2014 Altenfeld

Donderdag 6 maart Lang weekend Altenfeld (Sauerland)

Voor de derde keer gingen we in het Sauerland wandelen, voor de tweede keer de donderdag na Carnaval. Na een bezoek aan de tandarts zijn we op ons gemak met de navigatie van onze auto naar Winterberg gereden. Van daaraf zouden we met de telefoon Navigon gaan, omdat de auto navigatie minder gedetailleerd zou zijn en dus de straat van ons hotel in Altenfeld helemaal niet kent. We spraken af om na 10.30 uur te gaan uitkijken naar een gelegenheid voor koffie. Toen we om kwart over tien langs een restaurant vonden we het nog iets te vroeg, we waren pas net een uurtje onderweg. Helaas kwam er vervolgens niets meer langs tot bijna anderhalf uur later. Maar toen lukte het dan toch, we hadden het bijna opgegeven. Na een korte koffiepauze van ongeveer een kwartier (langer was niet nodig, zo gezellig was het er ook weer niet) reden we verder.

Al snel kwamen we aan in Winterberg waar we voordat we naar het hotel zouden gaan gingen lunchen. Winterberg is gezellig, de terrassen zaten vol voor zover ze in het zonnetje waren. Het stadje is gezellig druk, en wij gingen in hotel Fellenhof eerst maar eens lunchen. In het hotel was verder niets te doen, maar de salade en de wijn waren lekker. Daarna zijn we het stadje doorgelopen. Piet heeft in een outdoorwinkel nog een softsell jack aan gehad, maar dat beviel hem toch niet zo goed, dus heeft hij niet gekocht. Na de lunch zijn we doorgereden naar ons hotel voor de eerstkomende drie nachten. Het viel zeer positief uit, heel ruime kamer met alles wat nodig is. Ook de bar is prima, het lijkt een beetje op een kantinetje ipv een donkerbruine kroeg, maar ze hebben alles wat je wilt. Dus maar een paar biertjes genomen om te testen, en het is goed gekeurd. We kregen een groene consumptiekaart, daarop werden al onze drankjes geschreven en die zouden aan het einde afgerekend worden. Soort op de kamer opschrijven zonder dat je het steeds hoeft te zeggen, en ook zonder het risico dat iemand anders iets op jouw kamer laat opschrijven. We hadden ook internet toegang, ik heb die ingesteld op de iPad en de notebook, dat was wel genoeg. Na de douche zijn we gaan eten, ook weer zonder al te hoge verwachtingen. Het is eenvoudig, maar helemaal prima. Lekker soepje, salade en rollade met warme groenten en sla. Het is een buffet, dus je kunt nemen wat je wilt. Na het diner, natuurlijk met een wijntje, zijn we terug naar de bar gegaan voor nog een wijntje en een biertje voor de dorst. Ik nam een Radler, bier met Sprite. Ik dacht dat het een soort Sneeuwwitje zou zijn, maar er zat veel meer bier in dan dat ik me van vroeger kon herinneren. Mooi op tijd naar bed, morgen op tijd op voor de eerste wandeling.

Vrijdag 7 maart

We hadden de wekker op half acht gezet, maar waren net daarvoor al wakker. Dus had ik de wekker afgezet en werd het uiteindelijk toch acht uur voordat ik uit bed ging. We hadden tijd genoeg, het ontbijt was toch pas vanaf acht uur. En ook dat was weer prima: volop verschillende brood en beleg. Roerei en gekookte eitjes, spek en gerookte zalm. Na het ontbijt zijn we al snel naar het startpunt van de wandeling gegaan. Deze dag zouden we de zwaarste wandeling doen: Mal Ost, Mal West. We hadden de wandelingen opgezocht en gevonden op Sauerland-wanderdoerfer.de We begonnen in Silbach met een steile beklimming van de straat die Silberberg heet. Bram zou het een venijnig klimmetje noemen, en dat was het ook. Al snel daarna kwamen we in de natuur terecht en dat was natuurlijk weer erg lekker. In de bossen, langs smalle paadjes. Deze keer zonder sneeuw en al teveel blubber. Het is te merken dat we een maandje later waren dan de vorige keer. We hebben dus prima gelopen, hoewel ik wel merkte dat mijn spieren niets meer gewend zijn, én de Carnaval drie dagen op de benen staan ook zijn tol eisen.

