Vrijdag 27 april
Even een weekend eruit was de bedoeling, en waarheen dan beter als naar Parijs. We moesten tenslotte toch nog een keer terug na ons vorige bezoek van september 2010. Musee D’Orsay hadden we te laat ontdekt en waren we toen dus niet meer aan toe gekomen. Al heel snel had ik het hotel geboekt dat we de vorige keer ook hadden. Vervoer was verder niet interessant, we gingen met de auto. Wel voor de zekerheid de Europese versie van het navigatie systeem op de iPhone aangeschaft. Omdat het hotel goedkoper was als we drie nachten zouden gaan zijn we op vrijdagmiddag vanuit Eindhoven vertrokken. We waren eigenlijk in no time in Parijs. We hebben even moeten zoeken omdat de straat van ons hotel zelf niet in het navigatiesysteem stond en we dus een straat in de buurt moesten opgeven. Maar ook dat duurde nog geen kwartiertje. Aangekomen in het hotel hebben we eerst de koffer in de hal gezet, en zijn daarna de auto gaan parkeren. Bij het hotel zelf zit geen parkeerplaats, maar rondom het hotel kun je heel het weekend gratis parkeren. We vonden na een aantal keer rondrijden nog een klein plekje. We waren er en zijn snel naar de kamer gegaan. Deze was kleiner dan de vorige keer, maar verder prima met een mooie badkamer en alles wat we nodig hebben. En na het uitpakken van de paar kleren die we bij ons hadden zijn we snel naar de bar gegaan voor wat drinken. Daarna zijn we, op tip van de receptionist, naar een klein Italiaans restaurant in de buurt gegaan. Was eenvoudig, maar verder prima. Flesje wijn bij de pasta, cognac en port er na (zonder toetje). We kregen van het huis er nog een glas bij, dus uiteindelijk hadden we onze alcoholische calorietjes er wel weer in zitten. Toch namen we “thuis” nog een afzakkertje, goede tradities moet je tenslotte niet afbreken of zelfs maar verminderen.
Zaterdag 28 april
We zijn om acht uur opgestaan en na het douchen gaan ontbijten, het was weer lekker druk. Maar gelukkig is er plaats genoeg, en worden de zaken keurig aangevuld. Na het eten zijn we gaan lopen naar het zo bekende metrostation en heb ik twee twee-dagen kaarten gekocht, en ook maar een setje van tien kaartjes voor de laatste dag.
Als allereerste gingen we naar Musee D’Orsay, daar waren we tenslotte voor gekomen. Toen we aankwamen was het uitzicht niet zo fraai: een heel lange rij, en we hebben zeker een half uur in de rij gestaan om kaartjes te kopen. Het museum was werkelijk prachtig. Veel zalen met mooie stukken, en een midden galerij met vele mooie beelden. Ze hebben er een grote collectie van Van Gogh, Renoir en Monet. Echt mooi om te zien, en de lol is dat we ook steeds vaker herkennen als het een van die schilders is. Ook de beelden van Rodin waren ruim aanwezig, al tijd een genoegen om naar te kijken. Nadat we lang de tijd hadden genomen om zowat alles te bekijken, en natuurlijk ook al koffie hadden gedronken zijn we verder gegaan. Toen we buiten kwamen bleek het niet zo’n lekker weer te zijn. We konden nog net een paar foto’s droog maken. We wisten natuurlijk dat de weersvoorspelling slecht was, het zou namelijk gaan regenen. Maar daarom hoeft het nog niet echt te gebeuren. We zijn eerst naar de wijk gegaan waar de