Vrijdag 12 augustus Lang weekend Lüdenscheid (Sauerland)
Om kwart voor negen gingen we rijden voor een lang weekend naar het Sauerland, vanuit de krant hadden we een weekendje geboekt. Lekker wandelen, eten en uitrusten was het idee. Voordat we vertrokken zijn we eerst gaan tanken en heb ik de BramBram maar opnieuw geïnstalleerd vanaf de notebook. We waren na een voorspoedige reis al om kwart over twaalf op onze bestemming, maar helaas was de kamer nog niet klaar. Dat is voor ons niet zo erg, we hebben de spullen in de auto laten liggen en zijn lekker naar het centrum gewandeld. Daar hebben we rondgewandeld en in een (eet)café op de markt een salade en een paar biertjes gedronken. Een fluitje kost hier € 1,30, dus dat komt helemaal goed. Na nog even, en ook een beetje in de regen, te hebben gewandeld door het dorp zijn we terug gegaan naar het hotel. Dat is niet verkeerd, een mooie kamer op de achtste verdieping (we wilden graag zo hoog mogelijk) met alles erop en eraan. Wireless is gratis, dus gelijk een code meegenomen. Helaas bleek die maar op één device te werken, en omdat ik eerst met mijn iPhone aanlogde kreeg ik de notebook niet aan het werk. Een ritje naar beneden en een tweede usercode later was alles weer operationeel. We hebben de koffer uitgepakt en zijn naar beneden gegaan om wat te drinken. Dat moet dan wel in het restaurant, maar daar hebben we ook geen hekel aan. Piet heeft de krant gelezen en ik ben aan dit verslag begonnen onder het genot van ieder een glaasje wit. Na ons wijntje zijn we nog even door het stadspark gelopen
We kozen de lange route van 2,1 km, daar zouden we een half uurtje over doen. Maar het werd wat langer doordat we stopten voor foto’s, en doordat het niet een asfaltpad bleef, maar ook een laarzenpad werd. En dat is niet handig als je geen laarzen (of Meindels) aan hebt, maar pumps. Toch leuk, bijzondere paddenstoelen, slakken en mooie doorkijkjes. Na de wandeling heb ik mijn eigen kussen uit de auto gehaald. Ik had in verschillende reacties op fora gezien dat de kussens in ons hotel niet heel goed waren, dus ik had het mijne van thuis meegenomen. We zijn we nog even naar de kamer gegaan, en al snel gaan eten. Een prima buffet, maar dat is wel snel gedaan. Na het eten zijn we nog even naar boven gegaan, om de foto’s over te zetten. Al snel ging ik kijken of de bar open was, en gelukkig was dat ook zo. Daar hebben we dus nog een uurtje doorgebracht met de schoenen uit, op een bank die niet lekker zat en hebben we nog wat afzakkertjes genomen. De rum-cola was prima, net als de biertjes. Prima afsluiting van een eerste dag in Duitsland dus. Ik was wel blij dat ik mijn eigen kussen heb meegenomen, die van het hotel waren wel erg plat en zacht. Piet nam de twee hotelkussens zodat hij ook een beetje hoger lag.
Zaterdag 13 augustus
Toen we opstonden zag het er niet zo mooi uit, veel mist of laaghangende bewolking. Jammer, maar we wisten welk weer we zouden krijgen en kunnen alleen maar hopen dat het opknapt. En anders lopen we minder gezellig, maar we vermaken ons toch wel. Er zijn voldoende dingen te doen en te zien in de omgeving en we hebben onze auto bij ons dus als het heel erg wordt kunnen we altijd nog verder weg gaan rijden om iets leuks te bezichtigen. De douche is in ieder geval prima, en het ontbijt wat er op volgde ook. Daarna zijn we op pad gegaan, gelukkig hadden we BramBram dus het was eenvoudig, het adres van de parkeerplaats ingeven en rijden maar. We waren er zo, maar reden de eerste parkeerplaats zomaar voorbij. Na nog een stop op een andere parkeerplaats, daar was een andere wandeling die we dan die middag wel zouden doen, kwamen we aan bij de parkeerplaats van de uitkijktoren en de Ochsentour.
