Inleiding
Voor het eerst met een budget vliegmaatschappij op pad. Ik had een pakket reisje geboekt naar Porto. We mochten alleen een klein koffertje meenemen, behalve als we ook nog extra betaalden voor de grote koffer, maar we hadden een tweede klein koffertje gekocht en zouden het een keer proberen.
Woensdag 14 oktober
We zijn door Patrick en Marijn naar Eindhoven AirPort gebracht en hebben daar samen nog koffie gedronken. Daarna zijn zij weg gegaan en wij door de security. We moesten onze vloeistoffen overladen in een plastic zakje, ondanks dat we ze al in plastic hadden zitten. Maar het was allemaal snel gedaan, ondanks dat onze schoenen ook weer uit moesten, dat heb je als je je wandelschoenen aandoet. We vertrokken een half uurtje later, er was kennelijk iets aan de hand want er stond ook een ziekenwagen bij het vliegtuig. Het is jammer dat het regende, we moesten naar het vliegtuig lopen en onderaan de trap wachten tot iedereen voor ons binnen was. Maar gelukkig hadden wij geen sticker op onze koffertjes en mochten ze dus de cabine mee in. Aan de trap stonden er een aantal die wel in het ruim moesten omdat er te weinig plaats was. We hadden dat ook niet echt erg gevonden, maar nu konden we zo ineens door in Porto en dat is ook wel lekker. Het vliegtuig is eigenlijk een bus, er is minder ruimte dan bij de grote vliegtuigen waar we normaal in zitten. Gelukkig hebben wij daar geen last van met onze korte pootjes, het is dus wel prima zo. Het eten en drinken aan boord moet je betalen, dat is ook logisch en ook bij andere maatschappijen zo (behalve bij KLM toen ik daar twee weken eerder mee naar Londen vloog voor een congres).
Aangekomen in Porto hebben we met hulp van een van de service mensen kaartjes gekocht voor de metro. Het hotel was, na heel even zoeken uit het metrostation ook snel gevonden. Inchecken was ook zo gebeurd en we konden dus snel naar onze kamer. Aangekomen in de kamer hebben we de koffertjes uitgepakt en zijn we gaan lopen voor een drankje. We zijn terecht gekomen bij café Majestic, daar hebben we op het terras een wijntje genomen. Het is niet de goedkoopste tent van Porto, maar heeft wel een heel mooi interieur en ligt in een gezellige winkelstraat. Met een zanger voor de deur was het een leuke kennismaking met Porto. We zijn terug naar het hotel gegaan voor onze jassen. Terug lopend richting de oever van de Douro heb ik foto’s gemaakt van het station, Piet had zijn camera niet bij zich, dat zou vast nog wel een keer komen. We zijn langs de oever gaan lopen, zomaar voor de sfeer en ook om een restaurantje uit te zoeken. Het duurde even voordat we uiteindelijk een restaurantje vonden waar ook binnen al mensen zaten. We hadden namelijk geen zin in buiten eten, maar ook niet alleen in een restaurant binnen. We hebben een heerlijke vis en zeevrachten schotel genomen, en een lekker flesje wijn er bij. Ik nam ook nog een toetje, had wel behoefte aan suiker. Koffie met een oude port na en het was helemaal goed voor nog geen 75 euro. Onderweg terug naar huis hebben we uit een winkeltje een schort en een fles port meegenomen en uit een ander winkeltje een biertje voor Piet. We hebben in de lobby van het hotel een port uit eigen fles genomen, maar daarna ging het licht uit.
Donderdag 15 oktober
Natuurlijk sliepen we uit tot acht uur. Het ontbijt in het hotel was prima, helaas geen eitjes, gerookte zalm en ander lekker spul, maar voldoende variatie in broodjes, beleg (kaas, ham en jam) en ander spul om het goed te doen zijn. Na het ontbijt zijn we gaan lopen, als allerbeste liepen we naar het trein station waar Piet wat foto’s ging maken.
