Inleiding
We hadden besloten om tussen Kerst en Oud en Nieuw een paar dagen weg te gaan in eigen land. Het werd Beekbergen. Opvallend was de vriendelijkheid van alle mensen die ons voorzagen van eten en drinken. Of het nu in hotel Wispelberg was, bij de stoomtrein of in de restaurants De Smaak Maker en Robin Food, overal kregen we een warm welkom in deze koude tijd.
Dinsdag 27 december
Voordat we naar ons hotel gingen zouden we eerst een bezoek gaan brengen aan Paleis het Loo in Apeldoorn. Als je wat verder weg gaat wil je natuurlijk daar in de buurt ook wat gaan doen, en hier waren we nog nooit geweest. Na een voorspoedige reis waren we om kwart voor elf al bij het paleis in de buurt. We kwamen aan de zijkant aan, dankzij de navigatie. We zouden eigenlijk eerst naar de kassa moeten gaan voor ons kaartje. Maar omdat we een museumjaarkaart hebben heb ik gevraagd aan de ingang van het paleis of we zo naar binnen konden. En dat kon, dus dat scheelde weer zeker een kwartier heen en terug lopen. Natuurlijk zijn we eerst begonnen met koffie en wat lekkers en zijn we daarna heel erg op ons gemak dor alle zalen van het paleis gelopen. Indrukwekkend hoe de adel destijds leefde. Het was natuurlijk op een heel aantal plaatsen ook in Kerstsferen versierd, en in veel vertrekken was ook een feestelijke Kerst tafel gedekt, dus dat maakte het wel weer erg leuk. Het was ook niet zo druk als we hadden gedacht, er waren tenslotte geen rondleidingen omdat het te druk was (stond op de website). Dat het niet zo druk was had waarschijnlijk ook te maken met het tijdstip, want toen wij bijna klaar waren zo rond half twee werd het wel veel drukker. Wij zijn toen nog lekker door de tuin gelopen, het was heerlijk weer. De zon scheen en de temperatuur was prima voor de tijd van het jaar (een graadje of zeven). Toen zijn we nog even naar de vleugel met alle onderscheidingen en mooie serviezen / glaswerk gelopen. Daar was ook de eetkamer nog ingericht zoals Prinses Margriet dat tot in 1975 had gedaan, leuk om te zien. Daarna zijn we nog naar de stallen gegaan om daar de voertuigen te bekijken.
Die stonden er van rouwkoets van Wilhelmina tot de auto’s waarin het Koninklijk huis reed. De Audi A8 waarin Maxima naar Den Bosch was gekomen stond er natuurlijk niet. Na al dat bezichtigen was het wel een beetje klaar en zijn we naar het hotel gereden. In het hotel aangekomen kregen we een terraskamer toegewezen, dat bleek een upgrade te zijn omdat we thee en koffie konden zetten, en een terras hadden. Beiden niet zo interessant: drinken doen we buiten de kamer en het was geen weer om op het terras te zitten. Maar toch een leuk gebaar. Na het betalen van de € 10,00 toeristenbelasting zijn we naar de kamer gelopen, het was in een gebouwtje met zes tot acht kamers, in twee verdiepingen. Wij hadden de onderste verdieping, vandaar het terras. Al heel snel gingen we naar de bar, daar hebben we lekker een paar biertjes op met een portie bitterballen, ik was wel toe aan iets hartigs. Onze buren van het complex kwamen ook nog. Piet had het weer goed gehoord: er lag een stel met een klein kind naast ons. Maar daar hebben we geen last van, dat hebben we zo vaak gehad (ook thuis). Na de borrel zijn we nog even naar de kamer terug gegaan om op te frissen. Daarna zijn we in het hotel gaan eten, het diner in restaurant De Smaak Makers zat in het arrangement inbegrepen. Het was fijn dat we hier de speciale koffie als dessert konden nemen, wij zitten namelijk altijd heel erg snel vol van het eten omdat we net zo’n grote eters zijn. Na het eten hebben we nog een afzakkertje gedaan in de bar, nadat we eerst daar de fles wijn hadden leeggedronken.
Woensdag 28 december
Na een korte douche zijn we gaan ontbijten, dat was ook weer prima verzorgd. We zijn meteen na het ontbijt naar de receptie gegaan voor onze fietsen en voor de wandel- en fietsroutes. Op de fiets terug naar onze kamer kwamen we tot de ontdekking dat het maar goed was dat Piet nog aan de handschoenen heeft gedacht toen we thuis weg gingen. Het was namelijk erg koud, ook door de mist die hardnekkig was (hij zou de hele dag blijven hangen). Toen we eenmaal hadden bedacht wat we gingen doen zijn we op pad gegaan met onze fietsen. Eerst zijn we naar het restaurant van de avond gefietst, zodat we het zouden weten te vinden in het donker. Het was twee kilometer ver, en de wegen zijn niet verlicht. Na het vinden van het restaurant Robin Food zijn we gaan fietsen via een van de routes.