Opera ligt, maar toen we daar aankwamen begon het echt te regenen en zijn we eerst gaan lunchen. In een tentje op de Rue de Clichy, op het terras onder een warmtelamp en achter plastic. We namen lekker een wijntje en Piet een soepje en ik toast met gerookte zalm. Was allemaal prima. Na de lunch zijn we met de paraplu’s op naar Musee L’Orangerie gegaan, beter om tijdens slecht weer binnen te zijn, en te hopen dat het op een ander moment droog is. Dat betekende dat we de Opera maar voor een later moment zouden bewaren. In het museum waren de zalen met de grote schilderingen van Monet met de waterlelies heel erg mooi. Hij had acht schilderingen gemaakt, van zonsopgang tot en met de nacht. Met allemaal hun eigen kleuren en accenten. Er zijn twee aparte zalen, op zijn eigen aangeven gebouwd en dat betekent dat het allemaal erg past. De rest van museum heeft natuurlijk ook mooie stukken, hoewel het op zich niet zo groot is. We hebben Picasso’s gezien zoals wij ze niet kennen: meer portretten die ook gewoon mensen zijn. Er was ook een tijdelijke expositie van een kunstenaar die ging over kunst en muziek. Sommige zaken konden we wel plaatsen, maar van anderen hadden we allebei het idee dat je er wel een muzieksleutel bij kunt zetten, maar dat het dan nog geen relatie heeft. Na het bezoek aan het museum zijn we terug gegaan naar het hotel, het was wel weer mooi zo. In de bar van het hotel namen we natuurlijk een drankje en heb ik geprobeerd iets aan het reisverslag te doen (helaas niet gelukt). We hebben daar ter plekke ook het restaurant voor die avond uitgezocht, het werd L’Ardoise. Omdat in de Planet stond dat het restaurant populair was hebben we maar even een telefoontje gepleegd om te reserveren. En naar later bleek was dat maar goed ook, de meeste mensen die na ons binnen kwamen hadden gereserveerd, en we hebben ook mensen zien wegsturen omdat er geen plaats was. Al snel na het reserveren zijn we op pad gegaan, het zou misschien ook nog wel even zoeken zijn. Dat laatste viel mee, dus we waren te vroeg. Was geen probleem, we kregen een mooi tafeltje toegewezen. De grap was wel dat het restaurant zo klein was, en zo populair dat ze zoveel mogelijk tafeltjes hadden geplaatst. Dat betekende dat als je op de bank zat je eerst het tafeltje moest wegschuiven om te kunnen gaan zitten. Maar het eten was erg goed, er was een keuzemenu van drie gangen voor Euro 36,00. Flesje wijn erbij en het was weer compleet. Het was in zeker goed en gezellig. Natuurlijk namen we thuis in het hotel nog een afzakkertje. Prima dag en avond dus! Voor het slapen gaan het dekbed uit de hoes gehaald, het is veel te warm op de kamer voor een dekbed.
Zondag 29 april
Veel beter geslapen allebei, een dekbedhoes is dus voldoende, ik vraag me dan wel af hoe warm het dan in de zomer is. Het zal dus niet voor niets zijn dat elke kamer van airco voorzien is. Na weer een druk, maar prima ontbijt zijn we gaan lopen. Nu was het echt slecht weer, het regende volop. Regenjasjas en parapluutje werken prima, dus niet veel aan de hand (hoewel we natuurlijk liever in het zonnetje lopen). We zijn eerst naar het Grand Palais gegaan, daar wilden we graag het glazen dak bewonderen.