Al lopend door de straatjes kwamen we bij Palace do Bolsa. Daar wilden we best wel naar binnen, maar je bleek een kaartje te moeten kopen voor een rondleiding en die begon pas na bijna een uur. Dat hebben we niet afgewacht en zijn dus verder gaan lopen. We zijn gaan lopen richting de rivier en hebben daar eerst maar eens koffie gedronken. Daarna zijn we nog even naar de oude markthal gegaan. Ik dacht dat daar echt een markt zou zijn, en dat leek me wel leuk. Maar het was helaas alleen een gebouw met een kleine expositie van foto’s van Portugezen, dus daar waren we snel uitgekeken. De volgende stap was de bezichtiging van de San Franciscus kerk. Daar kochten we kaartjes voor de kerk, de catacomben en het museum. Dat zat namelijk in één kaartje. Ook een boekje met uitleg voor 1 euro kon ik natuurlijk niet laten liggen. We zijn begonnen in de catacomben, dat vinden we natuurlijk altijd leuk. Bovendien was het in hetzelfde pand als waar ik de kaartjes had gekocht, dus wel zo gemakkelijk. De catacomben zijn eigenlijk een gewone begraafplaats, er waren in die tijd geen begraafplaatsen buiten, dus moest iedereen wel in de kerk begraven worden. Ze hadden in Portugal (en hebben nog steeds) de gewoonte om lichamen na het volledig vergaan op te graven en de botten in een knekelhuis of knekelput te bewaren. Dus ze hebben niet zo’n grote begraafplaatsen nodig. Na dat bezoek hebben we het bijbehorende museum bezocht, maar dat was niet zo heel bijzonder. De kerk was dat echter wel, in ons land zou het een kathedraal zijn. Veel engelen en bladgoud. Je mocht er geen foto’s maken, maar een paar zonder flitser zijn beste wel gelukt. Op het programma stond ook een bezoek aan de tuinen van het Crystal Palace. Die zijn bijzonder, terwijl het pand zelf niet open is. Er lopen veel pauwen rond en het is er ontspannen wandelen. Tijdens het struinen kwamen we ook nog langs O’Fado, het restaurant dat we hadden uitgezocht om luxe te eten tijdens een fado show. Uiteindelijk werd het wel tijd om te gaan lunchen, we kwamen terecht bij een tentje wat leuk leek. De biertjes waren prima, de salades enorm, het was er dus prima. Behalve de geitenkaas die ze neer hadden gezet zonder aan te geven dat het extra was. Na de lunch hebben we onder langs de Dom Luis I brug gelopen naar de overkant. Daar hebben we een port proeverij gedaan bij Taylor’s. Langzaam klommen we naar boven, we hadden natuurlijk weer een van de porthuizen bovenop de heuvel uitgekozen. Daar aangekomen bleek de rondleiding twintig minuten later te beginnen, en kregen we ons eerste glaasje op lekker buiten op het terras te proeven en te wachten op het begin van de tour. Het was een droge witte, die vaak gedronken wordt al aperitief. Het terras had een prima uitzicht, dat is dan wel weer fijn als je hoog op een heuvel zit. De rondleiding werd gegeven door een enthousiaste jongedame die goed Engels sprak. Na de rondleiding kregen we twee andere soorten te proeven, een ruby en een tawny. De ruby nemen we thuis altijd, maar de tawny is eigenlijk ook wel heel lekker. Dat had er misschien mee te maken dat het een late bottled vintage was. Maar dat moeten we thuis nog maar eens uitproberen. We kunnen nu niets meenemen, alleen handbagage is in dit soort gevallen lastig. Na de portproeverij zagen we dat we toch wel hoog waren en bedachten we dat het goed was om de weg naar het bovendek van de brug te gaan zoeken, dat zou een hoop klimmen schelen. En we hebben de weg gevonden, dus ook de wandeling over het bovendek kon afgestreept worden. Toen we aan de andere kant van de Douro waren, namen we een andere weg naar het hotel terug. Piet gokte dat we ook anders konden lopen, en dat pakte goed uit. Aangekomen in de buurt van het hotel hebben we er tegenover op een terrasje een biertje genomen, want het hotel heeft geen bar, en steeds op de kamer of in de hal de eigen port opdrinken hebben we ook geen zin in. Toen we op de kamer waren, Piet een beetje lag te doezelen en ik wat zat te internetten werden we gebeld.