Al snel kwamen we in Beekbergen langs het station, en daar stond een stoomtrein. We hebben de rit meegemaakt naar Apeldoorn (en terug) omdat dit dan wel weer erg leuk is. En zeker toen ook bleek dat er een restauratiewagen bij zat waar ze warme koffie en glühwein hadden. De kaartjes konden we bij de conducteur kopen, en dat deden we dan ook maar. Een leuke rit, met conducteur en machinist die dit deden als vrijwilligerswerk en er dus vrolijk bij waren. Ook een Kerstman reed mee, het was tenslotte nog de Kerstperiode. Later zagen we dat het ook de laatste rit was van het jaar, dus we boften maar weer, eigenlijk ons “standaard” cadeautje van elke trip. Op de terugweg zijn we eigenlijk maar heel een naar buiten geweest om wat foto’s en filmpjes te maken van de locomotief die afgekoppeld werd en daarna via een zijspoor aan de andere kant van de trein weer werd aangekoppeld, we moesten tenslotte dezelfde weg terug. Piet heeft daar wat film van gemaakt, terwijl ik weer terug de trein in ging. We voorzagen dat het wel druk zou worden, en dat was ook zo. Goed dus dat we een plekje hadden in de restauratiewagen. Daar nam ik een glühwein en Piet een koffie om warm te worden. Het waren allemaal geen werelduitgaven: de koffie kostte € 1,50 en de wijn € 2,00. De kaartjes waren duurder als bij de NS, maar het is natuurlijk wel heel bijzonder. En uiteindelijk kostte het € 5,00 per enkele reis per persoon (€ 20,00 dus). Daarvoor kregen we wel echt kartonnen kaartjes met een gaatje erin geponst bij de controle. Na de treinrit zijn we nog even gaan kijken in het museum. Dat was helemaal buiten en bestond uit een aantal oude locs en coupes, maar ook uit de oude seinpalen en waterpijpen. Eigenlijk was het hele station dus een museum. Tijdens het kijken naar de oude locs kregen we ook nog uitleg van een man die daar ook als vrijwilliger werkt, leuk. In het winkeltje heb ik nog een verjaardagskalender gekocht. Ik wilde allang een andere, en op deze manier heeft de stichting er ook nog wat geld van. Uiteindelijk kochten we voor Marijn ook nog een souvenir: een boek met stickers van Thomas de stoomlocomotief. Daarna zijn we terug naar het hotel gefietst. Terug in het hotel hebben we eerst een wijntje gedronken, met een portie bitterballen om te snacken. In de kamer zijn we allebei in bad geweest. Na al dat gelummel zijn we op de fiets naar restaurant Robin Food gegaan, dat had ik geboekt met de AH restaurantactie. Het viel mij niet mee om te fietsen, het was wel erg donker met maar een paar lantaarnpalen op de hele weg. Gelukkig hadden we goede fietsen met ook goede lampen, die van Piet leek wel een groot licht dus die scheen lekker naar voren. Het bleef ook allemaal maar mistig, dat maakt het er ook niet gemakkelijker op. Maar aangekomen in het restaurant kregen we een warm welkom. Het eten was helemaal prima, wel grote porties, dus we hebben van het hoofdgerecht bijna het hele garnituur laten staan. Maar de vis, garnalen en carpaccio waren heel erg goed. Ook de wijn was een prima flesje. Gelukkig konden we voor het dessert ook de speciale koffie nemen, en die deden we dan ook maar. Terugfietsen was iets gemakkelijker, het leek wel of het iets minder mistig was. Of het kwam door de wijn dat ik wat meer ontspannen was. Terug in het hotel hebben we nog een afzakkertje genomen in de bar.
Donderdag 29 december
Om kwart voor negen zijn we opgestaan om te gaan douchen en weer lekker te ontbijten. Na het ontbijt gingen we, natuurlijk na het uitchecken en betalen van de rekening, op pad naar Zutphen. Daar zouden we nog even gaan kijken omdat het toch in de buurt is. Aangekomen hebben we onze auto op een parkeerplaats op de IJsselkade gezet, prima plekje en we konden daar inbellen. Dat geeft een hoop rust omdat je dan niet van tevoren hoeft te weten hoe lang je blijft.
We zijn eerst naar het VVV kantoor gegaan om een wandelingenkaart te kopen, doelloos rondlopen zonder te weten wat je ziet is niets meer voor ons. De dame van het VVV kantoor had twee tips: een van de hofjes was om 13:00 uur dicht, en het zou wel jammer zijn als we dat niet zouden zien. De tweede tip ging over de koffie. Ze adviseerde ons om naar het Koffie Huys te gaan, omdat ze daar de lekkerste appeltaart van Zutphen hebben. Dus gingen we met de kaart in de hand naar het hofje, en dat was inderdaad ook erg leuk. Daarna hebben onderweg naar de koffie met appeltaart nog wat andere dingen gezien die op de rondwandeling werden vermeld. En toen was het echt tijd voor koffie met (en plassen). In het Koffie Huys was het erg druk, maar we konden nog aanschuiven bij een stel dat maar met tweeën aan een tafeltje van vier zat. Na de koffie met heerlijke, maar ook machtige appeltaart zijn we verder gaan lopen. Zoals te doen gebruikelijk volgden we natuurlijk niet helemaal de route zoals hij beschreven is, maar we hebben toch zowat alles gezien. Bij de synagoge begon ook nog een man tegen ons te praten over de stad en de synagoge. Toen we bijna alles hadden gezien was ik er wel een beetje klaar mee en zijn we bij Brasserie 6 een wijntje gaan drinken voordat we terug naar Den Bosch reden. Onderweg werd het wel steeds mistiger, maar we hebben een goede auto met goed licht en kwamen om kwart voor vijf thuis na een prima paar dagen.