Dat was de wandeling die we wilden doen. Maar omdat hij onduidelijk was aangegeven zijn we route A2 gaan lopen, een rondje van 10 kilometer van Homert naar de Jubach Talsperre en weer terug naar Homert (route 10 uit het wandelboekje). In het begin liepen we alleen maar naar beneden, en het was dus heerlijk wandelen. Het regende niet, maar er waren toch heel wat druppeltjes te zien op de planten, een prachtig gezicht. Hoewel het pad erg nat was, het was eigenlijk echt een laarzenpad, liepen we gemakkelijk en genoten we van de natuur. Vooral van de vele paddenstoelen die overal groeiden. We hebben aardig wat soorten en kleuren gezien, variërend van de “gewone” op de grond en op de bomen tot een soort die nog het meest leek op koraal. Heel erg klein en felgeel, het leek uit het mos te komen, dus in eerste instantie dachten we nog dat het bloemetjes waren. We zoeken het nog wel een keer op, maar het leken toch echt paddelstoelen. Je kunt ook zien dat er veel onderhoud gedaan wordt, het lijkt wel een “wild” bos, maar er worden ook bomen gerooid en nieuwe aangepland. Je kunt ook zien dat er dieren moeten lopen, de jongen bomen worden op bepaalde plekken ook beschermd door een omhulsel zodat ze niet al heel snel worden aangevreten door beesten en beestjes. Al wandelend kwamen we weinig mensen tegen, maar wel heel veel mooie plekjes en toen zelfs de zon begon te schijnen kon het helemaal niet meer mis. Het vocht uit het bos en op de open plekken begon in de zonnewarmte te verdampen en het leek wel of de zaak in brand stond. Toch hebben we later nog even moeten schuilen voor de regen. Net toen we een open brug over het Jubach Talsperre spaarbekken, een van de velen in het Sauerland, wilden oversteken begon het te regenen. Maar het heeft nog geen tien minuten geduurd en snel waren we dus weer op pad. Het laatste stuk van de wandeling was het zwaarst: omdat we voornamelijk naar beneden waren gelopen kwam nu het toetje: een uurtje omhoog lopen. Toch viel het wel mee, ik heb het aardig volgehouden. Dat heeft er waarschijnlijk ook mee te maken dat het niet zo warm is. Af en toe de zon, en verder wolken en geen regen is toch wel ideaal wandelweer. Het laatste stukje hebben we langs de weg moeten lopen. Toen we aan het einde van ons rondje terugkwamen bij de uitkijktoren was daar een onaangename verrassing: de toren met daarin horeca was niet open. We hadden niets meegenomen omdat je daar wat zou kunnen eten en drinken, dus we hadden geen lunch. Toch zijn we maar verder gaan lopen, we zouden toch kijken of we de bekende Ochsenroute (route 5 uit het wandelboekje) zouden kunnen vinden. Omdat Piet op zijn kaartje gezien had dat het begon zoals route A1 zijn we daar naar toe gelopen, en daar was zowaar ook de route van de Ochsen. Die hebben we dus ook gelopen. Dat was heel anders, het eerste stuk was omlaag door het bos over een erg nat en dus glibberig pad, maar al snel kwamen we bij het startpunt. De route bleek een rondje langs een soort weilanden te zijn. Aan de andere kant stonden machtige bomen, een prachtig gezicht. Er stond zelfs een appelboom tussen. Piet is wel van de appeltjes dus die nam er een, maar voor mij waren ze net even iets te hard en te zuur. De route was ondanks het pad langs de afgezette weidegronden leuk, want op een gegeven moment zagen we ook een groot aantal Ochsen in de wei staan en liggen. Prachtige beesten, dus toch gevonden en mooie foto’s van gemaakt. We hebben het wel gelaten bij die ronde. Je kon hem ook nog uitbreiden, maar een ronde van 10 en een van 7 kilometer is wel voldoende voor een dag wandelen. Het is tenslotte training en geen echte wedstrijd. Dat het zo kan geeft wel vertrouwen voor de andere wandelingen die we nog gaan doen, en voor later het lopen van de Inca trail. Aangekomen in het hotel hebben we onze schoenen maar buiten uit gedaan, die waren zo smerig en thuis lopen we ook niet met smerige schoenen naar binnen. Op de