De volgende avond was O’Fado volgeboekt, maar we konden nog wel die avond. We reserveerden om acht uur, en moesten dus opschieten, het was al half acht. Bij de receptie moesten we € 10,00 storten voor de reservering. Die werd dan later van de rekening afgetrokken. Omdat we die middag als langs O’Fado hadden gelopen liepen we er nu zo naar toe, en we waren dan ook precies op tijd. We waren zelfs de eersten en konden kiezen uit twee tafeltjes. We kozen het tafeltje vlak voor het kleine podium. We begonnen met een witte port, dat hadden we net die middag geleerd en kregen de menu kaart. De ober kwam adviseren en gaf ons de tip om het voorgerecht te delen. We kozen octopus, en het was goed dat we gedeeld hadden, de portie was niet heel klein. Wel heel lekker zacht, met veel knoflook. Als wijn kregen we de tip om een blanco verde te nemen, een jonge witte wijn. Voor het hoofdgerecht had Piet een zeebaars genomen en ik de kabeljauw. De porties waren echt veel te groot, maar Piet kreeg toch heel zijn vis op, ook omdat hij wat aardappels had laten staan. De groene asperges at hij natuurlijk wel op. Mijn kabeljauw was glazig, ik heb er een deel van op, maar heb hem toen toch nog even in de oven laten zetten, ik heb mijn vis liever gaar. Maar ook ik kreeg bij lange na niet alles op, en zeker niet toen de baas ook nog olie over de vis heen gooide. Daar werd hij erg vet van. En ondanks dat dat hier de gewoonte is vind ik dat niet zo lekker. Na het hoofdgerecht kwam het eerste blokje Fado zang. Een vrouw en een man, ieder apart, en allebei mooi. Er kwam nog een deel Fado, en we zaten heerlijk. Lekker vooraan in het toch niet al te grote restaurant. Na het tweede deel gingen er al een aantal mensen weg, maar wij zaten lekker, en er bleven nog drie stelletjes over voor het laatste deel. En laat dat nou net de mooiste zijn geweest. Daarna zijn we naar het hotel terug gelopen en hebben we een biertje voor Piet onderweg mee genomen. Intussen was het half een, dus een mooie tijd om te gaan slapen.
Vrijdag 16 oktober
Om acht uur wekker, ontbijt, voordat we weer dingen gaan bezichtigen hebben we eerst de kerk naarst ons hotel bekeken. Die was mooi, natuurlijk met blauwe tegeltjes aan de buiten kant. Daarna zijn we naar het Palacio de Bolsa gelopen en hebben we kaartjes gekocht en gewacht tot de rondleiding begon. Ook die werd weer gegeven door een enthousiaste gids, de mensen zijn hier wel trots op hun spullen. We mochten wel foto’s maken, maar zonder flitser. Ze vertelde dat het gebouw vroeger, maar ook nu nog dienst doet als handelsgebouw, een soort Kamer van Koophandel dus.
Na de rondleiding zijn we naar het Mmipo museum gegaan, dat zat ook in het combinatie ticket voor het paleis en de toren. Een bijzonder museum, het leek wel nagelnieuw. Het was opgericht ter ere van een genootschap dat vroeger zorgde voor oude en zieke mensen die het niet breed hadden. Ze hadden natuurlijk een wezen school, een bejaardenhuis en een ziekenhuis, allemaal uit liefdadigheid. En natuurlijk ook op het geloof gestoeld. Bij het museum zat ook een mooie kerk, waar je zonder het museum te bezoeken niet in kon. We waren alleen in het museum, heel even hebben we ook nog een derde bezoeker gezien, maar we waren in aantal zeker minder dan het aantal vrijwilligers die ons vertelden waar we naar toe moesten. En toen was het wel tijd voor koffie, het was intussen tegen 12:00 uur. We namen koffie, en ik nam er een broodje ham bij. Niets bijzonders, maar ik had wel ergens zin in. De totale rekening voor twee cappuccino en het broodje was € 4,00, een mooie compensatie voor het dure diner de avond ervoor. Bij de dingen die je moet zien in Porto stond ook Livraria Lello de boekhandel in een prachtig pand, dus we zijn toe daar naar toe gelopen. Je moest er wel € 3,00 entree betalen, maar dat zou in mindering gebracht worden als je een boek kocht. Het is werkelijk een prachtig pand, en het loopt er vol met toeristen dus ik snap dat ze entree vragen. Anders komen ze waarschijnlijk helemaal niet meer toe aan het verkopen van boeken omdat niemand er in kan.