Toen we daar aan kwamen was het allemaal erg verwarrend: links en rechts waren ingangen voor tentoonstellingen, en de midden ingang (die van het dak) was nog gesloten. We hoorden dat die om 11.00 uur open zou gaan, dus gingen we eerst op weg naar de Opera. Onderweg daar naar toe hebben we foto’s in de regen gemaakt van de brug Alexander III. Vervolgens via de Place de la Concorde naar de Opera. Volgens de Lonely Planet zouden we daar met onze kaartjes van Musee D’Orsay gratis naar binnen mogen. Net niet gelukt, maar wel drie Euro korting. En hoewel we daarvoor onze entreetickets van D’Orsay voor moesten inleveren vond ik het toch wel de moeite waard om zes Euro te besparen. De Opera is werkelijk prachtig, een entree waar je U tegen zegt, een fantastische Grand Foyer en een heel mooie zaal met veel loge plaatsen. We konden daar allemaal in kijken en foto’s van maken. En omdat dat het enige plekje was waar we tot op dat moment foto’s van mochten maken hebben we dat ook volop gedaan. Toen we uit de Opera kwamen was het intussen droog geworden, en begon zelfs de zon te schijnen. Dat was een goed moment op naar Place des Vosges te gaan, het oudste plein van Parijs. Het was wel mooi, maar de gebouwen rondom waren allemaal hetzelfde en helaas waren de winkeltjes dicht (het was tenslotte zondag). Gelukkig waren de foto’s voorzien van een mooie blauwe lucht met wat witte wolken, dus helemaal goed. Na al dat bezichtigen en lopen werd het tijd voor wat te eten en te drinken. Dat was in restaurantje L’Arsenal waar we allebei een tosti namen, Piet een Croque Monsieur en ik een Croque Madame (ieder dus een tosti en ik de variant met een gebakken ei erop). Een glaasje wijn erbij was helemaal prima, en na het nuttigen en afrekenen van al dat lekkers konden we weer verder. Omdat het reserveren van een restaurant toch wel goed bevallen was deed ik dat maar weer. Nu voor restaurant Le Coupe-Chou. En omdat we toch wel graag het Art Nouveau dak van het Grand Palais wilden zien zijn we daar naar toe terug gegaan. We kochten voor acht Euro ieder een kaartje, en toen we binnen kwamen bleek het te gaan om een beurs voor oude boeken en prenten. Maar we stonden in ieder geval onder het dak . Omdat we niet zo heel veel hebben met oude boeken, die overigens wel heel veel waard waren, het was niet zomaar rotzooi, waren we al heel snel uitgekeken en liepen we weer naar buiten. Omdat het lekker weer was geworden zijn we met de metro naar de Moulin Rouge gegaan. Daar hadden we ooit wel eens een show gezien, maar het geheel alleen maar in het donker gezien. Nu dus in het licht, en we waren niet de enigen. Er stond een aardig groot aantal toeristen ook foto’s te maken van de molen op het dak. Piet wilde graag er omheen gaan lopen, en dat hebben we dan ook gedaan. We kwamen op een brug uit die boven het kerkhof van Montmartre ligt, en konden zo een blik werpen op de graven van ongetwijfeld bekende Parijzenaren. Helaas voor ons zagen wij geen bekende namen. Toen we doorliepen kwamen we langs een aantal kroegjes, en dat was dan maar gelijk een goede reden om een biertje bij de Lux Bar te gaan doen. Omdat we de auto naar de parkeergarage zouden brengen hebben we er maar een genomen. Terug in het hotel hebben we de autosleutels gehaald en hebben we, met behulp van onze Navigon, de parkeergarage gezocht die het dichtst bij het hotel was. Gelukkig was die ook het dichtst bij het metrostation, dus daar hadden we de volgende dag ook nog plezier van. Omdat het restaurant niet heel dichtbij was zijn we gelijk gaan opfrissen en hebben we dezelfde gang naar het metrostation gemaakt als die we steeds moeten doen. Aangekomen bij de plaats waar het restaurant was waren we natuurlijk te vroeg. Om de tijd te doden zijn we nog even naar de Seine gelopen, het uitzicht op de Notre Dame was weer prima. Hebben we die ook weer een keer gezien. Op tijd terug gegaan naar het restaurant. Dat was heel erg leuk, met veel verschillende plekken waar je kon eten. Het leek een heel groot herenhuis waar ze de grote kamers hadden voorzien van tafeltjes en stoeltjes waaraan je kon zitten om te eten. We namen eerst maar een borrel vooraf, en ook hier hadden ze een soort keuzemenu. Helaas was de keuze niet zo groot, en een blik op de a-la-carte kaart leverde ook niet veel anders op. Maar het eten was verder heel erg goed, en de fles Beaujolais die we erbij hadden besteld was excellent. Al met al een prima diner. Ik heb wel geleerd dat je in een goed restaurant in Parijs prima het water kunt drinken dat ze erbij serveren, ik heb er niets van overgehouden. Omdat we vol zaten hebben we geen koffie meer genomen, en we hadden zelfs het idee om in het hotel geen afzakkertje te nemen. Toen we vlak bij het hotel waren heb ik voor Piet nog een blikje bier gekocht in een winkeltje, dat heeft hij op de kamer voor de helft op, maar toen was bij mij het licht al uit.
