Donderdag 19 februari
We zijn op tijd, maar niet te vroeg weggegaan. Onderweg zouden we koffie doen, maar dat kwam er niet van: de eerste stop (waar we met de kinderen onderweg naar Limburg hadden gezeten) was te vroeg in de toch al korte reis. En de twee mogelijkheden daarna konden we niet komen: bij allebei moesten we net voordat we er waren een afslag nemen. Maar gelukkig is het niet ver, dus reden we maar door. 184 kilometer zouden we toch in een keer moeten kunnen doen, hoewel koffie onderweg toch altijd wel lekker is. Snel waren we al in de buurt en hebben we eerst bij de Lidl broodjes en beleg voor de volgende dag gehaald. Daarna zijn we naar het hotel Carat Vital Monschau gegaan, waar we helaas nog geen kamer hadden. We waren ook wel erg vroeg, net na twaalf uur.
We hebben de auto op de parkeerplaats laten staan en zijn in het centrum gaan lunchen. Daar natuurlijk koffie, maar ook een wijntje bij het eten. Daarna zijn we even gaan lopen en hebben een grote glaswerkhal bezocht. Daar stonden best mooie dingen, maar we hebben niets gekocht. Na de wandeling zijn we terug gegaan naar het hotel, het was fris. We kregen onze sleutels en hebben de koffer uitgepakt. Het hotel is prima, maar niet zo luxe als in Ludenscheid of Berlijn. Wel luxer dan vorig jaar, en ook veel dichter bij een stadje waar ’s-avonds misschien wel wat te doen is. We zijn in de bar gaan zitten om de routes voor de komende dagen op te zoeken en op de Garmin te zetten. De biertjes waren prima, maar heel warm was het er niet. Piet is zelfs terug naar boven gegaan om een trui te halen. Terug op de kamer zijn we in bad geweest, ook dat was niet echt warm. Toen we naar het restaurant gingen om te eten bleek het daar vol te zijn, er stonden ook al mensen te wachten. Wij zijn dus maar een poosje terug naar boven gegaan. Drie kwartier later zijn we terug gegaan en toen was er plaats genoeg. Gelukkig werd het eten ook steeds aangevuld. De soep en salade waren prima, maar de spullen van het hoofdgerecht waren lauw. Toch ruim voldoende gegeten. Daarna zijn we naar de bar gegaan waar we nog wat gedronken hebben.
Vrijdag 20 februari
De wekker stond op half negen, mooie tijd voor een vakantie. Gedoucht en daarna gaan ontbijten. Ook daar was weer voldoende keuze. Na het ontbijt zijn we gaan rijden voor de eerste wandeling. Helaas konden we het startpunt voor de Narcissen route niet vinden, dus gingen we de tweede wandeling lopen. Die was in het Belgisch gedeelte van de Hoge Venen, ook wel leuk.
Er stond een smerig windje, het voelde een beetje aan als Argentinië/Chili. Het gebied was mooi, de oude venen waar ook nog turf werd aangemaakt. Er waren vlonderpaden aangelegd om niet tot de enkels in het water te hoeven lopen (en de planten natuurlijk te sparen). We hoefden niet te stijgen en te dalen, maar het was wel veel in het open veld, dus de wind en kou gingen er aardig doorheen. Wel lekker om weer in de buitenlucht te zijn. Maar soms was het wel al wat drassig en moesten we over polletjes heen droge voeten zien te houden omdat er op die plek geen vlonder pad lag. Op de terugweg liepen we met wind en regen naar de auto toe. Toch vonden we het lekker om een stukgelopen te hebben. We waren om half vier terug in het hotel, nadat we bij de Lidl broodjes voor de volgende dag hadden gehaald. Het is toch lekker om onderweg iets te kunnen eten. En net als in het Sauerland hebben ze in de Eifel geen horeca onderweg (zelfs in België dus niet). We zijn vroeg gaan eten, er was nog net een plekje voor ons aan een tweepersoons tafeltje. Helemaal prima, lekker wijntje er bij, genoeg en niet teveel gegeten, maar wel vier gangen. Ook nu was het eten niet al te warm, maar och… Na het eten zijn we even naar buiten gelopen, maar het miezerde een beetje, en in het dorp was geen moer te den, dus we waren weer snel terug. We zijn lekker in onze eigen bar gaan zitten en hebben daar een paar biertjes genomen en een beetje in de Lonely Planet van Madagaskar zitten lezen. Helemaal prima avond.
