Zondag 5 april
Op een onmogelijke tijd op moeten staan (om 2 uur op om om 3 uur op Schiphol te kunnen zijn, ‘s-nachts dus). Na een vlucht van 5,5 uur arriveerden we op vliegveld Ovda, midden in de woestijn. Bij de landing zeiden ze dat de temperatuur 16 graden was, en dat klopte ook wel, het was best fris. Wat moet dat worden, we zitten midden op de dag in de woestijn, aan zee zou het dan wel nog kouder zijn. Daarvoor zijn we toch niet gaan vliegen? Een uur met een busje verder waren we in eilat en daar was de temperatuur een stuk beter, ongeveer 30 graden. Aangekomen in het hotel begon de ellende weer. De manager vroeg ons of we 3 nachten in een ander hotel wilden verblijven. Dat was een 4-sterren hotel op basis van halfpension. Daar hadden we dus geen zin in, hij moest maar andere slachtoffers gaan zoeken, dit hotel is prima. In de middag een beetje eilat verkend, kaarten gekocht en gegeten. Het is hier wel heel erg duur. Daarna zijn we vroeg gaan slapen, het was een lange dag.
Maandag 6 april
Gisteren hebben via de voice-mail op de hotelkamer gehoord dat we om 8.15 opgehaald zouden worden door de duikclub. Gelukkig zaten we om 9 uur nog in de hal. Na een telefoontje kwamen ze er achter dat ze ons waren vergeten. Het is weer ouderwets zoals in Kenya. Het zal wel in de soort sport zitten. Op de duikclub kwamen we er achter dat we eerst nog een refresh-duik moesten maken. Geen hele dag Coral Island dus. Bij het maken van de duik kwamen we er achter dat je in warm water, met volle bepakking, niet echt gemakkelijk onder water komt. Ik moest zelfs stenen in mijn jacket bij hebben. Ook Piet vertelde moeite te hebben met naar beneden gaan. Na de duik lekker terug naar het zwembad van ons eigen hotel.
Dinsdag 7 april
De dolfijnenduik was erg indrukwekkend, ondanks de commercie er omheen. We mochten maar een half uurtje onder water blijven en we hadden allemaal nog minstens 100 bar in onze fles. Zonde, maar de volgende groep moest er in. De dolfijnen zaten in een afgezet gebied van de zee. We moesten door een poortje in de netten om in het gebied te komen.
Daarna zwommen we een stukje het reservaat in en gingen daar op de grond (proberen) stil te zitten. Je hoorde de dolfijnen aankomen voor je ze zag. Het welbekende hoge geluid. Daarna kwamen ze langs, ze zijn bloedsnel en zwemmen zo met z’n drieën tussen je door. Ik had geen benul om mijn hand uit te steken, anders had ik ze zonder moeite kunnen aanraken. Na de duik hebben we nog wat in eilat gewandeld en een broodje gegeten. Dan maar weer terug naar het zwembad (das nou vervelend) . Na het zwembad ben ik heerlijk in de sauna geweest, het is er prima verzorgd.Piet lag in de tussentijd lekker in bad. Op de kamer stond een welkomstpakketje van wijn en verschillende soorten snoepjes.
Woensdag 8 april
Het is vandaag 31 graden, niet verkeerd dus. We gaan heel de dag duiken, ik ben benieuwd hoeveel kilo ik nou weer mee moet nemen om nou eens echt fatsoenlijk naar beneden te kunnen. (Het werd uiteindelijk 16 kilo). Om half negen waren we op de club. Om 10 uur gingen we naar de Japanese Gardens met G’lat (ik hoop dat ik het goed schrijf), degene die ook de refresh met ons heeft gedaan. Het waaide verschrikkelijk hard en we zagen de bui dus al weer hangen. Aangekomen in het natuurreservaat kregen we een korte instructie over wat wel en niet te doen onder water (geen mes en handschoenen) en hoe we het best te water konden gaan. Er waren twee pieren waar aan het einde een “gewoon” trapje zat. Daar gingen we er in en zouden er ook weer uit komen. Met een wind van 25 knopen valt het niet mee om je vinnen aan te doen. Het is nog veel moeilijker om weer uit het water te komen. De golven helpen niet mee als je met je gezicht naar het trapje er uit wil om de uitrusting te beschermen. Je wordt dus knap pijnlijk op dat trapje gesmeten, maar niet zo dat je gelijk rechtop staat. Dat was dus weer door twee man uit het water gesjord worden(lekker elegant). Overigens was het onder water fantastisch. Het is inderdaad net een tuin, een stukje wit zand en dan weer een bergje koraal in heel veel verschillende soorten en maten. Vooral de grote tafelkoralen waren geweldig om te zien, je zou er zo aan plaatsnemen voor de lunch. Na de duik terug naar de duikclub. We hebben tot de tweede duik daar lekker aan het zwembad gelegen, wel niet zo luxe als bij ons eigen hotel, maar we hadden een lekker plekje in de zon, uit de wind.
Om 2 uur zouden we de tweede duik maken naar Mozes Rock. We deden dat niet met alleen G’lat, maar met nog twee stellen. Een stel uit Finland en een stel uit Spanje. Weer gingen we naar hetzelfde reservaat (met hetzelfde verhaaltje) , maar nu doken we naar een andere plaats. Ook dat was weer prachtig, nu wat meer en grotere vissen. Bij het verlaten van het water (weer op die pier met die harde wind) had ik deze keer lak aan de fles en liet mij lekker door de golven op mijn kont op de onderste trede van het trapje zetten. Dat ging een stuk simpeler dan vanmorgen, ik kon zelfs bijna alleen overeind. Lekker nog even gebabbeld met onze mededuikers over waar zij al waren geweest en zo. We kwamen er achter dat we op dezelfde dag naar Coral Island zouden gaan, dus dat zou wel gezellig worden. Om 5 uur weer terug naar ons hotel. BEKAF dus, fijn zo’n zonvakantie.
