2013 Lüdenscheid

Donderdag 14 februari Lang weekend Lüdenscheid (Sauerland)

We gingen onderweg voor ons eerste “trainingsweekend”, dit is in het Sauerland. We hadden weer gekozen voor hotel Merucre in Lüdenscheid. Een prima hotel met goede verzorging en absoluut niet duur met de aanbiedingen uit de krant en van het internet. Helaas is de weersvoorspelling niet zo goed. Het was weliswaar droog voorspeld op de reisdagen, maar de twee dagen dat we er echt zijn kon het sneeuwen. We zouden het wel zien, de vorige keer dat we hier waren was ook slecht weer voorspeld en hebben we toch veel relatief droog kunnen wandelen. Onderweg dronken we bij de grens koffie, natuurlijk met wat lekkers erbij. Een jongeman kwam vragen of hij en een andere jongen mee konden liften. Ze waren van een studievereniging en hadden een wedstrijd onder een aantal groepjes wie het eerst in Plzen (Tsjechië) zouden zijn. We vonden het prima en toen we hoorden dat de jongelui van de TU/e TN studievereniging Van der Waals waren vonden we dat extra leuk. Na ons tweede bakje koffie zijn we dan ook met vieren verder gegaan. We hebben lekker zitten kletsen met de jongens, over hun trip en ook over de TU/e. Heel apart dat de wereld zo klein is. Ze zouden meerijden en na Dortmund bij het eerstvolgende tankstation uitstappen om daar een vervolg te kunnen regelen. Helaas: op heel het stuk van bijna 45 kilometer geen tankstation tegen gekomen. Gelukkig was er wel een wegrestaurant op een kilometer of vier voordat wij de afslag naar Lüdenscheid moesten nemen. Daar zijn ze uitgestapt. Aangekomen in het stadje hebben we de auto geparkeerd op een pleintje en zijn we eerst gaan lunchen. Weer in hetzelfde eetcafé als de vorige keer: Hulda am Markt. Het was als vanouds, lekker en gezellig. Na de lunch zijn we bij de Netto boodschappen gaan doen voor de lunch van morgen. Dikke kans dat we weer geen restaurant tegen komen onderweg, dus we lopen geen risico. Broodjes, zalm en rauwe ham en voor Piet een paar bananen. Daarna naar het hotel, ingecheckt en de koffer uitgepakt. Ook de losse spullen uit de auto gehaald, waaronder de kussens. Die van het hotel zijn nog steeds veel te zacht en plat. De kamer is wel gerenoveerd en ziet er prima uit, net als de rest van het hotel. Na de kamer op orde gebracht te hebben zijn we een korte wandeling door het stadspark gaan doen, het voelt alsof we net vorige week hier ook al liepen.

Toch is het anders in de sneeuw: het is namelijk op sommige plekken best glad en dat maakt het wat spannend. Dat heeft natuurlijk ook te maken met dat er in een park veel mensen lopen, en daardoor de sneeuw is aangestampt. Lekker even gelopen hoewel het in het begin wel koud was door de wind. Tussen de bomen verder in het park hadden we daar gelukkig geen last meer van. Dus de aankomende dagen zal het ook wel meevallen als we wat in de bossen lopen. Terug op de kamer zijn we eerst wat dingen uit gaan zoeken, waaronder het beginpunt van de wandeling die we voor morgen hebben uitgekozen. Dat is een heen- en weerwandeling. Dat is wel gemakkelijk, dan kunnen we ervaren hoe het gaat in de sneeuw en kunnen we terug wanneer we dat nodig of wenselijk vinden. In totaal lijkt het 18 kilometer, maar we zien dus wel hoe ver we komen. Omdat we geen adres van het startpunt hadden moesten we wel even zoeken, maar met behulp van het altijd handige internet en Google Earth kwamen we er toch wel uit. Daarna lekker in bad en vervolgens gaan eten. Het was weer een buffet, maar ook weer niets mis mee. Lekker wijntje er bij, en daarna nog een afzakkertje in de bar. Tijdens het eten zagen we dat er toch wel wat sneeuw aan het vallen was. We zouden het de volgende dag wel zien, veiligheid boven alles. Dus geen slippartijen en niet kunnen rijden in de bergen, en zeker geen kans op verdwalen in onbekend terrein.