Zaterdag 21 februari
Na het ontbijt zijn we gaan rijden voor de Narcissen wandeling die we hadden uitgezocht. Helaas was de weg er naartoe afgesloten en moesten we een kilometertje of 15 omrijden om er te komen. Toen we aankwamen bij het bezoekerscentrum Nationalpark tor Höfen bleek die open te zijn en kregen we daar wat informatie en kon ik nog even naar het toilet. We zijn gaan wandelen terwijl het een beetje sneeuwde, maar dat had ook wel wat, en we zijn tenslotte niet van suiker. Het was beste een mooi gezicht die fijne sneeuw tussen de bomen. Maar al snel was het weer droog en bovendien liepen we nu veel meer in de bossen. We hebben een mooie wandeling gemaakt, maar hij was geen 12 kilometer zoals beschreven was.
Om te beginnen was het al anderhalve kilometer naar het beginpunt (en datzelfde natuurlijk ook op de terugweg). Maar daarnaast hadden we een bordje gevolgd waardoor we weer een beetje het rondje opnieuw begonnen. Dat komt omdat de route twee splitsingen heeft, dat maakt het lastig om op de splitsingen de juiste route te volgen. We liepen dus verkeerd, en kwamen onderweg ook nog twee Nederlanders tegen die hetzelfde hadden. Overigens hebben we door die omweg wel een meer gezien dat helemaal bevroren was, en dat lag er ook wel mooi bij (elk nadeel heb z’n voordeel). Maar uiteindelijk kwamen we weer op de juiste route, Piet wist namelijk nog waar we mogelijk verkeerd waren gegaan, en we kregen ook bevestiging van iemand die de weg wist en aan wie ik het onderweg vroeg. Al met al weer drie kilometer meer, dus uiteindelijk hebben we geen twaalf, maar 18,3 kilometer gelopen. Veel door bos, nog meer over sneeuw- en ijswegen, maar wel over het algemeen met lekker weer, soms kwam zelfs de zon er door. Op de terugweg met de auto naar het hotel hoefden we niet om te rijden, dus we waren snel “thuis”. We hebben snel omgekleed en zijn de bar in gegaan voor een bakje koffie en een biertje, dat hadden we tenslotte wel verdiend. Daarna hebben we natuurlijk onze standaard routine weer gevolgd: in bad, lekker eten en in de bar een paar afzakkertjes nemen.
Zondag 22 februari
Nadat we lekker gedoucht hadden en ontbeten zijn we gaan afrekenen en uitchecken. Het was druk met allemaal mensen die ook weg gingen, maar uiteindelijke duurde het allemaal niet zo lang. De nacht dat we op het parkeerterrein hadden gestaan hoefden we niet te betalen, jammer dat het terrein zo klein is. Nu hadden we twee dagen buiten gestaan en dat kostte ons dus € 7,00 per dag. Toen we de spullen hadden ingeladen zijn we nog even Monschau in gelopen.
Als het wat vriendelijker weer is zie je ook ineens meer mensen op straat. We zijn ook nog naar de ruïne gelopen voor een mooi uitzicht over het stadjes, dus de wandelinspanning was ook voor de laatste dag weer gehaald. Het was een niet al te zware klim, over trappen, dus prima. De sneeuw die de avond ervoor was gevallen gaf een mooi plaatje. Toen we terugkwamen bij de auto om te vertrekken heb ik mijn parkeerkaartje aan een automobilist gegeven die bij de parkeerautomaat stond voor een kaartje. Ons kaartje was tenslotte tot vijf uur geldig. Onderweg naar Nederland hebben we eerst maar eens bij de Lidl getankt, het is in Duitsland toch een stuk voordeliger, het scheelde 20 cent per liter, en dat is meer dan de moeite waard. We hadden afgesproken om in Valkenburg te gaan lunchen, en dat hebben we gedaan in hetzelfde restaurant waar we met de kinderen in het weekend hebben gedineerd. Het was leeg omdat we nog vroeg waren, maar helemaal prima. We zijn verder ook niet meer Valkenburg in geweest, het was ook aardig koud. Omdat we niet lang waren gebleven en we met Parkmobile hadden ingebeld waren de parkeerkosten te overzien: 10 eurocent, de administratiekosten zijn hoger. Maar totaal een uurtje of anderhalf parkeren voor 35 cent gebeurd toch niet zo vaak.
Goede traditie, als het aan mij ligt voortzetten!