gebakken brood zag het er wel lekker uit, maar we hebben het maar niet gewaagd. Na het eten en het vuurwerk hebben we op het kerkplein, voorzien van een groot glas bier, gewacht op het optreden van de plaatselijke toeterclub. Die begonnen pas om tien over elf, dus na drie nummers hadden we het wel gezien. Ook onze oren hadden het toen al wel gehad, ze moeten nog wat vaker oefenen, maar ze hadden in ieder geval wel plezier en dat is toch het belangrijkste bij muziek maken.
Zondag 30 augustus
We doen weer eens een zwembaddag, we zijn tenslotte hier voor onze rust. ‘s-Avonds was er een processie door het dorp. De gelegenheid was ons niet bekend, maar het was wel speciaal.
De mensen zijn de hele middag bezig geweest om het midden van de straat te versieren met bloemen. Ze legden ze op de grond in verschillende patronen, in de vorm van een kruis, maar ook zomaar ruiten en cirkels. Toen de mis was afgelopen liepen de mensen in processie het dorp rond. In die stoet liepen oudere mannen en vrouwen met grote kaarsen en ook jongens en meisjes in communiekleren. Die liepen naast het bloementapijt, de priester met het kruis liep onder een baldakijn over de bloemen. Eigenlijk zonde, maar daar lagen ze er voor. Op de plaatsen waar de processie langs kwam was het, op de muziek van de harmonie na erg stil. (En zo hoort dat ook).
Maandag 31 augustus
Ja hoor, weer zwembad. In ieder geval voor Piet heel de dag. Ik ging na de middag duiken bij een grote klip met een vreemde buddy. Dat is wel wennen, ik werd aan Henk-Jan gekoppeld, een hele aardige jongen die we ook al een aantal keren aan het zwembad hadden gezien en mee gesproken hadden. Erg mooie duikstek weer, maar ik had niet anders verwacht. ‘s-Avonds oma maar even gebeld, die was jarig en dat is altijd wel erg leuk. Bellen gaat hier prima met een muntje en een scopekaart.
Dinsdag 1 september
Eindelijk weer eens wat gedaan. We komen steeds meer tot de conclusie dat het wel lekker is voor een keer om uit te rusten, maar dat alleen maar zwembad en/of zee niet meer voor ons is weggelegd. Op stap met de bus om de Westtoer te doen. Het is een prachtig eiland, heel erg groen met verschrikkelijk indrukwekkende kusten. Soms als je met de bus langs zo’n kustlijn rijdt heb je het idee dat je naar beneden valt. Wanneer dat zou gebeuren hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat je er veel last van hebt, overleven doe je het volgens mij niet. We zijn dwars over het eiland heen gegaan en zijn vaak bij “a beautiful viewingpoint” uitgestapt om foto’s te maken. Leuk en toch ook ontspannen. Na de lunch konden we ook nog even snorkelen, we zijn in een gemeente zwembad gegaan dat wel erg speciaal was. Het was namelijk een stuk zee dat was afgezet en steeds werd volgepompt met vers zeewater. Op sommige plaatsen kwamen de golven ook over de randen heen, erg spectaculair om te zien. Een gedeelte was niet afgezet en daar zwom je als het ware in een baai. Daar hebben wij gezwommen en gesnorkeld, erg mooi maar wel veel stroming. Het zwembad was voorzien van kleedhokjes, garderobe en speciale instappen voor kleine kinderen. En dat allemaal voor 100 Esc., daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren.
Woensdag 2 september
Na een zeer vermoeiende dag (maar niet heus) doen we van pure vermoeidheid maar weer een zwembaddag. Wel hebben we weer een nieuwe activiteit gevonden. Vanaf de pier is het goed snorkelen langs de rotsen.
Donderdag 3 september
Aan het zwembad lammen, snorkelen, eten en drinken. Wel wat rustiger dan de gemiddelde zomervakantie. Tijdens het snorkelen tussen de middag is Piet vader geworden van een guppy. Hij zwom zeker 150 meter achter pappie aan, in de bubbels die werden gemaakt door de vinslagen. Kennelijk was dat erg leuk, want hij bleef maar in die luchtbelletjes zwemmen.
Vrijdag 4 september
Echt alleen maar zwembad, de zee was te ruw om te snorkelen. Ik heb wel een leuke foto gemaakt van Piet die een fractie van een seconde daarna tot op zijn bot toe nat was. Piet heeft besloten toch maar mee te gaan duiken naar de zeebaarzen. Het snorkelen gaat ook al heel de week goed en de duik afbreken kan hij altijd nog als dat nodig mocht zijn.
Zaterdag 5 september
FANTASTISCH!!! ‘s-Morgens eerst de spullen in de bus geladen, daarna van de bus in de boot en toen konden we op weg naar Funchal waar we de rest van de groep gingen ophalen. Het is toch een klein uurtje varen maar wel lekker, de zee was kalm en de zon scheen overheerlijk. Nadat de andere mensen waren gearriveerd voeren we een stukje terug om naar onze duikstek te gaan. Daar aangekomen in het pak gehesen en onder water dan maar. We waren nog niet lang onder toen het hoofddoel van onze duikdag in zicht kwam: zeebaarzen van minstens een meter lang.
Ze zijn nog net niet tam, maar wel zo rustig dat je ze bijna kunt aanraken. We hoefden ze ook niet te gaan zoeken, ze kwamen vanzelf naar ons toe. Natuurlijk was er ook veel andere vis, maar die baarzen waren toch wel erg speciaal. Na de eerste duik hebben we op het strandje geluncht en bij een restaurantje nog een kopje koffie gedronken. Toen na een lekker lange rustpauze weer in het pak voor de tweede duik van deze dag. Deze keer was er erg veel stroming en kostte het dus veel moeite om bij de juiste plaats te komen. Weer kwamen de zeebaarzen ons opzoeken. Jammer genoeg was ik na een half uur al door mijn lucht heen en moesten we dus naar boven. Bij één duiker viel dat niet goed, die weet kennelijk niet meer dat er een gouden regel is: je gaat als groep naar beneden, maar ook naar boven. Jammer als je dan nog genoeg lucht hebt om nog even beneden te blijven, that’s all in the game. Na de duik de mensen van Funchal weer teruggebracht en wij weer op weg naar Machico met de boot. Dat viel even tegen, de zee was een stuk ruwer en we werden dan ook flink door elkaar gehusseld en kleddernat van de golven die over de boot kwamen. Het werd zelfs op den duur koud, maar we hebben het overleefd. Bekaf weer terug in het hotel. Eerst maar in bad en daarna op ons gemak eten. Lekker op tijd naar bed, het was leuk maar vermoeiend.
Zondag 6 september
Laatste hele dag op madeira, lekker rustig aan. Morgen is het afgelopen met het lammen aan het zwembad en we zijn er nu aan gewend, dus nog maar één keer profiteren.
Maandag 7 september
Terug naar huis. Gelukkig vliegen we niet zo vroeg en kunnen we dus eerst op ons gemak ontbijten. Daarna rustig naar het vliegveld, daar nog wat in het zonnetje gezeten en dan maar terug. Het is toch een leuke vakantie geweest en madeira is zeker de moeite waard om er nog eens een keer een weekje naar terug te gaan. Al is het maar voor het duiken en de gemoedelijke sfeer in Machico.