Vrijdag 15 februari

We zijn om acht uur opgestaan om te gaan ontbijten. Dat was helemaal prima, met allerlei soorten brood, beleg, eieren en muesli. Ook de gerookte zalm was er weer. Na het ontbijt hebben we de broodjes gesmeerd en zijn we op pad gegaan. De weg was helemaal schoon en we waren dan ook al snel bij de IBO bouwmarkt, het startpunt van onze wandeling. Het eerste stuk ging over een asfaltweg, en net toen ik had gezegd dat het zo wel prima was moesten we van de weg af, de sneeuw in. Dat was wel lachen, tot je enkels in de sneeuw. En op sommige punten wel tot de knieën.

Maar lastig lopen was het wel, zeker ook omdat je niet kon zien waar je liep. Piet is dan ook een keer in een (ondiepe) sloot gestapt. Al snel mochten we weer op een weg lopen en dat is dan toch fijner. Maar voordat we op die weg waren moesten we natuurlijk wel een hellende berm af, en prompt ging ik onderuit. Piet lag natuurlijk dubbel en wilde er ook nog een foto van maken. Had best gemogen als hij zijn camera in de aanslag had gehad, maar om nou vijf minuten in de sneeuw te blijven liggen (en dus kleddernat te worden) zag ik even niet zitten. Maar in mijn val had ik kennelijk ook een molshoop geraakt, er lag ineens een kleine mol in de sneeuw. Piet heeft hem nog met sneeuw toegedekt, maar het beestje zal het wel niet overleefd hebben. We wandelden verder langs huizen, maar ook echt in de bossen. Dat was dan ook wel weer erg mooi. De paden waren afwisselend van asfalt en met of zonder sneeuw. Op enig moment hoorde Piet geen piepjes meer van de GPS en bleken we aan het einde van de route te zijn. Kennelijk was dus de route enkele reis 4,5 kilometer en niet 9 zoals wij hadden gedacht. We vonden de afstand dan ook wel erg kort, dus zijn nog even doorgelopen. Het was gemakkelijk lopen en Piet heeft wat waypoints aangemaakt zodat we in ieder geval terug zouden kunnen komen. Dit laatste stuk was vooral leuk omdat het echt in de bossen was (wel op paden). We zagen een aantal uitkijktorens die helaas allemaal op slot waren. Maar we zagen ook veel sporen van herten of zwijnen. Na het ploeteren door het open veld waar we alle sporen zagen zijn we terug gegaan. En toen begon het te sneeuwen. Gelukkig niet veel, maar het hoorde er echt wel een beetje bij, dus het was ook helemaal niet erg. Terug op de route zijn we aardig doorgelopen en voor we het wisten waren we alweer bij onze auto. We zijn naar het dorp gereden en hebben daar weer bij Hulda am Markt wat gedronken. Daarna terug naar het hotel, de route voor morgen uitgezocht, lekker in bad gelegen en weer prima gegeten. Nog een afzakkertje in de bar en om tien uur naar boven.

Zaterdag 16 februari

Na een prima ontbijt zijn we weer op pad gegaan. Deze keer met de auto naar Altena waar de wandeling is. Bijna 15 kilometer stond op het programma, en een heel flink verval. Prima training dus. Helaas regende het, dus ik moest mijn stokken in de auto laten om met een paraplu te kunnen lopen. Jammer genoeg had ik de kleine pluutjes in de koffer laten zitten, anders had ik alles mee kunnen nemen. Maar gewapend met een grote en een normale plu gingen we op pad.