Donderdag 9 april (34 graden)
Vandaag gingen we naar Petra in Jordanië. Drie landen in één vakantie heeft wel wat, het zou alleen niet in één week moeten worden gepropt. Om 5.45 werden we opgehaald (vakantie??) . We hadden in ieder geval een pak koekjes en twee flessen water meegenomen. Jammer dan, aan de grens gewoon weggooien, er mag geen eten of drinken over de grens worden gedragen. Aan de Jordaanse kant zeker weer nieuw kopen?. Gelukkig vergaten ze de koffie bij de grens af te rekenen, dus de prijs van het water hadden we al weer terug. Inbegrepen was een ontbijt in een hotel in Accaba, dat was wel weer erg lekker. Met een Jordaanse bus en gids gingen we weer verder. De gids bleef maar vertellen, terwijl de helft van de bus lag te doezelen of naar buiten zat te kijken. Hij wist wel heel veel en was niet boos op de mensen die niet luisterden (aardige vent).
Na een rit van twee uur hebben we 3 uur gewandeld door de kloof en in het oude dorp. Het is allemaal heel erg indrukwekkend, vooral gezien in de tijd waarin dit gerealiseerd is (400 jaar voor Christus). De gids, die ook onderzoeker is, vertelde nog een verhaal over iets dat hij had ontdekt. Hij beweerde dat alleen een heel dun laagje hard is en dat de berg verder bestaat uit los zand. Vraag is hoe dan de huizen en heiligdommen gebouwd konden worden. Ik weet niet of ik hem moet geloven, hij kwam wel met overtuigend bewijs, maar dat kan ook alleen op dat plekje zijn geweest. Na een lekker buffet als lunch deden we een venijnig klimmetje (met dank aan Bram uit India). Weer met een rood hoofd de bus in, de medepassagiers maar even uitgelegd dat het hoofd niet ontploffen zal. Nog even langs de bazaar van een vriendje van de gids. Daar wisselde onze Nederlandse host Jordaanse munten voor ons, dus die hebben we ook weer. Bij de Israëlische grens duurde het weer even en werden we weer eens ondervraagd: Do you carry a weapon?. Maar geen flauwe opmerkingen gemaakt. Om 19.45 terug in ons hotel in eilat. Weer kapot, wanneer gaan we eens uitrusten??
Vrijdag 10 april
Pesach begint, voorlopig merken we er niets van. We zitten lekker op een boot onderweg naar een mooie duikstek in Egypte. Samen met de twee stellen waarmee we al eens hadden gedoken. Gezellig even kletsen. Na 2 uur varen kwamen we aan op de bekende plaats. Uitrusting aan en hop onder water met die hap. Het is er fantastisch mooi. We hebben bijvoorbeeld een heel mooie blauw-grijze murene gezien. Na een duik naar 24 meter terug op de boot. Over 3 kwartier weer klaar staan voor de tweede duik. Intussen waren ze op de boot begonnen met het maken van de lunch. Het rook goed, maar we kregen niets, eerst weer onder. Nu bleven we op een meter of 10. Ook daar was het erg mooi, veel verschillende koralen en vissen. Uiteindelijk bleven Piet en ik alleen over, echte buddy’s dus. Toch de boot weer terug gevonden. Toen we aan boord kwamen stond de lunch voor ons klaar. Kip en worstjes op de barbecue en vers brood en salades. Heerlijk gegeten. Ondertussen voer de boot weer terug naar Israël en namen wij maar een pilsje, nu kon het weer.
Het is feest in Israël, Pesach en daarna Passover. We gingen op weg om te eten, geen restaurant te vinden dat open was. Uiteindelijk een gevonden. Daar hebben we zitten wachten, totdat ze steeds andere mensen gingen helpen en we maar zijn weggelopen. Een tweede restaurant dat open was, leek ons wat vriendelijker, en dat was ook zo. Het was er alleen gillend druk. We hebben 3 kwartier moeten wachten voor we konden bestellen en toen nog een uur voordat ons eten kwam. Als we niet kwaad waren geworden hadden we nu misschien nog zitten wachten. Het was in ieder geval lekker weer en lekker eten. Daarna hebben we nog even naar Sandra gebeld, die was tenslotte jarig. Het was in Israël 11 uur en 29 graden, in Nederland 10 uur en een stuk kouder.
Zaterdag 11 april(43 graden)
We doen vandaag een zwembaddag (hè, hè eindelijk rust). Er is maar één ding niet goed en dat is Passover. Er mogen geen gistprodukten worden gebruikt, dus dat betekent geen brood, maar toostjes bij het eten, maar vooral geen alcohol. En een koud pilsje is toch wel erg lekker bij deze temperatuur. Tussen de middag even naar de boulevard gelopen om te kijken hoe warm het nou eigenlijk was, bovendien hield ik het niet meer uit aan het zwembad, zo warm was het. De thermometer op de boulevard wees 43 graden aan. Toch maar weer terug naar het zwembad. Ook toen we ‘s-avonds gingen eten kregen we geen bier. We hebben het wel gered, maar toch. Je zult hier een week later komen, dan kun een hele week alleen maar fris drinken. Wij hebben het in ieder geval waanzinnig goed naar ons zin gehad. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Alleen gaan we dan niet meer zoveel doen, maar echt uitrusten.