Maandag 30 april
Maar weer de wekker gezet om acht uur, dat is tenslotte een mooie tijd voor een stedentrip, en bovendien wordt het ’s-avonds helemaal niet zo laat. Na het ontbijt zijn we uit onze kamer uitgecheckt en hebben we de rekening betaald. Die viel mee, ze zijn wel wat zaken van de bar vergeten. Dat is allemaal niet zo erg, we moesten toch weer 321 Euro afrekenen en dat is wel genoeg. Want ook op andere plekken waren we wat geld kwijt, Parijs is nou eenmaal niet de goedkoopste stad van de wereld. We hebben de koffer in de bagagekamer gezet, en de aktetas met iPad en notebook in de auto in de parkeergarage zodat we lekker konden gaan lopen. Met de metro wilde we naar de Saint Augustines kerk gaan, maar toen we bij Saint Lazare metrostation uitstapten in de veronderstelling dat we daar moesten overstappen bleek dat we ondergronds naar de kerk konden lopen. De kerk was niet heel bijzonder, maar goed om gezien te hebben. Helaas hadden ze geen kapel voor Maria dus heb ik er geen kaarsje opgestoken. Maar we waren ook wel voor ontspanning in Parijs, dus eerst maar een bakkie koffie. Er was een mooi terras waar we in de zon zaten, maar de koffie was niet echt om over naar huis te schrijven. We bestelden koffie met melk, en die kregen we dan ook. Er zat zoveel melk in dat de koffie zowat koud was. Bovendien was de prijs ook niet helemaal fijn: 4,60 Euro voor een bakkie is best aan de prijs. En of we maar gelijk wilden afrekenen, kennelijk hadden ze slechte ervaringen met weglopende toeristen.
Dat we de fooi van onze voorgangers gewoon aan de (chagrijnige) serveerster gaven deed daar niks aan af. Daarna zijn we verder gegaan naar Lafayette. Ik wilde er eerst niet naar toen, dat zou een beetje op winkelen lijken, en daar ben ik niet zo van in het buitenland. We zijn toch blij er geweest te zijn. Het pand is fantastisch, en het is ook wel leuk om je te vergapen aan kleding en andere spullen die je nooit kunt kopen omdat ze zo belachelijk duur zijn. Een riem van 990 Euro gaat zelfs mij te ver. En gelukkig waren de dameskleren allemaal in maatje 36, dus twee keer onmogelijk zorgt er voor dat ik ook geen spijt heb dat ik niets kon kopen. Na Lafayette zijn we nog even naar de uitkijkplaats voor Eiffeltoren gegaan waar we lang geleden met CAB ook hadden gestaan. Deze was in het midden van de twee vleugels van Palais de Chaillot. Het was er weer erg leuk, veel mensen die van de zon genoten van het uitzicht. En ook lekker in het gras zaten te genieten van een ijsje en/of van elkaar. Net even af van de toren zelf zijn we onderweg naar het metrostation van onze parkeergarage op een terrasje gaan zitten voor een laatste drankje in Parijs (deze keer dan). Omdat we echt zo zachtjesaan naar huis (Den Bosch) moesten zijn we met de metro naar de supermarkt in de buurt gegaan, en hebben we daar spullen gekocht voor een broodje onderweg. Het was wel mooi geweest met uit eten, zelfs wij kunnen niet aan de gang blijven. Na de boodschappen hebben we de auto opgehaald en zijn we met de auto naar het hotel gegaan om onze koffer op te halen. En voordat we het wisten waren we alweer op weg. Een rustige weg, een deel over de tolweg en onderweg nog een echte cappuccino bij het tankstation toen we net in Belgie waren. Thuis zijn we naar de frietzaak gegaan, en om half tien zaten we dus vol en voldaan op de bank op de Vorrinklaan met een borrel.