Na de boekhandel zijn we naar de toren gelopen, die gingen we beklimmen om een mooi uitzicht over de stad te hebben. Het uitzicht was inderdaad mooi, het was een heldere dag en we konden mooi rondom over de stad kijken. De beklimming was best te doen, het was wel smal dus we moesten soms ook wachten op afdalers of klimmers. De bijbehorende expositie van de toren hebben we niet bezocht, we waren voor die dag wel klaar met musea en exposities. We zijn lekker gaan lopen door de stad en hebben bij een klein sandwichrestaurant een paar wijntjes gedronken. Sandeira, een leuke tent, piepklein met plaats voor maximaal 20 mensen inclusief de plank aan de muur waar je ook aan kon zitten. Het zat vol met jonge mensen, misschien ook wel omdat het er goed en goedkoop was. Na de wijn zijn we weer naar de oever gelopen en hebben we kaartjes gekocht voor een boottocht over de Douro, ook iets wat je gedaan moet hebben. Ze varen dan onder zes bruggen, en vooral de Ponte Luis I is natuurlijk leuk, dat is tenslotte de brug die mede het gezicht van Porto bepaald. Toen we op de boot kwamen was het dek al vol, maar wij waren zo brutaal om stoelen vanuit de binnen cabine mee het dek op te nemen. Dat paste prima en hadden we ook al meer mensen zien doen. Het was een lekker tochtje, niet spectaculair. Het was een beetje jammer dat er weinig uitleg werd gegeven. Na al deze enerverende ervaringen zijn we terug naar het hotel gelopen. Onderweg kochten we een zak chips om bij een biertje op te drinken. We gingen weer naar hetzelfde terras in de buurt van het hotel. Ik bestelde daar eerst een soort empanada met gehakt, smaakte best, maar de chips was lekkerder. Terug in het hotel heb ik nog even zitten schrijven bij het hotel onder het genot van een portje. Maar helemaal bij met schrijven kwam ik niet, dan maar steekwoorden. Voor het diner zijn we gaan rondlopen, en kwamen we in een achteraf straatje bij een restaurantje terecht waar je niet binnen kon zitten. Maar omdat het nog vroeg was, en het straatje heel smal, het was het prima. We namen allebei een hoofdschotel. Piet nam een echt streekgerecht, een soort oliebollen met kabeljauw erin vergezeld met rijst met bruine bonen. Ik nam een schotel met kip en frietjes. Allebei twee glaasje rode wijn en het was weer compleet. Omdat het nog vroeg was probeerden we nog wat te drinken in een wijn bar, maar die sloten om 10:00 uur, en het was vijf voor, dus pech. Toen hebben we nog maar een biertje genomen op het vertrouwde terras. Ik sliep zowat, dus we hebben een blik bier meegenomen voor Piet.
Zaterdag 17 oktober
We zijn weer op dezelfde tijd opgestaan. Toen we in de ontbijtruimte kwamen zagen we dat heet weekend was: het was een stuk drukker dan de afgelopen dagen. We hebben daarom aan een klein tafeltje zitten eten, maar ook daar was niks mis mee. Na het ontbijt zijn we eerst naar de Sé do Porto kathedraal gelopen om die te bezichtigen. Toen we in de kloostergang kwamen werd er een foto gemaakt die we later zouden kunnen kopen. Natuurlijk met z’n tweeën voor de blauwe tegeltjes, een leuk plaatje. We hebben uitgebreid rondgekeken, en zijn zelfs op het platte dak geweest, waar het nog flink waaide. Toen we alles hadden bekeken zijn we naar buiten gegaan, en hebben we de foto maar niet gekocht: € 10,00 is toch best veel geld.
We zouden naar Casa de Musica gaan, een gebouw dat ontworpen is door Rem Koolhaas, een Nederlandse architect. Het is een markant gebouw in Porto, en enig chauvinisme is ons toch niet vreemd. Toen we uit de metro kwamen zagen we meteen het doel van onze trip en zijn we het dan ook maar meteen gaan bezichtigen. We zijn ook nog even naar binnen gelopen, maar daar was niet heel veel te zien. Het is een modern gebouw dat fungeert als een theater en filmtempel, dus daar is verder niets te beleven. We zijn dus maar koffie gaan drinken in een soort lunchroom. € 6,00 voor drie cappuccino en 2 koeken is niet heel veel, dit is dus het Porto van de gewone Portugezen. We zijn op ons gemak terug gelopen naar het centrum, we zouden bij het sandwich restaurantje gaan lunchen. Vlak bij de Torre dos Clérigos begon het een beetje te regenen, maar dat was voorspeld dus de pluutjes waren mee en kwamen goed van pas. Aangekomen bij het restaurantje Sandeira bleek het bomvol te zitten. Maar we konden wel buiten