kamer hebben we de foto’s gebackupt, aan het reisverslag gewerkt en lekker in bad gegaan. We zijn vroeg gaan eten omdat we niet hadden geluncht. Eerst maar een biertje in de bar en daarna gaan eten. Na het eten zijn we de stad ingelopen, we hadden geen zin in weer een avond hotel. Helaas is er in de stad niet heel veel te beleven, zelfs in het oude stadgedeelte waar de restaurantjes en kroegen zitten was het stil. Misschien was het nog wel te vroeg, maar eten doe je toch meestal wel rond een uur of acht. We zijn maar een biertje gaan doen in Hulda am Markt, het (eet)café waar we vrijdagmiddag een salade als lunch hebben gegeten. Daar sprak de barvrouw verrassend genoeg goed Nederlands Lekker even gezeten en nog even aan de barvrouw gevraagd waarom het zo stil was. Ze zei dat dit Lüdenscheid was, en dat andere toeristen er ook al naar gevraagd hadden waarom iedereen hier zo lelijk kijkt. Toen we vroegen naar het weer, en zeiden dat het ons die dag wel mee was gevallen (een buitje waar we voor hadden moeten schuilen) vertelde ze dat het wel heel slecht zou worden, maar dat dat ook meestal hier zo is. Ze noemen het stadje ook wel Regenscheid. Hadden we dat geweten, hadden we niet hier geboekt. Tijdens het biertje regende het ook weer aardig (net als tijdens de lunch de vorige dag), het is dus eigenlijk zaak om regelmatig binnen in een kroeg te zitten zodat het kan regenen. Toen we buiten kwamen was het al weer droog, dus wij mazzelen steeds. Voor morgen zag het er slechter uit, maar we zien het wel. Nog een paar biertjes in de bar van het hotel en de eerste wandeldag was alweer om.
Zondag 14 augustus
Het valt er met bakken uit, dus op ons gemak ontbeten. Ik ben nog even naar het zwembad gaan kijken, maar dat is wel groot maar niet echt gezellig. Het is er echt een om een paar baantjes te trekken en dan weer iets anders te gaan doen. Niet echt dat je zegt laat ons eens lekker met een goed boek op een ligstoel gaan liggen en dan af en toe het water in springen. We zijn maar in de lobby wat gaan lezen en het reisverslag aanvullen. Toch gaan we dit niet heel de dag volhouden, volgens ons werkt het weer in Peru waarschijnlijk ook niet mee, en kunnen we dit ook maar getraind hebben. Toen we wegreden kwam de regen met bakken naar beneden, dus we kozen voor de korte route rondom het Fuerbecker Talsperre.
Om bij de parkeerplaats te komen moesten we eerst een stuk met de auto afdalen, maar die doet dat prima, dus omhoog zal ook wel lukken. Nadat we de auto op de parkeerplaats hadden gezet was het droog, dus het kwam weer helemaal goed. De route was helemaal plat, en rond het spaarbekken. Rondom het bekken waren veel bordjes geplaatst met alle dieren die er in zouden zitten. Dat moeten wel heel veel soorten zijn gezien de hoeveelheid bordjes met allemaal verschillende soorten. Het was wel leuk, maar het meest spannende dat we zagen waren grote vissen, dus ondanks mijn twijfels bleken ze er toch te zijn. Verder was het een stuk drukker dan op de route van gisteren, dat zal vast ook met het pad te maken hebben. Dat is verhard, dat betekent dat er joggers op kunnen hardlopen en dat hondenbezitters zich geen zorgen hoeven maken over vieze vloerbedekking. Bovendien was het zondag en hebben mensen meer tijd om te gaan wandelen. Na dat korte rondje kwamen we al snel terug bij de auto waar we met een kapotte aanstekeraansluiting van BramBram werden geconfronteerd. Klote, maar we komen er wel, we hebben tenslotte routebeschrijvingen van huis naar hier en van Lüdenscheid naar Attenhorn voor het bezoek aan de grotten. Voor de route naar de lange wandeling (die we natuurlijk toch wel wilden gaan doen omdat het weer niet zo slecht was) hebben we hem toch maar aangezet. Dat was de wandeling A6 uit het boekje Homert – Verse Talsperre – Hottebruch – Homert, lengte 6,9 kilometer. Om te beginnen liepen we omlaag op een mooi bospad, daarna liep hij een poosje gelijk met een route rondom