De benen, voeten en rug voelden niet heel prettig aan. Het laatste stuk liepen we langs de Kreuzweg: een pad met de staties steil naar het stadje Silbach beneden. Nadat we de Ost kant hadden gedaan wilde ik wat gaan drinken om even uit te rusten, maar er was niets wat gezellig of zelfs maar open leek. Dus liepen we door naar de Westkant. Na de wandeling zijn we naar Winterberg gereden, waar we in een lekkere kroeg koffie en wijn hebben gedronken. Het wijntje dat we bestelden bleek een erg volle bel te zijn, ze hadden gewoon een karafje van 0,2 dl in een glas leeg gekiept. Daarna hebben we (net als gisteren) broodjes en beleg gekocht voor de lunch tijdens de wandeling. Dat bevalt prima, en geeft zekerheid van eten als er onderweg toch niets open blijkt te zijn. Vol en met genoeg voor morgen zijn we terug gegaan naar hotel voor een afzakkertje voor het eten. Veel wandelen, maar ook calorieën aanvullen d.m.v. drank is wat we steeds doen in het Sauerland en vorig jaar ook in de Ardennen. Oefenen voor de vakantie is een mooie sport. Snel zijn we gaan douchen om daarna weer te gaan eten. Dat was weer helemaal prima. Deze keer kennis gemaakt met schorseneren, hebben we die ook eens een keer geproefd. Was prima, net als de aardappeltjes en de salade. Een lekker stukje filet erbij en als toetje kersen in gelei met slagroom. Karafje wijn erbij. Na het diner zijn we met notebook en iPad naar de bar gegaan, het reisverslag liep alweer een paar dagen achter. Bovendien wilde ik Piet mailen omdat hij die dag zijn uitslag kreeg. Tijdens koffie met Bailey’s en wijn voor Piet aan het reisverslag begonnen en dus gemaild. Na nog een biertje voor Piet en een wijntje voor mezelf had ik intussen wel zin in iets anders lekkers. Ik vroeg welke rum ze hadden, en dat bleek Bacardi te zijn. Helemaal goed: ik een baco en Piet een whisky-cola. Maar toen die kwamen leek er niets in te zitten. Dus hebben we maar allebei een extra borrel besteld om in onze cola te doen en toen was het prima.

Zaterdag 8 maart

Jarig in een prachtig, zonnig Sauerland, wat wil een mens nog meer??? Na lekker uitgeslapen te hebben ( we waren weer voor de wekker wakker), en na een prima ontbijt zijn we gaan rijden voor onze tweede lange wandeling dit weekend. Helaas waren op de een of andere manier de routes van de GPS af toen we de route van vandaag wilden opstarten.

Omdat het hotel niet al te ver weg was zijn we terug gereden om ze opnieuw in te laden. Dus met een vertraging van een klein uurtje waren we weer op pad. Deze keer was de wandeling minder zwaar omdat de hoogte verschillen niet zo groot waren. Gelukkig was de lengte net als die van gisteren, dus weer rond de vijftien kilometer. Dat betekende gewoon weer duurlopen en dat is goed voor de training voor Uganda. de start van de wandeling was al wat rustiger als het gaat om het stijgen. Pas na een poosje kwam de eerste stijging. Die was niet steil, maar wel heel lang dus even goed nog vervelend. Maar het weer was schitterend, en voor de tweede dag waren we blij dat we onze jassen niet hadden aangetrokken. Ik liep in mijn nieuwe windstoppertje en Piet had een fleecevest aan. Daarmee was het voor ons beiden in het overheerlijke zonnetje goed te doen. We hebben lekker gelopen, veel vlakker dan de dag ervoor. Maar wel ook veel op brede paden, meer verhard en niet echt over bospaadjes. Dat was ook helemaal niet erg, een beetje glooien betekent toch wat oefenen. Onderweg waren er, vooral omdat we niet steeds tussen de bomen liepen, veel mooie uitzichtpunten. Op een daarvan hebben we op een bankje onze broodjes opgegeten. En dat is dan prima, we kunnen hier onderweg toch niet lunchen.