wachten met een drankje. Dat hebben we maar gedaan, het was toch al weer droog. Op het stoepje met een plastic glas wijn was het prima vertoeven, en we waren niet de enigen. Er was nog een jong stel voor ons, en er kwamen nog meer mensen die het geduld wel konden opbrengen. Toen we aan de beurt waren hebben we heerlijk geluncht met soep en salade en natuurlijk nog twee wijntjes. Een klein toetje en koffie toe, en het was weer helemaal compleet. Door het park zijn we naar het Museu Nacional de Soares dos Reis gelopen, en daar waren ook weer mooie dingen. Er stonden een soort stalen tribunes met beelden daarop. Die zaten er alsof ze de bezoekers van het park aan het uitlachen waren, een van de beelden lag dwars over de tribune van het lachen. Toen we in het museum aankwamen bleek er weer niet al teveel publiek te zijn, we waren nog net niet alleen, maar het scheelde niet veel. We hebben op ons gemak rond gelopen, maar het was niet heel bijzonder. Terug naar het hotel begon het wat meer te regenen en stak er een flinke wind op. We hadden geen zin meer om door de stad te dwalen, dus zijn we maar een biertje gaan drinken op het overdekte terras tegenover het hotel. In de kamer heb ik nog wat steekwoorden opgeschreven bij een glaasje port, dat spul moet tenslotte ook op. Voor het eten hebben we eerst onze OV kaarten opgeladen, het kon maar vast gedaan zijn voor de rit met de metro de volgende dag. De automaat waar ik de eerste kaart oplaadde had geen wisselgeld, dus ik schoot er 15 eurocent bij in. Ik kreeg wel heel netjes een tegoedbon die ik de volgende dag zou kunnen inleveren en dan mijn geld zou krijgen. Helaas waren de loketjes pas om half negen open, en moesten wij om half zeven met de metro mee. Ik wilde de tegoedbon aan een soort agent geven, maar die zei dat hij er niets mee kon. Je moest namelijk ook de OV kaart bij hebben en die konden wij natuurlijk niet afgeven.
In het restaurant hadden we een tafeltje bij de deur, maar die deur mocht dicht dus dat was prima. Het werd wel wat warm, maar met de deur open trok het wel heel hard. Toen er een ander tafeltje vrij kwam zijn we daar gaan zitten en toen kon de deur weer open om frisse lucht binnen te laten. We namen een lekker flesje wijn, kabeljauw ballen als voorgerecht om te delen en Piet een schotel met octopus en spinazie als hoofdgerecht. Ik had een natte rijst met zeevruchten, een soort paella. Koffie met port toe, Terug in het hotel hebben we de koffertjes gepakt, dat was in vijf minuten gedaan.
Zondag 18 oktober
De wekkers liepen om 6 uur af, we gingen snel onder de douche en naar de hal. Daar waren de broodjes voor het ontbijt al binnen en we konden er dus lekker een paar meenemen. We liepen naar de metro, de kaarten waren de avond daarvoor al opgeladen, dus we konden zo door. De metro reis verliep voorspoedig, we hadden alleen een overstap van een kwartier, maar we waren ruim op tijd vertrokken vanuit het hotel. Aangekomen bij het vliegveld zijn we meteen door de security gelopen, we hadden thuis al ingecheckt. Achter de security hebben we koffie gedronken en een fles water gekocht, de lucht in het vliegtuig is veel te droog om niks te drinken. Rustig aan zijn we naar de gate gelopen, hebben daar nog even op een stoel gezeten, maar zijn al redelijk snel aangeschoven in de rij. We hadden namelijk gezien dat er soms ook koffertjes in het ruim werden geplaatst omdat de cabine vol was. En daar hadden we geen zin in, dan moet je nog naar de bagageband (achteraf bleek dat niet zo te zijn, de koffertjes stonden buiten naast het vliegtuig). Het was een rustige vlucht, met bemanningsleden die kraskaarten verkopen. Maar verder niets raars, dus met een bakje koffie en een klein bakje Pringles kwamen we er wel doorheen. Tijdens de vlucht heb ik nog wat steekwoorden opgeschreven, anders zou het allemaal zo weer kwijt zijn. Aangekomen op Eindhoven stond ook de bus al te wachten om ons naar Eindhoven CS te brengen. Daar hebben we de trein genomen. In Den Bosch aangekomen moesten we een klein sprintje trekken om de stadsbus te halen, maar ook dat is gelukt en we hadden dus een voorspoedige reis.
Mooie stad, en genoeg tijd gehad om hem redelijk uitgebreid te kunnen bekijken en beleven! Vier nachten is dus kennelijk genoeg voor zo’n trip, en dan kan het ook met een klein koffertje.