de Versa Talsperre die vooral voor kinderen is opgezet. Dat zie je aan het pad, dat volledig geasfalteerd is en aan alle borden en probeerdingetjes die langs het pad staan. Probeerdingetjes zoals stukken hout als xylofoon, stukken boom om te voelen en zo te ontdekken hoe de verschillende bomen zijn, verhaaltjes over de beesten en beestjes die er wonen enz. Dat was wel erg gemakkelijk wandelen en bovendien liepen er wel heel veel mensen, dus ik was blij dat de route weer overging in een bospad. Beetje jammer at het gelijk omhoog begon telopen, maar ook deze dag was het de bedoeling. Een lange trip naar boven, maar niet zo steil als de vorige dag, dus prima te doen. Het weer zat ook erg mee, het bleef droog. Toen we uit het bos kwamen werd het wel wat frisser omdat we in een open gebied kwamen, maar ik vond dat prima. Zonder BramBram aan te zetten waren we om kwart over vier terug in het hotel waar we voor het badderen nog een wijntje namen in de lobby. Daar heb ik ook lekker aan het reisverslag gewerkt, zo’n notebookje is toch wel handig. Na het bad en het weer prima eten zijn we nog even de stad ingelopen. We dachten een biertje te gaan doen bij Hulda am markt, maar die was dicht. Ook de rest van de kroegen en restaurants was niet open, de stad was ongeveer uitgestorven. We zijn dus maar terug gelopen naar het hotel waar we in de bar nog even aan de drank hebben gezeten.
Maandag 15 augustus
Om kwart over acht opgestaan, gedoucht en de papieren route naar huis uitgezocht. Daarna zijn we gaan ontbijten, zoals steeds was dat ook weer prima, niks mis met gerookte zalm bij het ontbijt. Na het ontbijt terug naar de kamer om de rest in te pakken en toen moesten we toch echt uitchecken. Om te beginnen zijn we eerst maar eens het dorp Lüdenscheid ingereden voor een kabeltje voor onze BramBram. Dat was tenslotte gisteren kapot gegaan en we zouden het toch wel lekker vinden om hem te gebruiken om naar Attendorn te gaan en vandaar af weer naar huis. Gelukt, voor € 5,00 konden we een aanstekerkabeltje kopen, dus we waren weer helemaal blij.Op naar Attendorn voor ons bezoek aan de druipsteengrotten daar. Die hebben we bezocht onder leiding van een gids in het gezelschap van andere toeristen. Mooi, en sommige plekjes bijzonder mooi. Na een rondleiding van ongeveer een half uur hebben we een bakkie koffie gedaan bij het restaurant en hebben we nog even in het winkeltje rondgekeken, maar daar niets gekocht. Piet heeft de vesten terug naar de auto gebracht en we zijn het centrum in gaan lopen. Daar bleek het veel gezelliger te zijn dan in ons eigen Lüdenscheid, maar misschien heeft dat ook te maken met het weer, de zon scheen.
Toch ziet het er veel gezelliger uit, met ook veel meer terrrasjes. In Lüdenscheid zag je alleen wat buitenterrasjes op het plein bij het raadhuis, en verder niet veel. Terwijl in Attendorn er een aantal plekjes/pleintjes zijn waar stoeltjes buiten staan. Na wat te hebben rondgelopen besloten we alleen wat te drinken en onderweg in de buurt bij Nijmegen wat te eten. Na het drinken zijn we terug gegaan naar de auto en hebben we BramBram verteld dat we naar Nijmegen wilden rijden. We zouden daar in de omgeving gaan eten voordat we naar huis gingen. BramBram stuurde ons uiteindelijk toch naar Venlo, maar gelukkig kwam er ook een afslag Nijmegen, dus gingen we toch nog de goeie kant op. We hebben samen lekker gegeten bij Taverna”ffw88″. Niet te duur, niet bijzonder, het hoeft ook geen haute cuisine te zijn, maar prima als afsluiting. Daarna zijn we nog even bij mama een bakkie koffie gaan doen, het wordt deze week lastig om er naar toe te gaan i.v.m. drukte van ons en mama zelf. Om half tien zaten we in ons eigen huisje met wat drinken op de bank, de koffer was bijna helemaal uitgepakt. Prettig weekend, soms vermoeiend, maar dat is alleen fysiek dus verder niet erg. Misschien vaker doen als training voor de Inca trail, of zomaar omdat het leuk is. .