Op het laatste stukje zijn we nog langs een oud spoorbaantje gekomen, daar was bijna niets van over, maar toch leuk om even te zien Na de wandeling zijn we weer naar Winterberg gegaan. Dat hadden we gisteren ook gedaan, en dat was prima bevallen. We hoefden niet eens parkeergeld te betalen, na twee uur op zaterdag is en geen “betalingsverplichting”. Ik kon dan ook niet eens geld in de parkeerautomaat doen. In de kroeg waar we de vorige dag ook al hadden gezeten hebben we weer koffie en een “wijntje” genomen, deze keer vergezeld van kipnuggets. We zaten weer prima, en hebben er dan ook maar een tweede genomen (ik wijn, en Piet een biertje omdat de wijnglazen zo vol waren). Terug in het hotel zijn we meteen naar de kamer gegaan en niet naar de bar. Daar hebben we de foto’s overgezet, een beetje aan het reisverslag gewerkt en gedoucht. Patrick belde nog voor mijn verjaardag en dat was dan ook wel gezellig. Daarna zijn we gaan eten, dat was weer eenvoudig maar goed en ruim voldoende. En zoals we intussen gewend zijn daarna de bar in.

Zondag 9 maart

De laatste dag van deze korte vakantie weer. We zijn niet zo heel vroeg opgestaan, maar waren uit onszelf weer op tijd wakker. Na het goede ontbijt zijn we gaan inpakken en afrekenen. Na al die administratieve handelingen zijn we nog een stukje gaan lopen. Recht tegenover het hotel lag een heuvel, en die zijn we op gelopen. Het eerste stuk was best steil. We hebben lekker nog ruim een uurtje gewandeld, en weer 3,6 kilometer “gemaakt”. Het was wel weer genoeg. Ik heb me nog even in het hotel omgekleed, en daarna zijn we naar de skihelling gereden om daar eens te kijken hoe dat nou is.

Het was een compleet Nederlands feestje, er stond slechts een Belgische en een Duitse auto. Het zag er allemaal wel heel gezellig uit, Landal huisjes op de helling, een mooi restaurant met terras dat uitkeek op de piste, en het was zonovergoten dus helemaal lekker. Het was wel opgespoten sneeuw, dat kon ook niet anders omdat het gewoon 16 graden was. We hebben even staan kijken, en eigenlijk zijn we tot de conclusie gekomen dat het niets voor ons is: tien minuten in een skilift naar boven, en dan in twee minuten naar beneden. Volgens mij gaat dat, in ieder geval mij, heel snel vervelen.  We hebben op de piste niets genomen, en zijn naar Winterberg gereden voor een laatste lunch daar. De winkels waren gesloten, maar het was heerlijk op het terras in de zon. Lekker soepje gedaan, natuurlijk vergezeld van een drankje en vooraf gegaan door een lekkere cappuccino. Het was lastig afscheid nemen van dat mooie plekje, maar we moesten nog een eind terug rijden, en dan kun je nou eenmaal niet veel drinken. Een wijntje was dan ook wel genoeg, vooral ook omdat het van die grote, volle glazen waren. Omdat het in de auto te warm was begon de airco flink te blazen, we moeten nog eens opzoeken hoe we die wind zachter kunnen zette en dat het dan toch koel wordt en blijft, het is namelijk een aardige herrie waar je toch een beetje moe van wordt. Onderweg naar huis zijn we nog een keer gestopt bij een wegrestaurant voor koffie met iets lekkers. Bovendien is een toilet onderweg soms ook wel nodig. Rond zes uur waren we thuis, met als tussenstop het intussen traditionele bezoek aan de Chinees om een pak bami mee te nemen. Het was weer prima, geen )echte) sneeuw deze keer, op een paar stukje hoog in de bergen op de noordhelling. Mooi weer, lekker zonnetje, goed hotelletje en voldoende eten en drinken. Toch zoeken we de volgende keer een hotel dat dichter bij een stadje ligt waar wat te doen is. We misten wel de avondwandeling naar een lokale kroeg.