Het eerste gedeelte liep door de buitenwijken van Altena, zo naar boven richting berg. Het waren stevige klimmetjes. Dat eerste gedeelte was ook helemaal asfalt, dus liep prima. Maar op enig moment moesten we toch echt de sneeuw in, en omdat het veel ijs was geworden, maar ook weer een beetje aan het dooien was viel het op hele stukken niet mee. En dan niet alleen naar boven, maar vooral naar beneden mistte ik mijn stokken toch wel heel erg. Gelukkig was een van de paraplu’s groot en ik ruilde die dan ook snel met de “normale” maat die ik had. Aan die grote had ik, en zou ik de rest van de trip, heel wat hulp hebben. Langzaamaan stijgend en iets harder dalend hebben we aardig wat kilometers afgelegd voordat we de weg een beetje kwijt raakte. Maar een beetje omlopen zorgde dat we weer op het juiste spoor kwamen, en het had maar een kleine honderd meter meer gekost. Iets verder ging het wel iets meer mis, we hebben op enig moment drie keer hetzelfde stuk gelopen omdat we niet wisten waar we naar toe moesten. Dat is het hele grote nadeel van sneeuw: je ziet geen paden lopen. Op een gegeven moment is Piet toch maar een stukje naar beneden gelopen en daar begon de GPS weer te piepen. Gelukkig, we hadden het pad weer gevonden. Maar pad??? Het leek er niet eens op, behalve dat het vlak liep op de schuine berg. Bomen over het pad, glibberige stukken. Op sommige stukken was het niet fijn en baalde ik dat ik mijn stokken niet had en was ik blij met mijn grote plu.

Aan het einde kwamen we bij een rood-wit lint en een voor het pad gelegde boom. Aan een boom aan de zijkant stond dat het pad afgesloten was, hadden wij weer. Jammer (of gelukkig) was het pad aan de bovenkant van de berg waar wij er in gingen niet afgesloten. Na het avontuur van de afdaling waren we al heel snel in Altena waar we een donkerbruin café vonden om onze dorst te lessen. Terug in het hotel zijn we lekker in bad gegaan en zijn we vroeg gaan eten. Omdat het zo vroeg was zijn we ook nog even de stad in gelopen, maar daar was ook niet veel te beleven. Behalve in een paar kroegen, en wij zijn dan ook maar weer even bij Hulda naar binnen gegaan voor een paar drankjes. Na tienen liepen we terug naar het hotel waar we voor het slapen gaan nog een afzakkertje namen. Goede tradities moet je natuurlijk in ere houden.

Zondag 17 februari

Na een rustige en relatief lange nacht zijn we gaan genieten van ons laatste ontbijt met gerookte zalm, het zat er weer op in het Mercure hotel in Lüdenscheid. Na het ontbijt hebben we op het gemak de kamer opgeruimd, de koffer ingepakt en uitgecheckt. De rekening viel mee, het was “maar” € 91,00. Toen we al deze vervelende karweitjes hadden afgerond zijn we gaan rijden naar Altena. Daar hebben we een bezoek gebracht aan de burcht.

Het is er mooi, en je kunt er best veel bezichtigen. We hebben er dan ook wel een paar uurtjes in rondgesjouwd. Helaas was het restaurant niet open toen wij aan koffie toe waren, en toen wij klaar waren met de bezichtiging hadden we het plan opgevat om in de stad maar wat te gaan eten voordat we naar huis zouden rijden. Voordat we in het centrum terug waren (dat was wel een kwartiertje lopen) zijn we nog even bij het draadmuseum naar binnen gegaan. Het toegangskaartje voor de burcht was namelijk ook de entree voor het museum. Het was niet heel groot, maar toch wel leuk om te zien. Toen we een uurtje hadden rondgelopen en ons genoeg hadden verwonderd over wat er allemaal van draad gemaakt werd zijn we op zoek gegaan naar een tentje om wat te eten. Dat viel niet mee, en is eigenlijk ook gewoon niet gelukt. Het is, net als de vorige keer in Lüdenscheid ook, op zondag wel erg stil in deze stadjes. Uiteindelijk zijn we bij een ijssalon terecht gekomen, waar ze lekkere cappuccino hadden. Ieder een stuk taart erbij, en we hadden gegeten. Daarna zijn we rustig naar huis gereden. In Den Bosch aangekomen reden we langs de Chinees, daar zou ik “even” een pak bami meenemen, zodat we op tijd thuis zouden zijn om de samenvatting van het schaatsen te zien. Helaas had de Chinees een ander idee bij het “even” en heb ik twintig minuten moeten wachten, het was er ook knetterdruk. Toen we uiteindelijk thuis kwamen was het schaatsen uitgelopen, dus hadden we de mazzel dat we net op tijd waren voor de samenvatting.